Παιδεία

Κριτήριο Αξιολόγησης στη Νεοελληνική Γλώσσα, Γ΄ Λυκείου / Ο φανατικός

———-

Από τον συνεργάτη μας Ηλία Γιαννακόπουλο Φιλόλογο – αρθρογράφο – συγγραφέα, πήραμε το  “Κριτήριο Αξιολόγησης στη Νεοελληνική Γλώσσα, Γ΄ Λυκείου”, που ακολουθεί:

Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο   I

Ο φανατικός

  1. «…Ο φανατικός είναι συνεχώς ανέτοιμος και αβέβαιος. Από προσωπικές του πηγές – από το αρνημένο του Εγώ δεν μπορεί να αντλήσει καμιά αυτοκυριαρχία, αλλά τη βρίσκει μόνο με το να πιάνεται από οποιοδήποτε εξωτερικό στήριγμα. Αυτό το παθιασμένο πιάσιμο είναι η ουσία της τυφλής του αφοσίωσης και θρησκευτικότητας, που γι’ αυτόν είναι η πηγή όλης της αρετής και της δύναμης. Αν και η ειλικρινής του αφοσίωση είναι μια αυτοσυσπείρωση για χάρη της ζωής του, ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του σαν φορέα και υπερασπιστή της ιερής υπόθεσης πάνω στην οποία στηρίζεται. Είναι πρόθυμος να θυσιάσει τη ζωή του για ν’ αποδείξει ότι ακριβώς αυτός είναι ο ρόλος του. Θυσιάζει τη ζωή του, για ν’ αποδείξει την αξία του.

  2. Δε χρειάζεται να τονιστεί ιδιαίτερα πως ο φανατικός πιστεύει ότι η ιερή του υπόθεση, που του προσφέρει το στήριγμα, είναι ακλόνητη και αιώνια – ένας βράχος που αντιστέκεται στο χρόνο. Το αίσθημα της ασφάλειάς του προέρχεται όμως από το πάθος της αφοσίωσής του και όχι από την ποιότητας της ίδιας της υπόθεσης. Ο φανατικός δεν είναι στην πραγματικότητα ένας αυστηρός τηρητής των αρχών. Πιάνεται από την υπόθεσή του, όχι γιατί αυτή είναι δίκαιη και ιερή, αλλά από την απελπισμένη του επιθυμία να βρει ένα οποιοδήποτε στήριγμα. Συχνά συμβαίνει ότι αυτή ακριβώς η ανάγκη του μεταβάλλει κάθε στήριγμα σε ιερή υπόθεση.

  3. Ο φανατικός δεν επιδέχεται καμιά έκκληση στη λογική του ή στην ηθική του συνείδηση, για να εγκαταλείψει την ιερή του υπόθεση. Φοβάται το συμβιβασμό και είναι αδύνατο να πεισθεί να αναθεωρήσει τη βεβαιότητα και τη νομιμότητα της ιερής του υπόθεσης. Αντίθετα δεν είναι καθόλου δύσκολο να μεταπηδήσει εντελώς ξαφνικά από μια ιερή υπόθεση σε άλλη. Είναι ευκολότερο να τον μεταπείσει κανείς παρά να τον πείσει. Το πάθος της σύνδεσής του με την ιερή υπόθεσή του είναι σπουδαιότερο από την ποιότητα της υπόθεσης.

  4. Αν και γενικά θεωρείται ότι οι φανατικοί βρίσκονται στα άκρα, στην πραγματικότητα οι φανατικοί όλων των ειδών μαζεύονται στην ίδια πλευρά. Τα πραγματικά άκρα είναι οι φανατικοί και οι μετριοπαθείς: ανάμεσα σ’ αυτούς δεν υπάρχει καμιά συμφωνία. Οι φανατικοί όλων των αποχρώσεων αλληλοκοιτάζονται με δυσπιστία και είναι πάντα έτοιμοι να πνίξουν ο ένας τον άλλο. Είναι όμως γείτονες και σχεδόν από την ίδια οικογένεια. Το μίσος τους είναι μίσος αδερφικό. Ανάμεσά τους υπάρχει βαθύ χάσμα και όμως βρίσκονται τόσο κοντά ο ένας στον άλλο, σαν Παύλος και Σαύλος. Ένας φανατικός κομμουνιστής είναι ευκολότερο να γίνει φασίστας, εθνικιστής ή καθολικός παρά νηφάλιος φιλελεύθερος.

  1. Είναι αμφίβολο αν ένας φανατικός που εγκαταλείπει την ιερή του υπόθεση ή που μένει ξαφνικά χωρίς αυτή μπορεί να προσαρμοστεί στη ζωή σαν αυτόνομος, ξεχωριστός άνθρωπος. Τριγυρνάει σαν αλήτης χωρίς πατρίδα σ’ όλους τους δρόμους και ταξιδεύει με ωτο-στοπ πάνω σε κάθε ιερή υπόθεση που τυχαίνει να περνά από μπροστά του. Η ατομική ζωή, ακόμη κι όταν έχει ένα σκοπό, του φαίνεται συνηθισμένη, μάταιη και αμαρτωλή. Το να ζει χωρίς να είναι θερμά αφοσιωμένος σε κάτι του φαίνεται σαν να είναι ακαθοδήγητος και εγκαταλειμμένος.

Τη συνέχεια μπορείτε να τη διαβάσετε ΕΔΩ

banner-article

Δημοφιλή άρθρα

  • Εβδομάδας