Έφυγε σήμερα από τη ζωή, δεύτερη μέρα του Πάσχα, αφού χθες χαιρέτησε τον κόσμο που είχε μαζευτεί στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, περνώντας ανάμεσά τους με το αυτοκίνητο που τον μετέφερε για μια τελευταία συνάντηση με τους πιστούς του, τους δικούς του πιστούς.
Κι όταν μιλάμε για πιστούς δεν μιλάμε για αριθμούς, δε μιλάμε για τους πάνω από ένα δισεκατομμύριο καταγεγραμμένους καθολικούς, μιλάμε γι’ αυτούς που τον αισθάνονταν δικό τους, πατέρα τους, προστάτη και σύμβολο των ελπίδων τους.
Ο Φραγκίσκος ήταν ο πρώτος πάπας από τη Λατινική Αμερική, μια Αμερική ρημαγμένη από την εκμετάλλευση και τα αλλεπάλληλα δικτατορικά καθεστώτα που κάθε τόσο αναφύονταν μετά από τις μεθοδευμένες κινήσεις εκείνων που τα εγκαθίδρυαν απροκάλυπτα.
Η πατρίδα του η Αργεντινή είχε κι εκείνη τη γεύση τους και ο Πάπας ήταν γνώστης μιας τέτοιας εμπειρίας στα νιάτα του, τότε που αποφάσισε πως ο δρόμος της ιεροσύνης ήταν ο δικός του δρόμος.
Με σπουδές στη Θεολογία αλλά και τη Φιλοσοφία, την Ψυχολογία και τη Λογοτεχνία, με ευρύτητα όχι μόνο γνώσεων αλλά και πνεύματος, όταν εκλέγεται Πάπας διαλέγει το όνομα Φραγκίσκος από τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης, το φτωχούλη του Θεού, όπως τον ονόμαζαν, βαδίζοντας στα δικά του βήματα.
Η όλη πορεία του στα χρόνια της ιεροσύνης στην ανώτατη βαθμίδα του Καθολικισμού έδειξε έναν διαφορετικό ιερωμένο, που ήξερε να συνδέει τον τίτλο του με την απλή ανθρώπινη παρουσία του, που σαν μαγνήτης τραβούσε τα πλήθη.
Απλός ο χώρος που κατοικούσε, απλός ο θρόνος του, αντικατέστησε τον επιβλητικό χρυσοποίκιλτο με μια άσπρη καρέκλα, κι όταν οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν πάλι με το αναπηρικό του αμαξίδιο ανάμεσα στο πλήθος που τον λάτρευε.
Ήταν εκείνος που δε δίστασε να γονατίσει ζητώντας συγγνώμη μπροστά στα θύματα που ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας κακοποίησαν στην παιδική τους ηλικία, (και μόνο η παραδοχή της κακοποίησης θέλει τόλμη), εκείνος που ζήτησε με πάθος την Ειρήνη βλέποντας την Ανθρωπότητα να αιματοκυλιέται με συνεχείς πολεμικές εστίες που έπαιρναν διαστάσεις, εκείνος που έφερνε τις εκκλησίες του Κόσμου όλο και πιο κοντά, χωρίς να θέλει να επιβάλει τον Παπισμό ως μοναδικό και αλάνθαστο δόγμα.
Τις επόμενες μέρες θα γίνει η κηδεία του, όπως τη ζήτησε και όπως του ταίριαζε. Απλή και απέριττη. Γιατί έτσι ήταν εκείνος. Απλός και ανθρώπινος. Και γι’ αυτό αγαπημένος όλων…
………………..
*Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις
………………….
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Παρενθέσεις
Οι παγκόσμιες ημέρες και η ελληνική πραγματικότητα – η Ελληνίδα γιαγιά
Συν & Πλην
Κι όμως, όταν η τηλεόραση θέλει, μπορεί! Το “10” του Καραγάτση, ένα διαχρονικό ζωντανό παράδειγμα
Κόσμος
Έφυγε από τη ζωή ο Πάπας Φραγκίσκος
Κόσμος
Το Βατικανό θρηνεί για τον Πάπα Φραγκίσκο – Η αλλαγή του τελετουργικού, το πρωτόκολλο διαδοχής
Κόσμος
