Βέροια Γράμματα & Τέχνες Μουσική Ρεπορτάζ

“Μόνόγραμμα” & Όμιλος Προστασίας Παιδιού Βέροιας σε μια έξοχη συνεργασία Τέχνης και Προσφοράς

13/05/2025, 15:25

“Τραγούδια που αγαπήσαμε” ήταν ο τίτλος της Συναυλίας που πρόσφερε χθες το Φωνητικό Οργανικό Σύνολο “Μονόγραμμα” στον Όμιλο Προστασίας Παιδιού Βέροιας, μπροστά σε ένα κοινό που γέμισε τον Χώρο Τεχνών της Βέροιας, εκτιμώντας την ιδιαιτερότητα και των δύο φορέων.

Προσφορά στα αδύναμα οικονομικά παιδιά της πόλης ο Όμιλος χρόνια τώρα, με κάθε τρόπο, με πάθος και επιμονή, προσφορά στην Τέχνη το “Μονόγραμμα”, αλλά και σε συλλόγους που έχουν ανάγκη την υποστήριξή του.

Έτσι τα “Τραγούδια που αγαπήσαμε” ακούστηκαν μέσα σε ένα πνεύμα κοινής προσφοράς στους αδύναμους, ενώνοντας στόχους και συναισθήματα.

Με ένα βίντεο που αποτέλεσε ένα μικρό πορτρέτο του Ομίλου ξεκίνησε η βραδιά και την Πρόεδρό του την Κατερίνα Γαλλίκα να προλογίζει με την Αλεξάνδρα Ανανιάδου, Πρόεδρο του Μονογράμματος, να συμπλέουν στο ίδιο μήκος κύματος, αυτό της προσφοράς.

Τρεις μεγάλοι συνθέτες αποτέλεσαν το ηχοτοπίο του Μονογράμματος, θυμίζοντας όχι μόνο στις παλιότερες γενιές, αλλά και στις νεότερες γενιές τραγούδια, που όχι μόνο αγαπήσαμε, αλλά και αγαπάμε.

Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ξαρχάκος. Μια ολόκληρη εποχή, όπου η μουσική συναντιόταν με τον εμπνευσμένο στίχο και έμπαινε στις καρδιές των ανθρώπων τραγουδώντας τις χαρές, τις λύπες και τα όνειρά τους.

Δίπλα στους χορωδούς του Μονογράμματος, τους πάντα συνεπείς στην ποιότητα, με τον μαέστρο τους τον Πέτρο Ρίστα εμπνευστή τους, στάθηκαν τρεις υπέροχες φωνές, η ώριμη του Μανώλη Χατζημανώλη και οι δύο νεανικές και εκφραστικές του Μιχάλη Ρίζου και της Κικής Καλαϊτζίδου.

Τραγούδια, που, όπως μάθαμε, δουλεύτηκαν σε χρονική διάρκεια λιγότερη απ’ όσο η ίδια η χορωδία θα επιθυμούσε λόγω ειδικών συνθηκών, στάθηκαν επάξια πλάι σε άλλα περισσότερο δουλεμένα, με μια εξαιρετική ορχήστρα να στηρίζει τη συναυλία εντυπωσιακά.

Με τον Ηρακλή Ζάκκα, (πρώτο μπουζούκι του Ξαρχάκου να έχει έρθει από την Αθήνα για τη χθεσινή συναυλία), με τους επίσης εξαιρετικούς Γιάννη Στέφανο Βλάχο στο βιολί, Χρήστο Σαρκατζή στις κιθάρες, Βαγγέλη Τουλουμτζίδη στο μπάσο, Αναστάση Κετίκογλου στο πιάνο, Παναγιώτη Παπαδόπουλο στο ακορντεόν και τον Κώστα Ρίζο στα κρουστά, να την αποτελούν.Ξεκινώντας με ορχηστρικό και στη συνέχεια περνώντας στον Ξαρχάκο και τον Θεοδωράκη, πλήθος εικόνες κατέγραφε η μνήμη και η φαντασία, καθώς περνούσε στην τρυφερότητα του Χατζιδάκι.

Με κορυφαίο το “Ήτανε μια φορά” του Ξαρχάκου, όπου οι τρεις τραγουδιστές απέδωσαν ξέχωρα ο καθένας ρόλους θαρρείς, και ύστερα ενώθηκαν και οι τρεις μαζί με τη χορωδία, μέχρι το “Ποιος τη ζωή μου” του Θεοδωράκη, να γεμίζει το χώρο ρυθμικά ή “Το πέλαγο είναι βαθύ” του Χατζιδάκι να κυλά νοσταλγικά, εναλλαγές όπως το δροσερό “Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου”, το οποίο τραγούδησε και το κοινό, ή το “Υπομονή”, που μας μας ταιριάζει στις δύσκολες οικονομικά συνθήκες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα πάλι σήμερα, η βραδιά κύλησε στο τέλος της με επιστέγασμα και το χορό.

Οι χορευτές του “Κύκλου Ερατεινού” με χοροδιδάσκαλο τον Αντώνη Κελεπούρη και χορευτές τον Δημήτρη Τσιούχα, την Όλγα Θεοδωρίδου και την Χρύσα Γκίτσιου πρόσθεσαν μια ακόμη πινελιά.