Μια ατμοσφαιρική συμπόρευση ποίησης, μουσικής, χορού και ζωγραφικής στη Γκαλερί Παπατζίκου στη Βέροια
Ένα ακόμη αφιέρωμα της Γκαλερί στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας
Δήμητρα Σμυρνή
Σπάνια μπορεί να δει κανείς τόσες μορφές Τέχνης, μουσική, χορό, ζωγραφική, να συμπορεύονται με την ποίηση, μέσα από μια θεατρική διάσταση, όπως συνέβη στη βραδιά που αφιέρωσε η Γκαλερί Παπατζίκου στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας, διαθέτοντας τα έσοδά της στην εκστρατεία της με το σύνθημα «Μαζί θ’ ανάψουμε τα φώτα».
Η Βίκυ Παπατζίκου είπε στο ξεκίνημα της βραδιάς: «Όπως όλα τα ταξίδια, έτσι κι αυτό φτάνει στο τέλος του. Η βραδιά απόψε τα έχει όλα .Ποίηση, μουσική, χορό, ζωγραφική… Ευχόμαστε στη Βιβλιοθήκη να πετύχει το στόχο της, «ν’ ανάψουμε τελικά όλοι μαζί τα φώτα»!
Η εκδήλωση, που ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας της θεατρικής ομάδας ΟΧΛΗΡΟΙ Κοζάνης με το εικαστικό εργαστήρι Ζωγραφικής του ΤΕΕΤΦ Φλώρινας, πάντρεψε μ’ έναν ευφυή και ευρηματικό τρόπο τις τρεις μορφές Τέχνης με την ποίηση, καταλήγοντας σ’ ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Η ποιητική συλλογή του Γιώργου Δελιόπουλου, με τον τίτλο «Ο μικρός Οδυσσέας», εκδόσεις «Ιωλκός», αποτέλεσε τον κορμό πάνω στον οποίο χτίστηκε το τελικό καλλιτεχνικό γεγονός, αφήνοντας την αίσθηση ενός καλά δεμένου συνόλου.
Η ποίηση του Δελιόπουλου, δοσμένη με ευαισθησία και στοχαστική διάθεση, μίλησε με χαμηλή φωνή για το ταξίδι της ζωής, για την αναζήτηση ταυτότητας και προορισμού -«ποιος είναι τάχα ο προορισμός, ο γυρισμός ή το ταξίδι;»- για την αγωνιώδη προσπάθεια του καθένα να λύσει «την εξίσωση της ευτυχίας»…
Στο ίδιο μήκος κύματος με τα ποιήματα ήταν τα τραγούδια που τραγούδησε με την κιθάρα του ο ηθοποιός και τραγουδιστής Βαγγέλης Τζημόπουλος, που συγκίνησε και με την επιλογή τους και με την αισθαντική τους απόδοση.
Εύστοχοι και οι αυτοσχεδιασμοί του ως μουσική υπόκρουση στα ποιήματα, που ο ίδιος ο ποιητής διάβασε υποβλητικά.
Η Γλύκα Διονυσοπούλου, πέρα από το ότι υποστήριξε τον ποιητικό λόγο με μικρές αφηγηματικές γέφυρες , γοήτευσε χορεύοντας στο φως των κεριών στην αρχή μόνη και στη συνέχεια με τον ισάξιο παρτενέρ της Μιχάλη Μπιμπάση, σε μια αρμονική σύζευξη κινήσεων, σωμάτων και αισθημάτων.
«Ένα κερί αρκεί/στο φως του το αμυδρό/ για να ‘ρθουν της αγάπης/ για να ‘ρθουν ο σκιές» ακούστηκε ο καβαφικός λόγος, που έκανε τις σκιές των δύο χορευτών να μεταμορφώνονται σιγά – σιγά και από αμυδρή λάμψη μέσα στο σκοτάδι να γίνονται φλόγα δυνατή, καθώς τα σώματα δίνονταν με πάθος σ’ ένα αργεντίνικο τάγκο.
Και ξαφνικά, τελείως απρόσμενα, ο χορός γέννησε τη ζωγραφική! Τα πόδια των χορευτών σχημάτισαν μικρά χρωματιστά ρυάκια, πάνω στα χυμένα στο πάτωμα χρώματα, που έσμιξαν μέσα στην ομορφιά του τυχαίου και του ανοργάνωτου.
Μια βραδιά ιδιαίτερη, ποιητική κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφιερωμένη σ’ έναν πολύ όμορφο σκοπό.
Περιμένουμε λοιπόν, για «ν’ ανάψουμε όλοι μαζί τα φώτα» της Βιβλιοθήκης μας!
Φωτογραφίες: faretra.info
