Φωτιές του κλήδονα και αναβίωση της Λαϊκής Παράδοσης στην Κυριώτισσα / Η “Κυριώτισσας Ουτοπία” μάχεται πάντα με όπλο την ποιότητα
Σε μια δύσκολη μέρα, που η Εύηχη πόλη άναψε πάλι παντού μικρές μουσικές φωτιές, η “Κυριώτισσας Ουτοπία” που μάχεται πάντα συγκινητικά για τη Λαϊκή Παράδοση αλλά και για τη γειτονιά της, που θέλει να κρατήσει, όσο το δυνατόν ανέγγιχτο το πρόσωπό της, άναψε τις δικές της φωτιές, αυτές του Αι Γιαννιού.
Ο Γιάννης Καισαρίδης, η ψυχή του Συλλόγου, έστησε με τα μέλη της Ουτοπίας μια θεατρική παράσταση και στη συνέχεια βγήκαν στη γειτονιά τα κεράσματα και άναψαν οι φωτιές.
Ενώ την ίδια ώρα στο Ρολόι η προγραμματισμένη εκδήλωση είχε φτάσει στο αδιαχώρητο πολύ πριν την έναρξή της, η “Κυριώτισσας Ουτοπία” και οι φωτιές της είχαν το δικό τους κόσμο που πλημμύρισε τη μικρή πλατεία του Αγίου Βλάση.
Οι “πιστοί” των εκδηλώσεων του Συλλόγου ξέρουν πως θα έρθουν σε επαφή πάντα με την ποιότητα και το πάθος για την παράδοση, γι’ αυτό και γεμίζουν κάθε χρόνο την πλατεία.
Η βραδιά ξεκίνησε με μια δροσερή θεατρική διασκευή από κείμενο της Βούλας Χατζίκου με τίτλο “Δα ΄ρθει τι ζμπεθέρι” (Θα ‘ρθει το συμπεθεριό)!
Με τη ντοπιολαλιά της παλιάς Βέροιας να αποδίδεται έξοχα από τους “ηθοποιούς” της Ουτοπίας, με κινήσεις και εκφράσεις πειστικότατες για τα συναισθήματα και τους χαρακτήρες των ηρώων του κειμένου, το θεατρικό μέρος της βραδιάς αναβίωσε σταδιακά όλο τον τρόπο σκέψης της εποχής, προκαλώντας γενική ευφορία στους θεατές.
Με έντονα τα κωμικά στοιχεία που επιτείνονταν κι από την αίσθηση της τόσο διαφορετικής θέσης της γυναίκας σήμερα, η Χατζίκου έδειξε την αυστηρή πατριαρχική κοινωνία της πόλης, τις μοιραίες κάποτε αποφάσεις που εκείνη έπαιρνε για τα κορίτσια της, το ρόλο της προξενήτρας, της προίκας και γενικά την ατμόσφαιρα της εποχής με σεβασμό στην ιδιαιτερότητά της και με τη σκέψη του θεατή να γυρίζει κριτικά, φυλλομετρώντας τις εποχές.
Η σκηνοθεσία του Γιάννη Καισαρίδη απόλυτα εύστοχη, συνδυάστηκε με τη διάθεση των πρωταγωνιστών του να δώσουν το καλύτερο αποτέλεσμα. Και ο συνδυασμός απέδωσε.
Τα συνηθισμένα κεράσματα της βραδιάς, που ακολούθησαν, δημιούργησαν ακόμη μεγαλύτερη ευφορία στους θεατές, που μετακινήθηκαν στο στενό κατηφορικό δρομάκι της γειτονιάς για να δουν τα μαγιάτικα στεφάνια να πέφτουν στη φωτιά και μικρούς και μεγάλους να πηδούν πάνω από τις φλόγες της.
Ένα μικρό λαϊκό πανηγύρι, χωρίς την πληγή της εμπορευματοποίησης, που φέρνει πάντα κοντά τους ανθρώπους και αναβιώνει την παράδοση, κόντρα στη σημερινή της ισοπέδωση.
Φωτογραφίες: faretra. info
…………….
