Λογοτεχνία

Πόπη Φιρτινίδου “Επέτειος”

Οι φίλοι μου αποκαλούν εαυτούς συνταξιούχους.

Μιλούν με ειρμό που παλαντζάρει, πετώντας από τη μιαν αλήθεια στην άλλη, από τη μια πληγή στην άλλη. Βιάζονται,  τους στενεύει ο χρόνος. Στρατεύονται και παραιτούνται εκκρεμοειδώς, χτίζουν τον εαυτό τους και μετά του δίνουν μια και λένε ε, και τι έγινε;

Οι φίλοι μου ανοίγουν λαγούμια, βιβλία, παράθυρα, μάτια και στόματα. Ζουν τη δόξα της αναπνοής. Μετά σφραγίζουν όλες τις διαφυγές, και λένε ε, και τι έγινε;

Οι φίλοι μου κολλάνε το ημερολόγιο στον τοίχο, πότε με σάλιο, πότε με δάκρυα, πότε με λάσπη. Δίνουν στους μήνες ονόματα από ήττες, στις αργίες το σχήμα λατρεμένων αναχωρήσεων. Μετά κατεβάζουν το φρύδι και λένε ε, και τι έγινε;

Οι φίλοι μου κουβαλάνε κουτσά πόδια και κομμένα χέρια σαν εικονίσματα. Πάνε μαζί τους στη γιορτή και τα χορεύουν. Χαράματα τους πετούν έξω απ’ το μαγαζί σαν αδειανό μπουκάλι κι αυτοί λένε ε, και τι έγινε;

Οι φίλοι μου κουβαλάνε στις τσέπες τους παιδικά ποδηλατάκια, μανιφέστα, χάπια για την πίεση και λίγο ουρανό. Τ’ αφήνουν να γίνονται χαρμάνι, τα καπνίζουν. Μετά δίνουν το σακάκι στο καθαριστήριο. Το ρούχο γυρίζει αναμάρτητο κι αυτοί λένε ε, και τι έγινε;

Οι φίλοι μου αποκαλούν εαυτούς συνταξιούχους.

17/11/2016

Η Πόπη Φιρτινίδου  ζει και εργάζεται στη Βέροια.  Είναι μουσικός και έχει δημοσιεύσει μια νουβέλα “Τέσσερα χρόνια, μισές βδομάδες” και μια συλλογή διηγημάτων “Πες μου πού θα πας”.

banner-article

Δημοφιλή άρθρα

  • Εβδομάδας