Εκκοκκιστήριο Ιδεών: Ποίηση, φωτογραφία & κόσμημα σε μια αρμονική συμπόρευση τριών δημιουργών

Μας έχει συνηθίσει πια το Εκκοκκιστήριο Ιδεών της Βέροιας σε ευχάριστες εκπλήξεις, πλήρεις ευρηματικότητας και φαντασίας. Αυτήν τη φορά ένα βιβλίο ποίησης, μια έκθεση φωτογραφίας και μια έκθεση κοσμημάτων συνυπήρξαν αρμονικά στον ίδιο χώρο, αφήνοντας μια αίσθηση απόλυτης ικανοποίησης.

Η βραδιά αφιερωμένη σε τρεις Βεροιώτες καλλιτέχνες, που μπορεί να ζουν αλλού πια, αλλά η γέφυρα της μνήμης, που τους κρατά δεμένους με τον τόπο των παιδικών τους χρόνων, τους ξαναφέρνει στη Βέροια.

Η ποιητική συλλογή “Τα μαγικά περάσματα” της Στέλλας Χρηστίδου, η έκθεση φωτογραφίας “Ο πρώτος κόσμος” του Νίκου Κωνσταντινίδη και η έκθεση κοσμήματος της Νατάσας Τσελέπογλου “Πέτρες και νήματα”, τράβηξαν το ενδιαφέρον του κόσμου που απόλαυσε κυριολεκτικά μια τρισδιάστατη εκδήλωση.

Οι λέξεις που έγιναν ποίηση μέσα από την ευαισθησία της Στέλλας Χρηστίδου, παρουσιάστηκαν μέσα από τη ματιά της Ελπίδας Χοχλιούρου και του Γιάννη Ναζλίδη, που προσέγγισαν την συλλογή “Τα μαγικά περάσματα”, εκδόσεις Αρμός.

Γιατί γυρνώ πάλι εκεί
στης νοσταλγίας τα τοπία
δύσκολοι τόποι θαμπεροί
σχεδόν απρόσιτοι. […]

Για τα  κοινά παιδικά χρόνια της χρόνια και με τους τρεις καλλιτέχνες μίλησε η Μαίρη Ναζλίδου, προλογίζοντας, ζητώντας μέσα από την κοινή τους καλλιτεχνική συνάντηση, μετά από τόσα χρόνια, να ξανασυστηθούν…

Η Ελπίδα Χοχλιούρου ξεκίνησε μέσα από τη γενική αρχή της Ποίησης, όπως την έθεσε ο Τίτος Πατρίκιος, η Ποίηση να ξεκινά από την αυτοβιογραφία του ποιητή αλλά να μετατρέπεται σε αυτοβιογραφία του αναγνώστη.

Η Χρηστιδου καλεί τον αναγνώστη της σε θαύματα διασταυρώνοντας τους δρόμους του εξωπραγματικού με το πραγματικό, συνταιριάζοντας μνήμες μέσα σ’ έναν χρόνο καθόλου γραμμικό, χρόνο ρευστό,  προκαλώντας μικρούς συναισθηματικούς κραδασμούς με το απόσταγμα του λόγους της, σημείωσε η Χοχλιούρου, προσεγγίζοντας τη συλλογή.

Ο Γιάννης Ναζλίδης παρουσίασε το βιβλίο με τον δικό του πάντα τρόπο.  Αντιμετώπισε την ποίηση με ποίηση… Ο λόγος του συναισθηματικός και ποιητικός έβαλε το δικό του χρώμα σ’ έναν κήπο από λέξεις.

Ποιήματα από τη συλλογή διάβασε και η Ελπίδα Χοχλιούρου αλλά και η ίδια η Στέλλα Χρηστίδου, κλείνοντας με το αγαπημένο της “Η πεταλούδα μου”

[…] Είναι αρκετή μια πιρουέτα
στο άρωμα των λουλουδιών
στην ευθραστότητα του εφήμερου.

Η τρυφερότητα που ανάβλυζε η συλλογή   της Χρηστίδου ενισχύθηκε συναισθηματικά με το ακομπανιάρισμα στο πιάνο από τον Παναγιώτη Αναγνώστη, αλλά και από την μελοποίηση του ποιήματός της “Σιωπή ” από τον Κώστα Γεωργίου, (φυσαρμόνικα – κιθάρα), που το τραγούδησε η Δόξα Γουργουλιάτου.

Τα βλέμματα τράβηξε στη συνέχεια η έκθεση φωτογραφίας του Νίκου Κωνσταντινίδη με τίτλο “Ο πρώτος κόσμος”. Έργα όχι πολλά, αλλά πραγματικά εντυπωσιακά!

Σε μεγάλο μέγεθος, άκρως ατμοσφαιρικά, με μία εσωτερική ποιητική δόνηση, με παιχνίδια ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, ευρηματικά στη σύλληψη και άκρως καλλιτεχνικά στην απόδοση, θύμιζαν περισσότερο ζωγραφικούς πίνακες παρά φωτογραφίες.

Ένα τραπέζι,  δυο φώτα να λογχίζουν τη νύχτα, ένας κάτασπρος θάμνος να συνομιλεί με τη σκοτεινή θάλασσα,  ήταν μόνο οι αφορμές, για να αναζητήσει κανείς περισσότερα για το έργο του Βεροιώτη καλλιτέχνη, που ήδη είναι γνωστό και αντιμετωπίστηκε, όπως είπε ο Δαμιανός Γκρίτζαλης, μέλος της Φωτογραφικής Ομάδας της Βέροιας “Αντίθεσις”, που τον παρουσίασε, με τις καλύτερες κριτικές στην Αθήνα.

Η έκθεση της Νατάσας Τσελέπογλου “Πέτρες και νήματα”, μια άλλη μορφή ποίησης αυτήν τη φορά, ποίησης του κοσμήματος, ξάφνιασε με την  ποικιλία των θεμάτων και το εύρος της φαντασίας της, που άγγιζε όλες τις ηλικίες, αλλά πάντα με μια αέρινη προσέγγιση  χρωμάτων, σχημάτων  και σμιξίματος των υλικών της.

Κεράσματα και κομμάτια στο πιάνο και από τον πλαστικό χειρουργό Μιλτιάδη Σαρρηγιανίδη, που το βρήκε ελεύθερο και είπε να το κάνει  να μιλήσει και στα δικά του χέρια, καθώς ο κόσμος σχημάτιζε χαρούμενα πηγαδάκια σχολιάζοντας, ολοκλήρωσαν μια γεμάτη βραδιά από εικόνες, λέξεις και μουσική…

Φωτογραφίες: faretr.info

……………

……………………..