“Fahrenheit 451” / γράφει ο Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης

451 βαθμοί φαρενάιτ είναι η θερμοκρασία στην οποία καίγονται τα βιβλία. Και οι καμβάδες, υποθέτω.

Στο συγκλονιστικό του ομώνυμο διήγημα, ο Ρέυ Μπράντμπερυ περιγράφει μια δυστοπική “μελλοντική” κοινωνία, όπου τα βιβλία, δηλαδή συμβολικά οι Ιδέες, καίγονται, γιατί θεωρούνται από κάποιους «προσβλητικά» και «επικίνδυνα».
Προφανώς ο συγγραφέας είχε στο μυαλό του αντιστοιχες σκηνές που είχαν ήδη συμβεί σε πολλές περιπτώσεις στην Ιστορία, και που με την διορατικότητά του τις έβλεπε να επαναλαμβάνονται και στο μέλλον.

Δεν σχολίασα για την κατάργηση του ποδηλατόδρομου της Λεωφόρου Νίκης. Αν και ως ποδηλάτης τον χρησιμοποιούσα καθημερινά. Δεν σχολίασα γιατί δεν ξέρω κατά πόσο ήταν υπεύθυνος για το μποτιλιάρισμα στην Δυτική Είσοδο, και δεν μπορώ να ξέρω.

Ξέρω όμως ότι μού έπεσαν τα δόντια από το φοβερό μίσος ενάντια στους ποδηλάτες, που ξεχύθηκε στα σχόλια σχετικά με την κατάργησή του.

Κάτι παρόμοιο συνέβη και στα σχόλια σχετικά με το Καρναβάλι, που αναβίωσε φέτος σε Θεσσαλονίκη και Βέροια, μετά από πολλά χρόνια. Ένα απίστευτο κύμα μίσους, και μάλιστα “in the name of love”, στο όνομα της θρησκείας της Αγάπης. Κάποιοι πέταξαν τόνους φαρμάκι ενάντια σε όσους τολμήσαμε να συμμετάσχουμε. Το ίδιο φαρμάκι ξεχυνεται και τώρα, με την καταδρομική έφοδο του βουλευτή στην Εθνική Πινακοθήκη.

Ούτε τον δημιουργό των επίμαχων έργων στην Εθνική Πινακοθήκη γνωρίζω, ούτε θα υπερασπιστώ το έργο του, ούτε θα μπω στη συζήτηση αν αυτό που κάνει είναι βλάσφημο, ή αν είναι Τέχνη. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΌ ΤΟ ΖΉΤΗΜΑ. Το ζήτημα είναι αν έχει το δικαίωμα να είναι βλάσφημος, το ζήτημα είναι αν έχει το δικαίωμα να παράγει κακή τέχνη, χωρίς κάποιος να τον κάψει, τον ίδιο ή το έργο του, στους 451 βαθμούς φαρενάιτ. Το ζήτημα είναι το φοβερό κύμα μίσους και μισαλλοδοξίας που ξεχύθηκε στον δημόσιο χώρο, με αφορμή την τάχα ηρωική, αλλά στην πραγματικότητα βάρβαρη και ΙΔΙΟΤΕΛΗ επιδρομή του βουλευτή ενάντια στα έργα. Το διακύβευμα εδώ είναι η ελευθερία της έκφρασης. Και η Ελευθερία της έκφρασης, ΕΦ ΟΣΟΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, είναι αδιαπραγμάτευτη.

Θα μού πεις, ο Χριστός μας και η Παναγία μας δεν είναι Πρόσωπα; Όχι για όλους. Αντικειμενικά, η Θρησκεία ανήκει στον χώρο των Ιδεών, όπως και η Τέχνη. Άρα δεν μπορείς να απαιτείς από όλους να τους θεωρούν Πρόσωπα. Και οι ιδέες δεν προσβάλλονται. Αν αρχίζαμε να ποινικοποιούμε την «προσβολή» των ιδεών, θα φτάναμε πολύ γρήγορα στην ολική απαγόρευση της Τέχνης, και στην ολική κατάρρευση της Κοινωνίας. Το επαναλαμβάνω, η Ελευθερία της ΈΚΦΡΑΣΗΣ των Ιδεών και της Τέχνης είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΆΤΕΥΤΗ, και δεν εξαρτάται από το αν κάποιος θεωρεί ότι θίγονται οι δικές του ιδέες.

Εμείς οι υπόλοιποι, που θεωρούμε τον Χριστό και την Παναγία Πρόσωπα, και μάλιστα Ιερά, τους θεωρούμε άραγε Πρόσωπα που έχουν ανάγκη από βάνδαλες πράξεις, βίας και μίσους, στο Όνομά τους; Πρόσωπα που έχουν ανάγκη για την προστασία τους κάποιον «αστυφύλακα», που θα κρίνει πότε και πού κάποιος τους «προσβάλλει»,

έχουν ανάγκη από κάποιον ταύρο εν υαλοπωλείω, που θα τα κάνει λαμπόγυαλο, για να «υπερασπίσει» την αξιοπρέπειά τους;

έχουν ανάγκη από κάποιον αυτόκλητο μπουρλοτιέρη, που θα κάψει, στο Όνομά τους, τους «ασεβείς»;

Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης

……………..

Φαρέτρα