Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΙΔΩΜΕΝΗ ΣΑΝ… ΦΤΕΡΟΥ!
…καλά μου κουτορνίθια
Ένα κοκόρι στην αυλή με το λειρί υψωμένο
έκοβε βόλτες χαρωπά με ύφος επηρμένο
και τίναζε περήφανα τα έγχρωμα φτερά του
για να τον δουν οι όρνιθες που βρίσκονταν σιμά του`
καμαρωτός περπάταγε και δώσ’ του «κικιρίκου»
να δείξει ηγέτης φοβερός στα πετεινά του οίκου
μα κείνα κακαρίζανε για την ωοτοκία
και δεν του πολυδίνανε καμία σημασία
γιατί ζητούσαν «αρχηγό» να ‘χουν στον ορνιθώνα
κοκόρι… παίΚτη φοβερό, κάτι σαν… Μαραντόνα!
Έτσι ο κύριος πετεινός, σαν… το σβηστό λυχνάρι
σεμνός και λίγο ταπεινός, απόφαση είχε πάρει
με ωοτόκο όρνιθα ποτέ του να μη σμίξει
κι αυτή του η «πολιτική» νέες οδούς θ’ ανοίξει`
παρίστανε τον άνετο, το έπαιζε… παγώνι
κι όταν ποτέ κακάριζε, έλεγε «είμ’ αηδόνι»`
οπότε τον πλησίασε μιας πέρδικας η κόρη
του εξηγήθη μάγκικα: «Ρε. Δε μου λες, αγόρι
εδώ σε τούτη την αυλή, όρνιθες και κοτούλες
μόνον τους επιτρέπεται να κάνουνε βολτούλες
κι εμείς τ’ άλλα πετούμενα δεν έχουμε μια θέση
ή όσες σου αρέσουνε και… πώς θα σου πέσει;!»…
Τα ‘χασε ο δόλιος, τι να πει, τέτοια… περδικομάτα!
Δεν ήταν ανήτος… δεν του «πουλούσε μάπα»…
Ίσως και να ‘χε «τσιμπηθεί»… Τις πλουμιστές φτερούγες
τις άνοιξε διάπλατα και… δρόμο για τις ρούγες!…
«Ακούσατε, ακούσατε, καλά μου κουτορνίθια
δεν είναι ο Έρως “ στεγανός ” και μια παλιά συνήθεια`
γιατί μπορεί και να σου ρθει σαν… πέτρα στο κεφάλι
και να σ’ αφήσει ανάπηρο και μες στο μαύρο χάλι
χωρίς να ξέρεις από πού μπορεί να τρυπώσει
το είναι και το μέσα σου να τα αναστατώσεις!»…
*
Όλοι οι κότες μονομιάς λιγώθηκαν στα γέλια
κακάριζαν σαν πέρδικες και φτύνανε στα σκέλια
ελπίζοντας σε θαύματα και σε μεταμορφώσεις
να όλες οι πέρδικες… με γίνουν πλαστικές και… δόσεις!…
Ίσως, τότε, αγαπηθούν από αετούς, σαΐνια
κι ας περπατούν ξυπόλυτες, σε λάσπες σαν χαμίνια`
με σαϊτιές ο Έρωτας, ίσως τις ανατάξει
κι η καθεμιά σαν «βούλτουρας» μπορεί και να πετάξει
για να ζηλεύει ο κόκορας, αφέντης του ορνιθώνα:
«Για να ‘χω κότα γκόμενα, χρειάζομαι αγώνα!»…
*
–Ωχ, κοκόρια μου καημένα – με φτερά κατεβασμένα
θα φλερτάρετε πια πάπιες – τρώγοντας «κονσέρβες» σάπιες!…
Γιώργος Έξαρχος
