…μικρός απατεώνας
Ξέρω ότι τον θαύμαζες μικρός τον Μακιαβέλι
και φρόντιζες η μοίρα σου σ’ αυτόν για να σε φέρει
να γίνεις κάποτε κι εσύ τρανός και ηγεμόνας
και μέσα σου ας «φώλιαζε» μικρός απατεώνας
γιατί το «κόλπο» το ’ξερες, λες για δημοκρατία
κι όταν με ψήφο «εκλεγείς» το πας… δικτατορία
ό,τι γουστάρεις στη «βουλή» ψηφίζεται ως «νόμος»
και όποιος το αμφισβητεί, λες: «Πράττει παρανόμως
αμφισβητεί το σύστημα και την δημοκρατία
μα δεν θα επιτρέψουμε μια τέτοια αναρχία»!…
*
Βολεύεις τους «ημέτρερους», τους συγγενείς και φίλου
τους άπληστους κι αχόρταγους του συναφιού σου σκύλους
και βλέπεις τον Λαό «εχθρό» και τους πολίτες μόνο
να καταβάλουν σταθερά λογαριασμούς και φόρο
κι όταν κανείς παράπονα δημόσια εκφράσει
του στέλνεις τον «μηχανισμό» για να τον μπουζουριάσει
και αν δηλώσει ο αφελής πως… «πάει η εμπιστοσύνη»
σε μία κόλλα από χαρτί… τον πας «δικαιοσύνη»
κι όσα εσύ του τα χρωστάς, του τα ζητάς για «ρέστα»
έτσι που λέει ο φουκαράς: «Άσ’τα, βράσ΄τα, και χέστα»!…
*
Αλλά να ξέρεις, πέραση δεν έχει η μπογιά σου
γιατί την «σακουλεύτηκαν» όλοι την λαμογιά σου
κι όταν η κάλπη θα στηθεί, το χρώμα το «νεγκρίτο»
θα δώσουν για επιβράβευση στον «ηγεμόνα βλήτο»
διότι άρχων και ηγεμών σημαίνουν… νου και γνώση
άνθρωπο με οράματα – κάποιον που θα μας σώσει
μα τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχεις κακομοίρη
παρά μια μούρη αλλόκοτη και την ψυχή καρμίρη
κι όπου περνάς βάζεις φωτιά, ερείπια μόν’ αφήνεις
κι ας έχεις μάθει από μικρός… να δένεις και να λύνεις!…
*
Πριν κλείσω, σε παρακαλώ, «καλέ» μου ηγεμόνα
-λουλούδι ανοιξιάτικο στα κρύα του χειμώνα-
πάρε τα μπογαλάκια σου και τράβα εκεί που ξέρεις
εσύ και με τον διάβολο θε-να τα καταφέρεις
κι όσο γυρίζει ο τροχός της «άγιας ιστορίας»
θα καταγράφει τα έργα σου ως έργα… αμφισημίας
κι όσοι το «καταπέτασμα» μ’ εσέ ’χουν «νταρλικώσει»
δεν πρόκειται ούτε θεός κανένα σας να σώσει
κι ας είν’ θεός ανύπαρκτος – σαν την δικαιοσύνη
δεν θα χαρίσει κάστανα… εις την καπατσοσύνη!…
*
Στης «Ιστορίας» τις λαμπρές και φωτεινές σελίδες
το όνομά σου δεν θα μπει, κι ως φαίνεται… το «οίδες»
γι’ αυτό, λοιπόν, «χαιρέτα μας τον πλάτανο» φιλάρα
και να διαλέξει ο «Λαός» καινούριο σαχλαμάρα…
Θωρώ οπού στο «μέσα» σου ανθεί ο Μακιαβέλι
κι ότι αγνοείς τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη
αφού για σε η πολιτική «δουλειά» ’ναι κερδοφόρα
και όλα τα καταπατάς σαν τανκς και τροχοφόρα
όμως τον «γόρδιο δεσμό» μπορείς να τονε λύσεις
φεύγοντας αμετάκλητα… και να μας παρατήσεις!…
*
Εύγε, εύγε ηγεμόνα – με το άχραντό σου σώμα
ούτε καν το όνομά σου – δεν μπορεί να πει το στόμα…
Γιώργης Έξαρχος
–
