«Αλί! Κι τρισαλί! Τ’ βασίλσσα θα τ’ φάει η μαύρη γη…» γράφει η γκουστιρίτσα

Βάνου τ’ καπιλαδούρα μ’
τ’ κηδεία να προυκάμου.
Τα τίναξ’ η ιστιμμέν’!
Καρουλιέ μου, θ’αποθάνου!

Απού βραδίς ισκάνιαζα
κι ήρθα κι γίνκα ντίρλα!
Κλιαίει μαζί μ’ ι Κάρουλους
κλιαίει κι η Γκαμίλα!

Ααχ! Μαρί Λισάβου!
Κλιαίει ουλάκιρους ι ντουνιάς!
Μα, μι φαίνιτι τ’ Καρόλου
είντα δάκρυα χαράς…

Τουν άφσις, κο, στα 73
του δόλιου να διαφιντέψ’
τουν έπρηξις τα σκώτια
κόντιψιν να σαλιέψ’…

Τουν έφαγ’ η μαρμιάγκα
βασιλιέα να τουν καμς…
Κι όλου προυσιεύχουνταν ι διάδουχους
“Μάνα, πότι θα πιθάνς;”

Ααχ! Φτουχό μου Μπάγκιχαμ
τα τίναξ’ η ιστιμμέν!
Μαύρη μαυρίλα πλάκουσιν
κι ας ήτου σιτιμέν’!

Μαύρα κουράκια πλάκουσαν
κι μαύρις καλιακούδις…
Του Μπάκιχαμ ψυχουρραγεί
χτυπιούντι οι γαλουχούντις!

Χτυπώ κι γω τα στήθια μ’
πώς ν’ τν αποχιριτήσου;
Ααχ! Μαρί Λισάβου
ποιον καημό να *κιτουρντήσου;

Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Χτυπιούμι στα πατώματα
Σφαλλώ τα μάτια μην του δω
απ’ δα σι φαν’ τα χώματα…

Ααχ! Ήσαν καλή, ήσαν “χρυσή”!
Άδουλ’ ήσαν μάνα!
Γι’ αυτό κι τν ξιπάστριψις
τη νύφη σ’ τν Νταϊάνα.

Αχός βαρύς ακούγιτι!
Πουλλά δισικατουμμύρια πέφτουν!
Μήνα σι φτουχούς ιδίδουντι;
Μήνα σ’αφνούς π’ δεν έχουν;

Ουδέ σι φτουχούς ιδίδουντι!
Ουδέ σ’αφνούς π’ δεν έχουν!
Ούλα στ’ κηδεία ρίχνουντι
κο, πώς θα σι πλανιέψουν;

Ιπέθανι του…σύμβουλου:
Ιμάς αυτό μας καίει
Να διούμ’, κο, του φέριτρο σ’
π’ του σιέρνουν καβαλαραίοι!

Ασ’ τα φτουχά πιδιά
δεν είνι του παρόντους!
Σημασία εχ’ να ν’ χρυσό
του φέριτρου του… ικλιπόντους!

Μαύρου του δάκρ’ κύλησι
Άχου κι πάλι άχου!
Κλιαίει ι Άγγλους γουιρά!
Πού πας, ωρή Λισάβου!

Τρέχου σια παν’, τρέχου σια κατ’
του φέριτρου σ ‘ ν΄ακουμπήσου
κι απ’του πουλύ του τρέξμου
δεν πρόκαμα να κατρήσου.

Ουράτσκα*, κο, να πιρπατώ
Έχου γκαϊλιέ μιγάλου
τα πόδια μου δε μι βαστάν
Άχου! Θα βγάλου κάλου!

Τζάμπα, κο, η καπιλαδούρα!
Απουρρίφκα λόγου προυτουκόλλου…
Γύρβα γλιέπς ν’αντικρύσω
του γλιέμμα του Καρόλου!

Κλιαίου, θρηνώ κι ουδύρουμι
κι τα μαλλιά μ’ τραβώ!
Ουϊμέ ήρθιν η ώρα
δια τιλιφταίουν ασπασμό…

Άιντι! Σι χιριτώ!
Άνιφ καθόλου τύψιους
“ιν τόπου χλουιρό
ιν τόπου…καταψύξιους…”

………………..

Μ’ αγάπ’ κι ικτίμησ’
σι κνάου του μαντήλ’!
Κι ‘πειδής είμι άνθρωπους καλός
απουβραδίς θα σ’ ανάφτου το καντήλ’!!

Η γκουστιρίτσα

…………………….

*κιτουρντήσου: ( πρωτοκοιτάξω)
*Ουράτσα: (κουράστηκα)