Λίγο πριν τελειώσει ο Γενάρης μήνας του 2023, ήρθανε ένα πρωινό μηχανήματα βαριά και πιο ελαφριά για το φυσικό αέριο
στην 28ης Οκτωβρίου, δρόμο σημαντικό της πόλης, από όπου περνάνε πολλοί, ανεβαίνοντας για την αγορά…
Υπάρχει δενδροστοιχία κυρίως από την μία πλευρά του δρόμου…
Άλλα δένδρα τα είχαν κλαδέψει περισσότερο και άλλα λιγότερο.
Αυτό, είχε φύλλωμα πράσινο επάνω του, έτοιμο να υποδεχθεί την άνοιξη.
Αυτό!
Ποιο αυτό;
Αυτό που χάθηκε, αλλά ακόμα στέκει εκεί νεκρό κρατώντας πεισματικά τα στεγνά φύλλα του…
Στρίβοντας δεξιά, κατεβαίνοντας την Ελιάς, στην Παστέρ και μετά αμέσως αριστερά, στην 28ης Οκτωβρίου, θα το δεις το δέντρο αυτό, μπροστά σε μία πολυκατοικία, μαζί με τους φίλους του, που χρόνια στοιχίζονται εκεί προσφέροντας τον ίσκιο στους περαστικούς, ιδιαίτερα τις ηλιόλουστες μέρες του καλοκαιριού…
Μόνο που αυτό δεν μπορεί πλέον να τους δει, ούτε να τους χαιρετήσει με τα κλαδιά του στο φύσημα του ανέμου…
Δεν νιώθει τον αέρα, δεν νιώθει το κρύο, τον ήλιο, τη βροχή…
Ούτε τις γάτες που με τα νύχια τους ξύνουν τον κορμό του για να τα ακονίσουν…
Πουλιά δεν το επισκέπτονται.
Είναι συφοριασμένο…
Όταν ήταν φουντωτό και καταπράσινο, κυρίως το καλοκαίρι, νεαρά ζευγάρια δίνανε κανένα πεταχτό φιλάκι, κάνοντας μία μικρή στάση κάτω από την ομπρέλα του…
Όμως γιατί;
Τι έφταιξε;
Όταν το φορτηγό έφερε εκείνο το υλικό με το οποίο γέμισαν τα ανοίγματα που κάνανε για να περάσουν τους σωλήνες, οι εργάτες, αλλά και οι άμεσα υπεύθυνοι δεν ενδιαφέρθηκαν καθόλου για τη ζωή του.
Τους βόλεψε και έριξαν μία πολύ μεγάλη ποσότητα από αυτό το υλικό στα πλαϊνά του δρόμου που έπιασε το πεζοδρόμιο και τη ρίζα του δέντρου…
Ήταν σαν υπόλευκο κονιορτοποιημένο χαλίκι, μαρμαρόσκονη ίσως…
Ένα μέρος του ύψους του χώθηκε σε αυτό το υλικό.
Και τώρα ακόμη υπολείμματα βλαβερά το περιζώνουν…
Περνώντας οι μέρες άρχισε να μαραζώνει.
Κάποιος που μίλησε στους εργάτες για αυτό το δέντρο κι αν μπορούσαν να κάνουν κάτι με το υλικό που είχαν κουβαλήσει εκεί, πνίγοντας την ανάσα του, εννοείται πως δεν πήρε καμία ουσιαστική απάντηση…
Ας κάνει κάτι επιτέλους ο Δήμος…
Μας προκαλεί θλίψη!
Ως εικαστική παρέμβαση στο τοπίο παραμένει εκεί;
Σημασία δεν το δίνουν πια.
Όλα συνηθίζονται!
Ίσως και να θεωρείται, ψευδώς, ότι θάλλει , αφού ο εγκέφαλος ταχτοποιεί συχνά τέτοιες ελλείψεις και αγνοεί αυτά που θέλει να αγνοήσει!
Τόσον καιρό, αναρωτιέμαι, τόσον καιρό που περνάνε από κει άνθρωποι λογιών – λογιών, όλων των ηλικιών, δεν ενοχλήθηκαν από αυτό το θλιβερό θέαμα;
Έχουμε διάφορα παραδείγματα της αδιαφορίας του ανθρώπου απέναντι στα δέντρα στο πράσινο, στα ζώα, γενικότερο σε ότι δεν είναι ανθρωποκεντρικό.
Στη Θεσσαλονίκη μαζεύουν υπογραφές, γιατί τελευταία κόβουν αβέρτα κουβέρτα τα δέντρα στην πόλη, για να σταματήσει αυτό το κακό…
Γράφει η κ. Αγγελική Κοτταρίδη στον «τοίχο» της (12 Ιουνίου του 2023):
«Για να σταματήσει η άκριτη σφαγή των δένδρων στη Θεσσαλονίκη και όπου αλλού υπογράφουμε και διαδίδουμε το παρακάτω ψήφισμα, αυτή η καταστροφή δεν πρέπει να συνεχιστεί!!!! (Ακολουθεί ψήφισμα)
Το έγκλημα της δενδροκτονίας στην Θεσσαλονίκη δεν έχει τέλος!
Και μην τυχόν ακούσω ως δικαιολογία ότι πρέπει να αντικατασταθούν τα δένδρα γιατί είναι φτελιές και είναι άρρωστες! Όποιος έχει στοιχειώδη ενασχόληση με το θέμα γνωρίζει ότι όλες οι δουλειές δενδροκομίας (κλαδέματα, φυτέματα κλπ.) γίνονται από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο! Έλεος καλοκαιριάτικα!….»
Οι μαγαζάτορες δεν θέλουν να έχουν μπροστά από την πόρτα των μαγαζιών τους δέντρα για να μην κρύβονται οι βιτρίνες και πέφτει ο τζίρος!
Τα δέντρα ρίχνουν τα φύλλα τους και λερώνουν… Λερώνουν… Εννοείται ότι δεν είναι λέρωμα αυτό… τέλος πάντων κατά την άποψη πολλών, λερώνουν…
Στο χωριό μου, θυμάμαι να κόβουν δέντρα από τις αυλές, γιατί αναγκάζονταν οι νοικοκυρές να σκουπίζουν συχνά τις αυλές τους και τις βεράντες τους…
Πολλοί παραπονούμενοι υπάρχουν για τα δέντρα.
Να τα κόψουμε για να έχουμε θέα, τα δέντρα μας κόβουν τον αέρα!!
Αυτό είναι το πιο παράδοξο που έχω ακούσει
«Κόψτε, αυτό το δέντρο από την αυλή σας, μου κόβει τον αέρα…»
Δεν βλέπουν καλά… Ποιος περνάει στο δρόμο;
Το δέντρο είναι εμπόδιο για διάφορους σχολιασμούς απαραίτητους στην καθημερινότητα!
Θυσιάζεται συνήθως για λόγους ανιστόρητους και για μικρά και μεγάλα συμφέροντα.
Γι αυτό καταντήσαμε στα αστικά τοπία να φτάνει τους 80 βαθμούς η θερμοκρασία στον καύσωνα.
Το τσιμεντένιο τέρας κυριαρχεί !
Όσο τα δέντρα θα λιγοστεύουν από τη γη τόσο δυσκολότερη, και πιο επισφαλής θα γίνεται η ζωή μας.
Θα έχει έναν ακόμη, επιπρόσθετο παράγοντα υποβάθμισης…
Τσαπίζαμε μέσα στο λιοπύρι,
φορώντας καπέλα ψάθινα με άσπρες μαντήλες.
Αδυσώπητο φως τρυπούσε τα μάτια,
μακρυμάνικα πουκάμισα μούσκευαν.
Η γη έμπαινε στα παπούτσια των χωραφιών.
Νερό ονειρευόσουν συνέχεια.
Πηγές τρεχούμενες σε δάσος πυκνό…
Όμως, τι τύχη!
Λίγη υπομονή!
Στις 2 το μεσημέρι… για μια ωρίτσα!
Η μουριά στη μέση του καφέ ωκεανού,
ο παράδεισος μας…
Αχ! Τι ευτυχία ο ίσκιος σου, αγαπημένη!
Το σκιερό αλωνάκι της ξεκούρασης…
Μιας ώρας διακοπές σε ένα σκληρό τοπίο.
«Για μένα τα δέντρα υπήρξαν πάντα οι πιο διεισδυτικοί ιεροκήρυκες. Τα σέβομαι όταν ζουν σε οικογένειες και φυλές, σε δάση και άλση. Και ακόμη περισσότερο τα σέβομαι όταν στέκονται μόνα τους. Είναι σαν τα μοναχικά άτομα. Όχι σαν τους ερημίτες που έχουν αποσυρθεί μακριά για να κρύψουν κάποια αδυναμία τους, αλλά σαν τα υπέροχα μοναχικά άτομα.
Στα ψηλά κλαδιά τους θροΐζει ο κόσμος, ενώ οι ρίζες τους αναπαύονται στο άπειρο. Όμως δεν χάνουν τον εαυτό τους, παλεύουν με όλη τους τη δύναμη για ένα και μόνο πράγμα: να εκπληρώσουν τις ανάγκες τους σύμφωνα με τους δικούς τους νόμους, να δημιουργήσουν το δικό τους σχηματισμό, να εκπροσωπήσουν τους εαυτούς τους. Τίποτα δεν είναι πιο ιερό, τίποτα δεν είναι πιο υποδειγματικό από ένα όμορφο και δυνατό δέντρο.»( Απόσπασμα από το βιβλίο του Hermann Hesse: «Bäume: Betrachtungen und Gedichte» Δέντρα: Σκέψεις και Ποιήματα, 1994)
καλή εβδομάδα με υγεία!
Ει. Δα.
