Ο «Ίκαρος Ποντίκαρος» στο Χώρο Τεχνών της Βέροιας. Μια παράσταση έξυπνη και δροσερή που εντυπωσίασε
Μετά από τρεις πετυχημένες παραστάσεις σε Νάουσα, Βέροια και Θεσσαλονίκη, ο «Ίκαρος Ποντίκαρος», το απολαυστικό musical της Εύας Ιεροπούλου, ξαναπαίχτηκε μετά από δύο χρόνια στη Βέροια, στο Χώρο Τεχνών αυτήν τη φορά.
Όσο κι αν μια μουσική παράσταση, όπως αυτή, εμπεριέχει από τη φύση της μια μεγάλη δυναμική, ο χώρος, όπου ανέβηκε αυτήν τη φορά, την ανέδειξε τα μέγιστα.
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων της Εστίας Μουσών της Νάουσας υιοθέτησε την παράσταση και τελικά επέλεξε και έκλεισε το Χώρο Τεχνών της Βέροιας, γνωρίζοντας ότι θα ήταν ιδανικός για να αναδειχθεί ένα τόσο πολυπρόσωπο musical.
Και πραγματικά στην παράσταση πήραν μέρος περισσότεροι από 150 χορωδοί-χορευτές των 3 ομάδων του Filippos Glee (Ωδείο Φίλιππος, Δημοτικό Ωδείο Νάουσας, Ωδείο Σείριος Θεσσαλονίκης) και η ορχήστρα του Ωδείου Φίλιππος, καθώς και οι μαθητές της Μουσικής Προπαιδείας των τάξεων της Εύας Ιεροπούλου (Ωδείου Φίλιππος, Δημοτικού Ωδείου Νάουσας).
Με γεμάτο το χώρο από κόσμο, με εξαιρετική ηχητική και φωτισμούς, ο «Ίκαρος Ποντίκαρος» γοήτευσε μικρούς και μεγάλους, πείθοντας πως πρόκειται για παράσταση επαγγελματικών προδιαγραφών!
Όταν είδαμε την παράσταση τον Σεπτέμβρη του 2017 είχαμε γράψει γι’ αυτήν:
«Και επειδή πιστεύουμε ότι πάντα όλα ξεκινούν από το κείμενο, το κείμενο της παράστασης ήταν το καλύτερο χαρτί της, διαθέτοντας πολλά θετικά.
Άνεση στη σύλληψη του μύθου, που, χωρίς να διακρίνεται από ιδιαίτερη πρωτοτυπία, διέθετε πειστικότητα και ροή.
Εξαιρετικός χειρισμός της γλώσσας, που κατέβαινε στο παιδικό επίπεδο, χωρίς να χάνει τη γοητεία του στο αυτί των μεγάλων.
Εύστοχη διαγραφή των «χαρακτήρων» των ζώων που πρωταγωνιστούσαν, οι οποίοι παρέπεμπαν έμμεσα σε ανάλογους ανθρώπινους χαρακτήρες.
Ιδέες, όπως η κεντρική που διαπερνούσε το κείμενο –αυτός ο άδικος κόσμος για τους αδύναμους πρέπει ν’ αλλάξει- οι οποίες όμως δεν διέθεταν ίχνος διδακτισμού και περνούσαν φυσικά και αβίαστα στα παιδιά.
Αν προσθέσουμε και το ανάλαφρο και παιχνιδιάρικο ύφος, που κάνει την παιδική ψυχή να χαίρεται, τότε έχουμε πραγματικά ένα πολύ καλό κείμενο.
Κι αν η γραφή της Ιεροπούλου είναι δοκιμασμένη και πραγματικά καλή, δεν μπορεί κανείς να μη σημειώσει στα πολύ θετικά και τη μουσική που έγραψε η ίδια για το έργο της, μουσική με απλές μελωδικές γραμμές, που κέρδιζαν όμως αμέσως το κοινό της, καταφέρνοντας να δώσει ένα αποτέλεσμα ολοκληρωμένο και εξαιρετικά ευχάριστο για μικρούς και μεγάλους. Αποτέλεσμα που ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο και από τη δική της σκηνική παρουσία στο ρόλο του αφηγητή.»
Όλα τα παραπάνω όχι απλά εξακολούθησαν να ισχύουν στη σημερινή παράσταση του 2019, αλλά πήραν μια ακόμη μεγαλύτερη διάσταση, καθώς αυτή ανέβηκε σ’ έναν ιδανικό πια χώρο.
Τα παιδιά κινήθηκαν με μεγάλη άνεση πάνω στη σκηνή, πράγμα καθόλου εύκολο, όταν ένα μεγάλο μέρος τους αποτελείται από πολύ μικρά παιδιά, και πλαισίωσαν τους έξοχους πρωταγωνιστές αντάξια. Τους κεντρικούς ρόλους ερμήνευσαν οι Αρσένιος Γαβριηλίδης, Νίκη Μπραβάκη και Φωτεινή Γεωργουδάκη, με την Εύα Ιεροπούλου και πάλι αφηγήτρια.
Η σκηνοθεσία και η μουσική διδασκαλία, εξαιρετικές, ήταν της Νεφέλης Μπραβάκη και η διδασκαλία της ορχήστρας, άψογη, της Νίκη Μπραβάκη.
Την ορχήστρα, που έπαιζε κάτω από τη σκηνή και έδινε ένα ιδιαίτερο χρώμα στην παράσταση, διηύθυνε η Ερμιόνη Καϊσερλή.
Η παράσταση καταχειροκροτήθηκε και έδειξε για μια ακόμη φορά τις καλλιτεχνικές δυνατότητες των ανθρώπων του τόπου μας.
Φωτογραφίες: faretra.info
