Σ’ ένα παγκάκι μπροστά στη θάλασσα
Ακούμπησα την ψυχή μου
Με την ελπίδα να την πάρει
Εξαντλημένος από τις συναναστροφές
Και το κενό του κόσμου
Τι(ν) ειρωνεία της εποχής(!)
Μετά από καιρό εκεί την βρήκα πάλι
Ούτε τα σκουπιδιάρικα δεν τη μαζεύουν πια
Ούτε η θάλασσα… ποια να πρωτοξεβράσει;
Εκλείπουν οι ελεύθερες ακτές
Εκλείπουν οι ελεύθερες αρχές
Μόνο βράχια γεμάτα αίμα
Μόνο βράγχια γεμάτα αίμα
ΥΣ:”Ψυχή του ενός- ψυχή του κόσμου”
σκέφτηκα και έβαλα τα γέλια
……………..
(συλλογή “Βίου Αδέσποτα”)
