“Γυναίκα εγώ”: Αξιόλογη θεατρική κατάθεση από τον Σύλλογο του “Προμηθέα” / Τέσσερα καλοδουλεμένα πορτρέτα

Ο «Προμηθέας» μάς έχει συνηθίσει  να περιμένουμε πάντα  με την καλύτερη διάθεση τις εκδηλώσεις του Συλλόγου, γιατί οι άνθρωποι που δουλεύουν γι’ αυτόν αγαπούν τον πολιτισμό και το δείχνουν με πολλούς τρόπους.

Το Θέατρο και οι παραστάσεις που ανεβάζουν, πάντα στο ερασιτεχνικό επίπεδο, διακρίνονται για την προσοχή με την οποία αντιμετωπίζονται, ξέροντας από τη μια πως απευθύνονται σ’ ένα ευρύ κοινό, χωρίς όμως  από την άλλη να υποχωρούν σε εκπτώσεις.

Σήμερα, Ημέρα της Γυναίκας, ανέβασαν τέσσερις μονολόγους, τέσσερα γυναικεία πορτρέτα, τεσσάρων συγγραφέων της Βέροιας. Κι αυτό είναι προς τιμήν του Συλλόγου, γιατί έτσι ακούγονται οι φωνές του τόπου.

Βέβαια, οι συγγραφείς δεν είναι άγνωστοι. Το ότι, όμως, δίνεται βήμα στον ίδιο τον τόπο τους, όταν μάλιστα έχουν διακριθεί σε  θεατρικούς διαγωνισμούς ή έχουν ανέβει και σε άλλες πόλεις έργα τους, είναι ένας παραπάνω λόγος, για να ακούγεται η φωνή τους.

Συμμετείχαν ο Φώτης Σιμόπουλος με τον μονόλογο «Ο αμίλητος – αμείλικτος καθρέφτης», ο Νίκος Μανούδης με τον «Μονόλογο της Ρόζας», ο Γιώργος Δουλγέρογλου με τον «Αποχαιρετισμό» και η Πόπη Φιρτινίδου με το «Φυστικί ταγιεράκι».

Πίσω από την ηθοποιό που ζωντάνευε το κάθε πορτρέτο το Μουσικό Σχήμα της Βέροιας Da Kapo, με 18 άτομα επί σκήνης, σχημάτιζε έναν μουσικό καμβά που υπογράμμιζε συναισθηματικά ή λειτουργούσε με τη μορφή ιντερμέδιων ανάμεσα στα πορτρέτα.

Ο κόσμος πολύς στην Αντωνιάδεια Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών της Βέροιας, που έτσι κι αλλιώς έχει την ιστορία της στον Πολιτισμό.

«Ο αμίλητος – αμείλικτος καθρέφτης» του Φώτη Σιμόπουλου.

Πώς νιώθει μια γυναίκα που αντιμετωπίζει την ωριμότητα στον αμείλικτο καθρέφτη της, πιο αμείλικτο από ποτέ, όταν ειδικά έχει μείνει μόνη στη ζωή;

Κάνοντας μια οδυνηρή επιστροφή στο παρελθόν, όπου η φιγούρα του πατέρα ορθώνεται προστατευτική αλλά και ελεγκτική συνάμα, η ηρωίδα μετράει τα μείον στη ζωή της, αυτά που αναφέρονται στις σχέσεις με το άλλο φύλλο και είναι καθοριστικά για την πορεία της στη συνέχεια.

Και ενώ ο πυρήνας του μονόλογου είναι η μοναξιά που διαχέεται από παντού, ο συγγραφέας κατορθώνει να παίξει και με την κωμική πλευρά της ατυχίας της Νανάς, που οφείλεται και στους δικούς της, βέβαια χειρισμούς. Υπάρχει ελπίδα για την κάθε Νανά;

Η Κάτια Κουπίδου ισορρόπησε με επιτυχία τις δύο πλευρές του πορτρέτου, που της δόθηκε να ζωντανέψει, τη δραματική με τις κωμικές γωνίες της αυτοκριτικής της, έχοντας μεγάλη εμπειρία στο ερασιτεχνικό Θέατρο.

«Ο μονόλογος της Ρόζας» του Νίκου Μανούδη

Η Ρόζα είναι η κάθε Ρόζα της εφηβείας που συναντάμε στο δρόμο, στη διπλανή πόρτα ή στο σπίτι μας. Η γυναίκα – παιδί που ψάχνεται βαδίζοντας προς τον επόμενο ρόλο της, αυτόν της γυναίκας, χωρίς να έχει βρει το δρόμο.  Και, βέβαια, όλοι ζήσαμε ως παιδιά ή ως γονείς το πολυσυζητημένο «χάσμα των γενεών». Αλλά η Ρόζα του Μανούδη  διαμαρτύρεται ίσως πιο πολύ απ’ όλες γι’ αυτό.

Βλέπει τη γενιά των γονιών της να έχει περισσότερη ευτυχία απ’ όση η δική της γενιά, ενώ είχε λιγότερα εφόδια ξεκινώντας, βλέπει τα αδιέξοδα τα επαγγελματικά αλλά και τα ερωτικά μιας εποχής άνυδρης, που της λείπει το όνειρο. Κι η Ρόζα θέλει τόσο να ονειρευτεί…

Ο ρόλος από την νεαρή Γωγώ Μπουγκάρτσιτς ερμηνεύτηκε πειστικότατα,  όχι μόνο λόγω της ηλικίας της, αλλά κυρίως λόγω του ταλέντου της, προκαλώντας στο κοινό ευχάριστη έκπληξη. Ήταν ένα από τα χιλιάδες κορίτσια γύρω μας, ζώντας σε βάθος το κείμενο.

Ο «Αποχαιρετισμός» του Γιώργου Δουλγέρογλου.

Με ένα κείμενο ήρεμο, χωρίς κορώνες, διεισδυτικό στον ψυχισμό μιας γυναίκας που έχει ζήσει την απόρριψη από τον άντρα της, τώρα, όμως,  καθώς αυτός θέλει να γυρίσει κοντά της,  περνώντας στο τελευταίο στάδιο της ζωής του, αφού χτυπήθηκε από τον καρκίνο, η πάλη μέσα της μεγαλώνει.

Δεν είναι εύκολη η απόρριψη, η αναχώρηση, ούτε, όμως, και η συγχώρεση. Η ηρωίδα θυμάται, νοσταλγεί τις καλές μέρες, αλλά και οργίζεται με τις κακές. Μελετά το βάθος του έρωτα και της αγάπης, της οργής και της συγγνώμης. Τελικά; Πόσο εύκολο είναι το να ξεχνάς,  το να συγχωρείς;

Η Μαίρη Μεγγιάνη ανέλαβε μέσα σ’ ένα 20ήμερο το ρόλο και τον προώθησε αγγίζοντας τις συναισθηματικές πτυχές του με τις άπειρες παλινδρομήσεις τους, με εργατικότητα και συνέπεια, έχοντας πίσω της και τη μεγάλη πείρα της στο ερασιτεχνικό Θέατρο.

«Το φυστικί ταγιεράκι» της Πόπης Φιρτινίδου.

Με λόγο δυνατό, κοφτερό, η συγγραφέας χτίζει το πορτρέτο της λαϊκής γυναίκας, της γυναίκας του μεροκάματου, που δεν δέχτηκε στη ζωή της ένα χάδι.

Ορφανή από μάνα μόλις γεννήθηκε, μ’ έναν πατέρα που όχι μόνο δεν την αγάπησε, αλλά την κακοποίησε σωματικά και περισσότερο ψυχικά, το μόνο φως που είδε ήταν από ένα άντρα που την προστάτεψε, αλλά τον έχασε λίγα χρόνια μετά το γάμο της. Φως και μετά πάλι σκοτάδι.

Το ταγιεράκι, που βλέπει σε μια φωτογραφία στο σπίτι, όπου πληρώνεται για να καθαρίζει, της θυμίζει το δικό της φυστικί ταγιεράκι σε κείνη την αναλαμπή φωτός μέσα στο σκοτάδι, που έζησε τόσο λίγο…

Πόσες ανώνυμες τέτοιες φιγούρες περνάνε δίπλα μας…

Η Σοφία Γκότση ερμήνευσε το ρόλο της ανώνυμης καθαρίστριας με πάθος ελεγχόμενο, και γι’ αυτό δύσκολο στην ισορροπία του, εντυπωσιάζοντας το κοινό.

Σκηνοθέτης της «τετραλογίας της γυναίκας», (ας μας επιτραπεί ο όρος), ο Διονύσης Καρολίδης. Χρόνια σκηνοθετεί στον «Προμηθέα» και χρόνια χτίζει με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς του στιγμές Θεάτρου. Είναι αυτός που τους ανεβάζει στο maximum  των δυνατοτήτων τους με την πείρα, την επιμονή και το μεράκι του.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας τελειώνει σε λίγο. Όμως, η καθημερινότητά της, με τους αγώνες και τα όνειρά της, δεν τελειώνει ποτέ… «Γυναίκα», λέξη πολυσήμαντη, όπως η λέξη «Γη».

Φωτογραφίες : faretra.info

……………….

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενα- Ηθοποιοί

«Ο ΑΜΙΛΗΤΟΣ – ΑΜΙΛΕΙΚΤΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ»
ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΙΑ ΚΟΥΠΙΔΟΥ

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΡΟΖΑΣ»
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΟΥΔΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΩΓΩ ΜΠΟΥΓΚΑΡΤΣΙΤΣ

«ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ»
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΟΥΛΓΕΡΟΓΛΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΑΙΡΗ ΜΕΓΓΙΑΝΗ

«ΤΟ ΦΥΣΤΙΚΙ ΤΑΓΕΡΑΚΙ»
ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ ΦΙΡΤΙΝΙΔΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΓΚΟΤΣΗ

……………

 Συντελεστές παράστασης

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΡΟΛΙΔΗΣ
ΑΦΙΣΣΑ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΤΡΑΛΕΞΗΣ
ΦΩΤΑ – ΗΧΟΣ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΟΛΙΔΗΣ
ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΣΚΗΝΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΓΙΑΣ
ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ: ΕΥΗ ΑΔΑΜΙΔΟΥ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΑΜΠΑΚΗ
ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ: ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
………………

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΗΜΑ Da Capo:
ΔΙΑΛΕΚΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Flute
ΜΠΟΥΡΝΤΕΝΑ ΑΝΝΑ Flute
ΦΩΤΗ ΣΤΑMATINA Violi
ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Clarinet
ΜΠΟΥΡΝΤΕΝΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ Clarinet
ΤΣΙΚΕΡΔΑΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ Clarinet
ΠΑΠΑΝΙΔΟΥ ΑΝΝΑ Sax-Alto
ΤΣΙΟΥΧΑ ΛΥΔΙΑ Sax-Alto
ΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Trumpet
ΒΙΓΚΑΤΟ ΕΛΕΝΑ Trumpet
ΚΟΥΜΕΝΙΔΟΥ ΑΛΙΚΗ Trumpet
ΑΝΕΣΤΗΣ ΤΑΣΟΣ Horn
ΒΙΓΚΑΤΟ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Horn
ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Baritone
ΤΣΙΚΕΡΔΑΝΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ Trombone
ΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Trombone
ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ El.Bass