“Πάει να χαθεί και εξευτελίζεται…” / γράφει ο Παύλος Ριζαργιώτης

Με το που κάθισαν στα κυβερνητικά έδρανα, μαζί με την ακροδεξιά των ΑΝ. ΕΛ, ήρθαν τα πρώτα δείγματα αντιλαϊκής γραφής, αλλά δεν δημιούργησαν καν αμφιβολίες σε όσους απολάμβαναν τη χαρά της «πρώτης φοράς αριστερά». Όταν τα δείγματα πολλαπλασιάστηκαν και οι αρχικές υποσχέσεις «εμείς θα βαράμε τα νταούλια και η ΕΕ και το ΔΝΤ θα χορεύουν», μετατράπηκαν σε ύστερες δικαιολογίες «εμείς θέλουμε, αλλά η Μέρκελ και ο Σόιμπλε δεν μας αφήνουν», κάποιοι – λίγοι — μπορεί να προβληματίστηκαν, αλλά οι περισσότεροι, ζώντας ακόμα στη μέθη της «αριστερής νίκης», το ’χαψαν αμάσητο το παραμύθι. Κι όσο περνούσε ο καιρός έρχονταν τα χειρότερα και τα ξετσίπωτα: Νόμος Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό, νόμος Αχτσιόγλου για τα εργασιακά, συμφωνία για ενίσχυση και επέκταση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων στη χώρα μας κι άλλα ων ουκ έστι αριθμός.

Τώρα δε χρειαζόταν καν να βρουν «αριστερές» δικαιολογίες. «Εμείς είμαστε καλύτεροι διαχειριστές από τη ΝΔ», έλεγαν ανοιχτά, διαμηνύοντας προς τον μεγάλο κεφάλαιο και τον «ξένο παράγοντα» ότι «ως αριστεροί» μπορούν «να περάσουν» πιο εύκολα την αντιλαϊκή πολιτική. Το πήραν το μήνυμα και τους άφησαν, χωρίς ενόχληση για 5 σχεδόν χρόνια, να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά».

Όταν εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής που εφάρμοσαν ως κυβέρνηση έχασαν τις εκλογές το 2019, χαρακτήρισαν αυτή την πρώτη ήττα «μικρή» και ζήτησαν από το λαό «μια δεύτερη ευκαιρία». Όμως, ο λαός δεν τους την έδωσε – ηττήθηκαν για δεύτερη φορά στις εκλογές του 2023, χάνοντας μάλιστα, κοντά στο 50% των ψήφων – συνεκτιμώντας και την αντιπολιτευτική τους στάση προς την κυβέρνηση της ΝΔ, που κάθε άλλο παρά φιλολαϊκή ήταν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα κόμμα που είχε πάρει σχεδόν το 32% των ψήφων του λαού στις εκλογές του 2019, επί 4 χρόνια που κυβερνούσε η ΝΔ, δεν οργάνωσε ούτε μια αγωνιστική κινητοποίηση εναντίον της αντιλαϊκής πολιτικής της, ενώ ψήφισε το 50% των κυβερνητικών αντιλαϊκών νομοσχεδίων στη βουλή.