Γράμματα & Τέχνες Λογοτεχνία Παρενθέσεις Πολιτισμός

Ο έρωτας στην ποίηση του εθνικού ποιητή των Παλαιστινίων Μαχμούντ Νταρουίς

Είναι ο εθνικός ποιητής των Παλαιστινίων. Αυτός που με την ποίησή του έδωσε ταυτότητα στο λαό του περνώντας τα παγκόσμια σύνορα και κάνοντας γνωστό τον αγώνα του.

Στην ποίησή του φαίνεται ο αγώνας αυτός, η επιμονή και η αδάμαστη θέληση ενός λαού που δοκιμάστηκε όχι μόνο χρόνια αλλά και τους τελευταίους 15 μήνες με άγριο και απάνθρωπο τρόπο, προκαλώντας τις αντιδράσεις των λαών.

Ο Νταρουίς αγωνίστηκε για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας του, φυλακίστηκε και έζησε 26 χρόνια εξόριστος. Το να έχεις γράψει τριάντα ποιητικές συλλογές και να λέει για σένα ο νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου :

“Αν ο κόσμος μας ήταν λιγάκι πιο ευαίσθητος, λιγάκι πιο νοήμων και με μεγαλύτερη επίγνωση για το θεσπέσιο μεγαλείο της κάθε ζωής, χωριστά, που παράγει, τότε το όνομα του θα ήταν τόσο γνωστό και θαυμαστό όσο, επί παραδέιγματι, και το όνομα του Πάμπλο Νερούδα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τα ποιήματα του Νταρουίς, ριζωμένα στη ζωή, στα πάθη και στους πόθους τουπαλαιστινιακού λαού, έχουν ένα κάλλος μορφής που συχνά προσπερνά τις ύψιστες στιγμές του ανείπωτου με λίγες απλές λέξεις, σαν ένα ημερολόγιο όπου μπορείς να ακολουθήσεις βήμα με βήμα, δάκρυ το δάκρυ, τα δεινά  – μα και τις βαθιές, αν και σπάνιες, στιγμές χαράς – ενός λαού που έχει υποφέρει μαρτύρια…” 

δεν είναι απλά έπαινος, είναι δικαίωση.

Και όπως ο Νταρουίς ξέρει να μάχεται με την ποίησή του για το λαό του, έτσι ξέρει να δίνει ποιητικά και μια από τις ύψιστες εκφράσεις της ζωής, όπως είναι ο έρωτας. Ο έρωτας της χαράς, ο έρωτας του πόνου, της αμφιβολίας, της προσμονής…

Άλλωστε, τώρα μετά την εκεχειρία που συμφωνήθηκε και που είναι ουσιαστικά μια νίκη ενός μικρού λαού που  αποδεκατίστηκε αλλά δεν προσκύνησε

“Μικρός λαός που πολεμά / δίχως σπαθιά και βόλια…”

αυτός ο λαός ξαναγυρνά δικαιωμένος στη ζωή, μαζεύοντας τα κομμάτια του, αν τον αφήσουν να ζήσει τη ζωή που του δόθηκε. Και ο έρωτας είναι μια σελίδα ζωής.

Παραθέτουμε δύο ποιήματα του Νταρουίς, ένα του αγώνα  κι ένα του έρωτα. Ο ερωτικός Νταρουίς είναι το ίδιο δυνατός ποιητικά με τον αγωνιστή.

Δελτίο Ταυτότητας

Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Αριθμός ταυτότητας: 50.000
Τα παιδιά μου είναι οχτώ
Το ένατο θα ΄ρθει μετά από το καλοκαίρι.
Θυμώνεις;

……………….
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Δουλεύω με τ΄ αδέλφια μου του μόχθου σ’ ένα νταμάρι
τα παιδιά μου είναι οκτώ
τραβάω από την πέτρα
τα ρούχα, το ψωμί και τα βιβλία τους, αλλά
στην πόρτα σου δε ζητιανεύω
Θυμώνεις;

………………
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Όνομα δίχως τίτλο υπομονετικός
σ’ ένα τόπο που βράζει,
οι ρίζες μου
αγκυροβόλησαν
πριν απ΄ τη γέννηση του χρόνου
πριν απ΄ των αιώνων το ξετύλιγμα
πριν από τις ελιές κι από τα κυπαρίσσια
και πριν φυτρώσει το χορτάρι.
Ο πατέρας μου
απ΄ τη φαμίλια είναι τ’ αλετριού
ο παππούς μου
αγρότης δίχως αξίωμα,
το σπίτι μου καλύβα από καλάμια.
Όνομα είμαι δίχως τίτλο.

………………..
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Το χρώμα των μαλλιών μου είναι μαύρο
το χρώμα των ματιών μου καστανό.
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μου:
«κουφίγια» πάνω στο κεφάλι μου,
Σκληρή να ‘ναι σαν πέτρα η παλάμη μου
που γρατζουνάει όποιον την αγγίζει,
ό,τι αγαπάω για φαΐ
είναι το θυμάρι και το λάδι.
Η διεύθυνσή μου:
χωριό απόμακρο και ξεχασμένο
δίχως ονόματα οι δρόμοι του
κι όλοι οι άντρες του
στο νταμάρι και στο χωράφι.
Θυμώνεις;

…………………..
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Λήστεψες τ’ αμπέλια των προγόνων μου
και τα χωράφια που τα δούλευα με όλα τα παιδιά μου.
Δεν άφησες στους απογόνους μου
παρά αυτές τις πέτρες.
Μήπως θα τις πάρει η Κυβέρνησή σας
όπως λένε;
Λοιπόν,
Γράψε στην αρχή της πρώτης σελίδας:
εγώ δεν μισώ τους ανθρώπους
κανέναν δεν κλέβω
μα αν πεινάσω
τρώω τη σάρκα του σφετεριστή μου.
Φυλάξου.
Από την πείνα μου φυλάξου
κι απ’ την οργή μου.

Aναμονή

Σκέψεις τρελές μου φέρνει η αναμονή
άραγε τι να της συνέβη:
Ξέχασε μήπως το πορτοφολάκι της στο τρένο
έχασε τη διεύθυνσή μου και το κινητό
την όρεξή της έχασε και είπε:
«Δεν του ήτανε γραφτό να πάρει λίγες σταγόνες της ψιχάλας».
Ίσως την απορρόφησε κάποιο επείγον θέμα
ένα ταξίδι προς τον νότο ίσως, να επισκεφθεί τον ήλιο,
και τηλεφώνησε, αλλά δε με βρήκε το πρωί,
αφού είχα πάει να αγοράσω μια γαρδένια για τη νύχτα μας
και δύο μπουκάλια κρασί.
Ίσως να μάλωσε με τον πρώην σύζυγό της
για μνήμες απ’ το παρελθόν,
κι ορκίστηκε να μην δει άντρα να την απειλεί να χτίσει νέες
μνήμες.
Ίσως καθώς ερχότανε σ’ εμένα
να έπεσε πάνω σε ένα ταξί
κι έσβησαν οι πλανήτες του γαλαξία της,
της έδωσαν ηρεμιστικά κι έχει ακόμα υπνηλία.
Ή ίσως κοίταξε στον καθρέφτη πριν ανθίσει,
διέκρινε δυο μεγάλα αχλάδια να δονούνται κάτω από το μετάξι της,
έκλαψε γοερά κι έκανε πίσω:
«Εκτός από εμένα την αξίζει άραγε κανείς τη θηλυκότητά μου;»
Ή ίσως να συνάντησε τυχαία
κάποια αγάπη της παλιά που δεν την έχει ακόμα ξεπεράσει,
και κάθισαν μαζί για φαγητό.
Μπορεί όμως και να πέθανε.
Ερωτοχτυπιέται ξαφνικά ο θάνατος όπως κι εγώ,
και σαν κι εμένα, και του θανάτου δεν του αρέσει η αναμονή.

 ………………..

*Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα, λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.

……………………

banner-article

Δημοφιλή άρθρα

  • Εβδομάδας