Ανακοίνωση του Μ-Λ ΚΚΕ για τη νέα πολιτική κατάσταση

1. Η πανδημία του κορονοϊού εξελίσσεται από κρίση υγειονομική σε κρίση οικονομική, με απρόβλεπτες αυτή τη στιγμή διαστάσεις και συνέπειες. Βέβαιο είναι πως θα πυροδοτήσει και σοβαρές πολιτικές εξελίξεις. Κανένα πολιτικό σύστημα καμιάς χώρας δεν πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστο.

Αυτό που ξεκίνησε, πριν από δυο μήνες, σαν η πέτρα που σήκωσαν οι ΗΠΑ και η Δύση σύσσωμη για να χτυπήσουν την οικονομία της Κίνας και να πλήξουν το γόητρό της αποδείχτηκε μπούμερανγκ. Τώρα, η πέτρα πέφτει στα πόδια τους. Οι ΗΠΑ και οι χώρες της ΕΕ αντιμετωπίζουν πρωτοφανή υγειονομική κρίση και βρίσκονται στο κατώφλι μιας μεγάλης κρίσης οικονομικής και πολιτικής, ανεξάρτητα από την τελική έκβαση της ίδιας της πανδημίας. Η πανδημία του κορονοϊού, επιπλέον, γίνεται αφορμή για να αποκαλυφθούν τα σαθρά θεμέλια της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας και τα καταρρακωμένα συστήματα της δημόσιας υγείας.

Ταυτόχρονα πυροδότησε προϋπάρχουσες και ανέδειξε νέες σφοδρές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα στις παγκόσμιες δυνάμεις, ιδιαίτερα τις ΗΠΑ-Κίνα, και έφερε ξανά στο προσκήνιο με ένταση τις εσωτερικές συγκρούσεις και τις αποσυνθετικές διεργασίες στην ΕΕ.

Μετά τις εμπορικές συμφωνίες και την προσωρινή ανακωχή στον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ – Κίνας, ένα νέος γύρος αντιπαράθεσης πυροδοτείται, που τώρα παίρνει τη μορφή των αλληλοκατηγοριών για την προέλευση του κορονοϊού, αλλά πίσω της βρίσκεται ο αδυσώπητος ανταγωνισμός για την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία. Με την Κίνα να βγαίνει ενισχυμένη και την αμερικανική υπερδύναμη να συνεχίζει να μετρά απώλειες.

Οι συνέπειες της κρίσης δεν έχουν ακόμη εκδηλωθεί πλήρως στις ΗΠΑ. Σύντομα, όμως, θα εκδηλωθούν σε όλη τους την έκταση. Θα τροφοδοτήσουν, αναπόφευκτα, το μεγάλο διχασμό του πολιτικού τους συστήματος και θα τροποποιήσουν το, έτσι κι αλλιώς, ασταθές εσωτερικό σύστημα ισορροπιών, σε μια περίοδο που κορυφώνεται και η προεκλογική περίοδος.

Στο εσωτερικό της διχασμένης και τραυματισμένης από το Βrexit ΕΕ, επανέρχεται η διαμάχη για το πλαίσιο της δημοσιονομικής λιτότητας και προσαρμογής, οι αντιθέσεις οξύνονται, οι ανταγωνισμοί είναι πλέον σφοδροί. Η οικονομική πολιτική που επέβαλε η Γερμανία, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αμφισβητείται έντονα. Είναι η πολιτική που, εκτός των άλλων, αποσάρθρωσε τα δημόσια συστήματα υγείας, ιδιαίτερα στις χώρες του νότου που τώρα βιώνουν με μεγαλύτερη σφοδρότητα την πανδημία και την κλιμακούμενη οικονομική κρίση και επιζητούν χαλάρωση απέναντι στο γερμανικό ασφυκτικό έλεγχο και πειθαρχία.

Η άρνηση της Γερμανίας να εκδοθεί ευρωομόλογο που ζητούν οι ιδιαίτερα πληττόμενες από την πανδημία Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία, δημιουργεί βαθύ χάσμα στις ήδη τεταμένες σχέσεις των ισχυρών κρατών-μελών της ΕΕ και έφερε πάλι στην επιφάνεια την προοπτική αποσύνθεσης της ΕΕ, ένα μήνα μετά την έξοδο της Βρετανίας.

Οι ηγέτες του δυτικού κόσμου εκδίδουν πολεμικά ανακοινωθέντα, βαφτίζουν πόλεμο την πανδημία, διαμορφώνουν κλίμα μαζικού εκφοβισμού, ψυχώσεων και τρομοκράτησης, για να δικαιολογήσουν τη λήψη έκτακτων «πολεμικών μέτρων». Κινητοποιούν τις δυνάμεις καταστολής ακόμη και το στρατό, σε μια επιχείρηση ασφυκτικού ελέγχου και χειραγώγησης των λαών, διαβλέποντας την ανησυχητική κατάσταση που διαγράφεται από την εξέλιξη της πανδημίας και της απειλούμενης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Στη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, μέσα σε μια ζοφερή κοινωνική κατάσταση, κουρελιάζονται συνταγματικές ελευθερίες, οι πόλεις παραδίδονται στην αστυνομία και το στρατό και μια μεγάλη ανησυχία απλώνεται σε όλους τους λαούς.

Καθώς η πολιτική κρίση υποβόσκει σε όλες τις χώρες, είναι βέβαιο πως τα μέτρα που παίρνονται αφορούν μεν το σήμερα και τον περιορισμό της πανδημίας, είναι όμως ταυτόχρονα στραμμένα και στο άμεσο, ακόμη πιο ζοφερό, μέλλον.

2. 2. Ρίχνουν στάχτη στα μάτια ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του όταν διαβεβαιώνουν πως κάνουν ό,τι μπορούν για τον πόλεμο ενάντια στον κορονοϊό.

Ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, το 2014, ως υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης της τότε κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, προχωρούσε στη διαθεσιμότητα, εκτός των άλλων εργαζομένων, 7.900 γιατρών και υγειονομικού προσωπικού. Αντίστοιχα, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ως υπουργός Υγείας το 2013, δήλωνε: «Αν υπάρξουν απολύσεις γιατρών στον ΕΟΠΥΥ, σάς παρακαλώ αυτό δεν θέλω να το χρεωθεί η τρόικα, δεν θέλω να μου παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν για τα αυτονόητα. Οι αποφάσεις είναι δικές μου»…

Η ΝΔ μαζί και τα άλλα κόμματα των μνημονιακών κυβερνήσεων, σε συνεργασία με την τρόικα, έβαλαν λουκέτο σε μια σειρά δημόσια νοσοκομεία από το 2010 έως σήμερα, προχώρησαν στη συγχώνευση δημόσιων υγειονομικών μονάδων και, όπως προέβλεπαν οι μνημονιακές δεσμεύσεις, μείωσαν τις κρατικές δαπάνες για τη δημόσια υγεία κατά 50% από το 2010 έως σήμερα. Δημιούργησαν 30.000 κενά σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό στα δημόσια νοσοκομεία και μείωσαν, μετά από δραστικές περικοπές, τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) σε 557 μόνο. Με αποτέλεσμα να αντιστοιχούν 6 κρεβάτια ΜΕΘ ανά 100.000 κατοίκους περίπου, ενώ ενδεικτικά θα έπρεπε να λειτουργούν πάνω από 3.000. Κατασυκοφάντησαν το δημόσιο σύστημα υγείας, τους γιατρούς του και όλο το προσωπικό που τώρα το καλούν να στηρίξει την κοινωνία. Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό, που δίνουν τη μάχη με πραγματική αυτοθυσία, δεν έχουν ανάγκη τους ψευτοπατριωτικούς δεκάρικους του Μητσοτάκη, όπως της επετείου της 25ης Μάρτη, πως οι «σύγχρονοι οπλαρχηγοί είναι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό». Ούτε έχουν ανάγκη τα παλαμάκια της Μαρέβα Μητσοτάκη. Έχουν ανάγκη από πραγματικά όπλα. Δηλαδή, νέες νοσοκομειακές μονάδες και μονάδες εντατικής θεραπείας και χιλιάδες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για να καλυφθούν τα τεράστια κενά που υπάρχουν. Έχουν ανάγκη από σύγχρονο και επαρκή υλικοτεχνικό εξοπλισμό, τη στιγμή που στερούνται στοιχειώδη εργαλεία, μάσκες και αναπνευστήρες. Ο υπουργός Υγείας, μπροστά στις κάμερες, γεμίζει με υποκριτικές κολακείες τους νοσοκομειακούς, ενώ την ίδια στιγμή αρνείται συστηματικά ακόμα και να δεχτεί τους εκπροσώπους τους, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν.

Ενώ οι υγειονομικοί του δημόσιου δίνουν τη μάχη με αυταπάρνηση, χωρίς στοιχειώδη μέσα προστασίας, με δεκάδες νοσοκομειακούς να έχουν νοσήσει, ο πολυδιαφημισμένος από την κυβέρνηση ιδιωτικός τομέας υγείας όχι μόνο απουσιάζει κραυγαλέα από τη μάχη της υγειονομικής κρίσης, αλλά προκλητικά –και με την κυβερνητική στήριξη- κερδοσκοπεί ασύστολα, εκμεταλλευόμενος την αγωνία και τις ανάγκες του λαού μας. Η κυβέρνηση από τη μια εγκαταλείπει στην τύχη του το δημόσιο σύστημα υγείας και δεν προχωράει, ούτε και τώρα, στις αναγκαίες προσλήψεις -καλεί μάλιστα εθελοντές (!) για να μπαλώσει τα τεράστια κενά που όλο και μεγαλώνουν- από την άλλη ανοίγει το δρόμο και πριμοδοτεί τους χρυσοκάνθαρους του ιδιωτικού τομέα. Αρνείται πεισματικά να προχωρήσει σε επιτάξεις των διαγνωστικών τεστ επιτρέποντας στα ιδιωτικά κέντρα υγείας να τα κατασπαταλούν, τη στιγμή που σπανίζουν, να τα πουλούν πανάκριβα εκμεταλλευόμενοι την αγωνία και την ανεπαρκή πληροφόρηση, και τέλος, όπως καταγγέλλεται, να μη δίνουν καν τα αποτελέσματα στο κεντρικό σύστημα. Όχι μόνο δεν επιτάσσει τις ΜΕΘ του ιδιωτικού τομέα αλλά τις νοικιάζει σε διπλάσια τιμή –σε σχέση με αυτήν προ κρίσης(!)- και ταυτόχρονα επιτρέπει την αχαλίνωτη κερδοσκοπία σε είδη προστασίας και ατομικής υγιεινής, τη στιγμή που τα στερούνται τα δημόσια νοσοκομεία. Σαν τα κοράκια ακροβολίζονται οι εταιρίες που λυμαίνονται το χώρο της υγείας για να αξιοποιήσουν την κρίση, να κατασπαράξουν τα δημόσια ταμεία, να εκμεταλλευτούν την ανάγκη του κόσμου. Και τρίβουν τα χέρια τους μπροστά στα υπερκέρδη που ανοίγονται μπροστά τους από τα φάρμακα και τα εμβόλια που ετοιμάζονται πυρετωδώς.

3. Γνωρίζοντας το ξεχαρβάλωμα του δημόσιου συστήματος υγείας, η κυβέρνηση έσπευσε έντρομη να πάρει ορισμένα μέτρα όπως το κλείσιμο της εκπαίδευσης, της αγοράς και της κυκλοφορίας, ευχόμενη τον περιορισμό της διασποράς και την αποφυγή του ιταλικού εφιάλτη.

Από την πρώτη μέρα των μέτρων, απλώθηκε ένα μεγάλο κύμα απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς να μπορούν να καταμετρηθούν όλοι όσοι βρέθηκαν στην ανεργία και ιδιαίτερα οι αδήλωτοι εργαζόμενοι. Παράλληλα, οι αυθαίρετες αναπροσαρμογές σε εργασιακά ωράρια, οι δυσμενείς μετατροπές και κατάργηση συλλογικών και ατομικών συμβάσεων εργασίας, η άρνηση πληρωμών μισθών και μεροκάματων παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Με νέα αντεργατική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η κυβέρνηση παρέχει τη δυνατότητα στους εργοδότες για έξι μήνες να απασχολούν τους εργαζόμενους με μισή εργασία, δίνοντας βέβαια μισή αμοιβή, δείχνοντας ποιος πρόκειται να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης με βάση τις κυβερνητικές επιδιώξεις. Πάνω στο άθικτο μνημονιακό οικοδόμημα των ληστρικών φόρων και των αντεργατικών ρυθμίσεων, που χτίστηκε από την τρόικα και τις ελληνικές κυβερνήσεις τα δέκα προηγούμενα χρόνια και πάνω στο έδαφος της απογειωμένης εργοδοτικής αυθαιρεσίας, η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να προσθέσει νέα αντιλαϊκά μέτρα και να φορτώσει τις συνέπειες και αυτής της κρίσης, που το βάθος της ακόμη δεν έχει φανεί, στο λαό.

Η ύπουλη και παραπλανητική θεωρία της ατομικής ευθύνης, που νύχτα-μέρα προπαγανδίζουν τα κυβερνητικά φερέφωνα, αποτελεί το προκάλυμμα για τη συγκάλυψη των ευθυνών όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων αλλά και για τις τρέχουσες βαριές κυβερνητικές ευθύνες, που υπέσκαψαν και συνεχίζουν να υποσκάπτουν τη δημόσια υγεία και κάθε υποδομή με κοινωνικό πρόσημο. Αποτελεί, ταυτόχρονα, πρόσχημα και άλλοθι για την ενίσχυση και επιβολή του κρατικού αυταρχισμού, όταν ο κρατικός μηχανισμός στο επίπεδο της πραγματικής πρόληψης και αντιμετώπισης της πανδημίας είναι κραυγαλέα ανύπαρκτος. Και κραυγαλέα παρών στον έλεγχο και την αστυνόμευση.

Τα μέτρα που παίρνει η δεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση των Μητσοτάκη, Γεωργιάδη και Βορίδη  έχουν προκάλυμμα την προστασία της κοινωνίας αλλά ο σκοπός τους είναι φανερός. Με πρόσχημα την αντικοινωνική συμπεριφορά αυτών που μετακινούνται αναίτια, παραδίδουν τις πόλεις στην αστυνομία, επιβάλλουν το μοντέλο του συστηματικού και γενικευμένου ελέγχου του πληθυσμού. Και εκφράζουν και αποκαλύπτουν, ταυτόχρονα, τους μύχιους πόθους μιας αυταρχικής δεξιάς διακυβέρνησης απέναντι στον εχθρό λαό, προσβλέποντας στην επόμενη μέρα. Είναι η συνέχιση της πολιτικής που χθες χτυπούσε βάναυσα το λαό της Λέσβου και της Χίου και προχωρούσε σε βίαιες επιτάξεις, που καταργούσε το άσυλο και εισέβαλε σε σπίτια, που διαπόμπευε αθώους πολίτες στα Εξάρχεια και το Κουκάκι, που κυνηγάει τους πρόσφυγες και τους μαντρώνει σε στρατόπεδα κολαστήρια. Η πολιτική που σήμερα νομοθετεί και επαναφέρει την πολιτική επιστράτευση και την επίταξη των εργαζομένων, που απαγορεύει τις συναθροίσεις πάνω από 10 άτομα, που κτυπάει το δικαίωμα στην απεργία, που νομοθετεί για τον περιορισμό του δικαιώματος της διαδήλωσης, που κτυπάει τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες.

4. Η κυβέρνηση προπαγανδίζει πως είμαστε όλοι μαζί στον πόλεμο αυτό, στην ίδια μεριά του στρατοπέδου απέναντι στην αόρατη απειλή, πως τώρα δεν είναι η ώρα των πολιτικών αντιπαραθέσεων και  αντεγκλήσεων, επιδιώκοντας τη διαμόρφωση κλίματος «εθνικής ενότητας και ομοψυχίας» για να εισπράξει τη θετική στάση όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων του κοινοβουλίου. Η πολιτική της «εθνικής ομοψυχίας», για την οποία ασκεί αφόρητες πιέσεις όλο το αστικό σύστημα, δεν αρχίζει αλλά συνεχίζεται και κορυφώνεται με τον κορονοϊό, ακολουθώντας τα βήματα που έγιναν πριν με την ψήφο των αποδήμων, την ελληνοτουρκική κρίση, τους πρόσφυγες στον Έβρο. Και απευθύνεται πρώτα από όλα στις δυνάμεις του κοινοβουλίου που αναφέρονται στην Αριστερά και έχουν πίσω τους μια μακρά διαδρομή συμπράξεων, ευθυγράμμισης και υποταγής στις αστικές δυνάμεις.

Αν ο Τσίπρας, πέρσι τέτοιο καιρό, ξιφουλκούσε κάτω από προεκλογικές σκοπιμότητες με τον Μητσοτάκη και πάσχιζε να αναστήσει μια αντιδεξιά ρητορεία, τώρα έχει καταπιεί τις αντιπολιτευτικές κορόνες, κινείται στη σκιά της κυβερνητικής πολιτικής και διακηρύσσει ότι «δεν είναι ώρα αντιπαράθεσης αλλά ώρα ευθύνης». Αν από τη θέση της κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο στη Δεξιά του Μητσοτάκη, τώρα και από τη θέση της αντιπολίτευσης τον ξαναστρώνει και δίνει στη ΝΔ τον αέρα που χρειάζεται της «εθνικής συναίνεσης και ομοψυχίας». Άλλωστε, οι ευθύνες για την κατάσταση του δημόσιου συστήματος υγείας είναι μοιρασμένες, καθώς είτε από κοινού με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, είτε ο ένας μετά τον άλλο υπηρέτησαν πιστά τις μνημονιακές επιταγές που το κατεδάφισαν.

Το ΚΚΕ με τη στάση του στο ζήτημα της ψήφου των αποδήμων πρωτοστάτησε στη διαμόρφωση κλίματος συναίνεσης, πολιτική που εκφράστηκε και στην πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση. Κορυφαίο δείγμα η δήλωση του Κουτσούμπα πως «όλα τα συζητάμε», αναφερόμενος στη θέση του ΚΚΕ απέναντι στο ενδεχόμενο προσφυγής στο δικαστήριο της Χάγης. Αλλά και για τα γεγονότα στον Έβρο, όταν ευθυγραμμίστηκε με την κυβερνητική γραμμή, λέγοντας πως η χώρα μας δέχεται «ασύμμετρη απειλή». Τώρα, μπροστά στην πανδημία του κορονοϊού, το ΠΓ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή του στις 13 Μαρτίου λέει πως «σε αυτές τις δύσκολες ώρες το ΚΚΕ τοποθετείται με αίσθημα ευθύνης», νομιμοποιώντας την κυβερνητική πολιτική των απαγορεύσεων. Στην ίδια ανακοίνωση βρίθουν οι ρεφορμιστικές προτάσεις προς την κυβέρνηση. Προτείνει μια σειρά μέτρων ανακούφισης, για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα όμως μόνο μέχρι 12.000 ευρώ, κάνοντας φανερό πως πάνω από το ποσό αυτό -για την ηγεσία του ΚΚΕ- δεν υπάρχει άμεση ανάγκη. Επιπλέον, ζητά να δοθεί επίδομα έκτακτης ανάγκης στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που αναστέλλουν τη λειτουργία τους, ύψους 715,68 ευρώ, για τις επόμενες 45 μέρες. Βάζοντας τον πήχη των απαιτήσεων σε εκείνο το σημείο που δε δυσκολεύτηκε η κυβέρνηση ΝΔ να φτάσει και να ξεπεράσει, δίνοντας επίδομα 800 ευρώ και σε εργαζόμενους όχι μόνο επιχειρήσεων που έκλεισαν… Η δε ΚΝΕ έτρεξε, με ανακοίνωσή της, να ζητήσει τη συμμετοχή φοιτητών στην κυβερνητική έκκληση για εθελοντές, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα εθνικής συστράτευσης και ομοψυχίας. Για άλλη μια φορά, η ηγεσία του ΚΚΕ στέκεται στο «ύψος των περιστάσεων» για να δεχθεί επαίνους για τη «στάση ευθύνης» του από τον, κατά τα άλλα, ταξικό αντίπαλο…

5. Καμιά συμφιλίωση δεν μπορεί να υπάρχει με τις δυνάμεις που μαυρίζουν τη ζωή του τόπου. Με τις δυνάμεις που αφήνουν ανυπεράσπιστο το λαό και την υγεία του, που ακόμη και σήμερα, την κρίσιμη ώρα, αρνούνται να πάρουν τα αναγκαία μέτρα, φοβούμενες μην τους τραβήξουν το αφτί τα ξένα και ντόπια αφεντικά τους, μην ξοδέψουν κάτι παραπάνω για την υγεία του λαού, για τη στήριξη των υγειονομικών που δίνουν τη μεγάλη μάχη.

Καμιά συμφιλίωση με τις δυνάμεις που κρύβουν τις εγκληματικές ευθύνες τους και τις μεταθέτουν στην κοινωνία με την αντιδραστική θεωρία της ατομικής ευθύνης και την ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού.

Καμιά συναίνεση, καμιά συμφιλίωση με τις δυνάμεις της δεξιάς διακυβέρνησης που θέλει το λαό στα σπίτια φοβισμένο, απομονωμένο και παραδομένο, την αστυνομία κυρίαρχη στους δρόμους και την εργοδοσία να αλωνίζει ανεξέλεγκτα.

Ο λαός μας πρέπει να πάρει κάθε προφύλαξη και όλα τα μέτρα που απαιτούνται για την αυτοπροστασία του, με αίσθημα πάνω από όλα κοινωνικής ευθύνης και ταυτόχρονα να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του στην καθολική δημόσια και δωρεάν υγεία.

Να παλέψει για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης, το άπλωμα της ανεργίας, το κόψιμο του μεροκάματου, η καταπάτηση των εργασιακών σχέσεων.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να λυγίσουν από το φόβο, δεν πρέπει να γονατίσουν από την τρομοκρατία. Μπορούν να γονατίσουν, μόνο, με σεβασμό μπροστά στους νεκρούς και να υποκλιθούν στους εργαζόμενους της υγείας που μάχονται για όλη την κοινωνία.

Κατά τα άλλα πρέπει να είναι όρθιοι, να σφίξουν τη γροθιά, και να ετοιμαστούν για νέους αγώνες.

30-3-2020

Το ΠΓ της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ