Βέροια Γράμματα & Τέχνες Λογοτεχνία Ρεπορτάζ

Βέροια – Βιβλιοπαρουσίαση: Παύλος Παυλίδης “Αυτή είναι η γειτονιά μου, σκύλε” / κομμάτια ποίησης βαθιά βιωματικής

13/05/2025, 11:45

Μετά από πολλά χρόνια κι αφού έχει διαγράψει μια πορεία στο ελληνικό μουσικό στερέωμα που τον έκανε διάσημο και προπαντός αγαπητό σε πολλές ηλικίες, ο Παύλος Παυλίδης επιστρέφει στη Βέροια με την πρώτη του ποιητική συλλογή να παρουσιάζεται στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της.

Η συλλογή με τίτλο “Αυτή είναι η γειτονιά μου, σκύλε”, εκδόσεις Καστανιώτη, παρουσιάστηκε από τον Ποιητικό Πυρήνα, από τους ποιητές Δημήτρη Καπετανάκη και Δημήτρη Παπαστεργίου, με την υποστήριξη του Βιβλιοπωλείου Ηλιοτρόπιο.

Το πόσο ασφυκτικά γεμάτη ήταν η αίθουσα παρουσιάσεων της Βιβλιοθήκης χθες απέδειξε για μια ακόμη φορά το μέγεθος της αγάπης και του θαυμασμού που του έχουν οι συμπολίτες του. Απέμενε να γευτούν και την ποίησή του, μια άλλη μορφή έκφρασης του Παύλου, αν και οι στίχοι των τραγουδιών του ήταν μια πρώτη μορφή ποίησης.

Η Ασπασία Τασιοπούλου, εκπροσωπώντας τη Βιβλιοθήκη, τον καλωσόρισε με δυο λόγια καρδιάς, λέγοντας:”Είμαστε όλοι περήφανοι που είσαι δικός μας άνθρωπος, σ’ αγαπούμε. Είναι τιμή μας που είσαι εδώ.”

“Είμαι συγκινημένος που είμαι στην πόλη μου, ανάμεσα στους ανθρώπους της” απάντησε εκείνος, δείχνοντας φανερά και με την έκφραση του προσώπου του τα συναισθήματά του.

Ο Δημήτρης Παπαστεργίου έκανε το πορτρέτο του μικρού παιδιού που γεννήθηκε στη Γερμανία από γονείς μετανάστες και ήρθε στη Βέροια, όπου πέρασε τα παιδικά και τα πρώτα νεανικά του χρόνια σε μια λαϊκή της συνοικία, πριν κατακτήσει την αναγνωρισιμότητα και μετά τη διασημότητα στο χώρο του τραγουδιού.

Η γέννηση στη Βρέμη της Γερμανίας το 1964, τα πρώτα χρόνια στη Βέροια, η καθοριστική του συμμετοχή ως κιθαρίστα στα “Μωρά στη Φωτιά” και μετά ως frontman και στιχουργού στα “Ξύλινα Σπαθιά”, ήταν μια λαμπρή προϊστορία, που του χάρισε τη διασημότητα, αλλά η ποίηση είναι μια άλλη ιστορία και ο ίδιος, όπως εξομολογήθηκε με συστολή, νιώθει βαρύ τον τίτλο το ποιητή.

Η συλλογή “Αυτή είναι η γειτονιά μου, σκύλε” παρουσιάστηκε από τον Δημήτρη Καπετανάκη, με λόγο ευθύβολο και κριτική ματιά με μια πρώτη εξομολόγηση από τη μεριά του να βρίσκει πολλούς συνοδοιπόρους της.

“Είμαι χαρούμενος που μιλώ για την ποίησή του γιατί με τα τραγούδια του σημάδεψε την εφηβεία μου…”

Επεσήμανε αρχικά την αχρονικότητα της ποίησής του, όπου ένας ιδιότυπος κόσμος ρεαλισμού συνυπάρχει με το ονειρικό στοιχείο. Όπου οι τόποι ονοματίζονται και η Βέροια βγαίνει κυρά στο μπαλκόνι της, όπου η εναλλαγή των εποχών συναρπάζει, καθώς τοπία της μνήμης εναλλάσσονται.

Ο ποιητής μετατρέπεται κάποτε σε κριτή της εποχής του με αυστηρή πολιτική ματιά, όπως στο ποίημα “Millenium”, κι άλλοτε παραδίνεται στον θαυμασμό του για τη φύση, θαυμασμό που μετατρέπεται σε λατρεία.

Επιστρέφει στην παιδική του ηλικία μετατρέποντας σκηνοθετικά αυτήν την επιστροφή με θεματική παράλληλα ποικιλομορφία, που μπορεί να χρησιμοποιεί μοτίβα της μυθολογίας αλλά και να καταλήγει σε μια ωδή στην ποίηση της Κατερίνας Γώγου.

“Η ποίηση του Παυλίδη είναι βαθιά βιωματική, ποίηση με αμεσότητα, με πάνω απ’ όλα τη διάθεση να γίνει κοινό κτήμα” ολοκλήρωσε ο Δημήτρης Καπετανάκης.

Με θαυμασμό για τον τρόπο που προσέγγισε ο ποιητής του Ποιητικού Πυρήνα την ποίησή του και με έκδηλη συγκίνηση ο Παυλίδης πέρασε σε ένα ιντερμέδιο με ανάγνωση ποιημάτων του. Φωνή αργή, απόδοση άκρως συναισθηματική.

Ο Δημήτρης Παπαστεργίου, ο άλλος ποιητής του Πυρήνα, έδωσε στη συνέχεια τη δική του οπτική.

Με την πρώτη του αυτή ποιητική συλλογή ο Παύλος Παυλίδης επιστρέφει σε εποχές και τόπους που γέννησαν ιστορίες. Ποίηση που αγγίζει το βαθύ παρελθόν και φτάνει μέχρι σήμερα με σταθμό το “Millenium”.

Εκφράζεται με ελεύθερο στίχο και με πεζόμορφα αποσπάσματα, συνομιλώντας με επιλεγμένους ποιητές, με τον Σεφέρη, τον Σαραμάγκου ή την Γώγου.

Στην ποίησή του άγγελοι και δαίμονες μαζί ζουν μέσα στη σκόνη, μια σκόνη που καλύπτει υλικά αγαθά, άλλοτε την Ιστορία κι άλλοτε τη μνήμη.

“Διαφορετικοί κόσμοι και εποχές γίνονται σταθμοί στη ζωή ενός ανθρώπου. Όσο για το παιδί, θα επιστρέφει πάντα στην ποίηση του Παυλίδη κόντρα στο φόβο” ολοκλήρωσε φανερά συγκινημένος ο Δημήτρης Παπαστεργίου.

Με μεγαλύτερη ακόμη συγκίνηση ο Παύλος Παυλίδης μετά και τη δεύτερη προσέγγιση της συλλογής του κατέληξε λέγοντας:

“Ζούμε σε παράξενες εποχές. Τελικά έχουμε πολύ περισσότερους συνοδοιπόρους απ’ ότι φανταστήκαμε. Πόσο ωραίο είναι να μπορείς να επικοινωνήσεις. Αντίσταση, λοιπόν, στη ρηχότητα που μας έχει κυριεύσει…”

Το ποίημα “Millenium” διάβασε ο καλός του φίλος Σωκράτης Οικονόμου. Την παράσταση, όμως, κυριολεκτικά έκλεψε ο μικρός Γιάννης Παπαγεωργίου που ανέβηκε και κάθισε δίπλα στον ποιητή, χωρίς να νοιαστεί καθόλου για τον κόσμο. Είχε δηλώσει άλλωστε ήδη θαυμαστής του μουσικού Παύλου και ξεφύλλιζε με άνεση το βιβλίο, το οποίο, βέβαια, διεκδίκησε πρώτος να του το υπογράψει ο ποιητής, ενώ περίμενε μια ατέλειωτη σειρά κόσμου για υπογραφές.