Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης “Προς την μητέρα μου” (1873)
Προς την μητέρα μου (1873)
Μάνα μου, εγώ ‘μαι τ’ άμοιρο, το σκοτεινό τρυγόνι
όπου το δέρνει ο άνεμος, βροχή που το πληγώνει.
Το δόλιο, όπου κι αν στραφεί κι απ’ όπου κι αν περάσει
δε βρίσκει πέτρα να σταθεί, κλωνάρι να πλαγιάσει.
Εγώ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ’ αποδαρμένη»
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό, σε θάλασσα αφρισμένη
παλεύω με τα κύματα, χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκυρα πλην την ευχή σου μόνη.
Στην αγκαλιά σου τη γλυκιά, μανούλα μου, ν’ αράξω
μες το βαθύ το πέλαγο αυτό πριχού βουλιάξω. […]
Σημείωση Φαρέτρας: Η Ορθοδοξία γιορτάζει τη μητέρα σήμερα, ημέρα της Υπαπαντής. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, γνήσιος εκφραστής της θρησκευτικής πίστης, γράφει το συγκεκριμένο ποίημα το 1873 και το αφιερώνει στη μητέρα του.
Αν και όλοι γνωρίζουν τον Παπαδιαμάντη σαν μια από τις δυνατότερες φωνές της πεζογραφίας μας, οι παραπάνω στίχοι αποδεικνύουν και τον ποιητικό του λυρισμό.
Ο πίνακας που συνοδεύει το ποίημα είναι του Χρόνη Μπότσογλου
