ΟΞΥΓΟΝΟ. Σήμερα είμαι Περήφανος για την Πόλη μου τη Βέροια, είμαι Περήφανος για τον Λαό μου / γράφει ο Μιλτιάδης Σαρρηγιανίδης
Ένα ανθρώπινο ποτάμι κατέκλυσε σήμερα τους δρόμους Τιμώντας τους νεκρούς μας και απαιτώντας Δικαιοσύνη.
Έφηβοι, ενήλικες, οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι, συμβαδίσαμε Ειρηνικά, σε μιαν ατμόσφαιρα που θύμιζε Μεγάλη Παρασκευή και Επιτάφιο, με έναν κοινό στόχο: την Αξιοπρέπεια. Ακόμα και ο Ήλιος ήταν μαζί μας: μετά από πολλές βροχερές μέρες, έλαμπε, σ έναν καταγάλανο ανοιξιάτικο ουρανό.
ΕΠΕΙΔΗ «κάποιοι» θεώρησαν ότι θα τα φορτώσουν όλα σ έναν τρισάθλιο σταθμάρχη και το θέμα θα ξεχαστεί, μαζί με τόσα άλλα Εγκλήματα σε βάρος του Λαού
ΕΠΕΙΔΗ «καποιοι» ξαμόλησαν τα μαντρόσκυλά τους να ουρλιάζουν κατασπαράζοντας νεκρά παιδιά και χαροκαμένους γονείς
ΕΠΕΙΔΗ θα μπορούσαμε ΟΛΟΙ να βρισκόμαστε στο μοιραίο Τραίνο, και όπου αλλού «κάποιοι» σκυλεύουν τη ζωή μας
ΕΠΕΙΔΗ νιώσαμε ότι μάς φτύνουν και θέλουν να μάς πείσουν ότι βρέχει
… ήμασταν όλοι εκεί. ΚΑΙ ΘΑ ΕΊΜΑΣΤΕ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ
Πόσα καπίκια αξίζει η ανθρώπινη Αξιοπρέπεια; Πόσα η Αγάπη; Πόσα ο Έρωτας; Πόσα ρούβλια, η ανθρώπινη ζωή;
Ποιός τα πουλάει, και γιατί; Ποιός αγοράζει, γιατί, γιατί; Ποιός μπακάλης τα ζυγίζει, σε ποιά ζυγαριά;
«”Μην κλαις”, της είπε, που με άλλα λόγια σημαίνει: τι νόημα έχουν τα δάκρυα, σ’ έναν κόσμο που έχει χάσει το νόημά του.»
Κι όμως, ο Κόσμος δεν είχε ποτέ κάποιο εγγενές «Νόημα», ώστε να το «χάσει». Νόημα τού δίνει μόνο η Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια, η οποία δεν «χάνεται» σε καμμία περίπτωση- μόνο οικειοθελώς παραιτείται κανείς από Αυτήν. Επίσης, τα δάκρυα δεν έχουν λόγο ύπαρξης το όποιο Νόημα, ή την απουσία του, αλλά είναι μια ασφαλιστική δικλείδα Αντοχής, Εκφόρτισης, και Επούλωσης της Αξιοπρέπειας, μέσα σ’ έναν κόσμο (ας είμαστε ρεαλιστές) Αναξιοπρέπειας.
σ’ έναν Κόσμο όπου μόνος Νόμος είναι το «δίκαιο» του ισχυρότερου, και ο Νόμος της Αγοράς, η Προσφορά και η Ζήτηση.
μην ζητάς «δικαιωματικά» αντιΕμπορικές Αξίες, όπως αλληλλοΣεβασμό, Αξιοπρέπεια, Αξιοκρατία,
Δικαιοσύνη
όλα αυτά δεν είναι «δικαιώματα». Το μόνο μας αναφαίρετο «δικαίωμα», σε αυτήν τη ζωή, είναι ο θάνατος. Όχι «με αξιοπρέπεια» κλπ. Σκέτο.
Όλα τα υπόλοιπα, ΟΛΑ, είναι Όνειρα, είναι Αγώνες,
είναι Κατακτήσεις. είναι Χρέος,
στον εαυτό μας, στους αγαπημένους μας, στην Ανθρωπότητα.
μην Προδίδεις το Χρέος σου.
«σε κάθε περίπτωση, στο χαμόγελο του παιδιού είναι που επιστρέφουμε: άμεσο και ακτινοβόλο, πηγάζει από μιαν ακλόνητη Πίστη πως ο κόσμος, τελικά, είναι καλός, και πως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, σαν την γονική αγάπη, μπορεί να θεωρείται δεδομένη»
μ
……………..
Φωτογραφία: faretra.info
……………………………………………..
