Το “κίνημα της πετσέτας”, όσο κι αν ξεκίνησε σαν μια αυθόρμητη διαμαρτυρία απέναντι στην κατάχρηση όλων των εξόδων στη θάλασσα για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αν σε πολλούς φαίνεται ασήμαντο, καθρεφτίζει μια αγανάκτηση που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη.
Από τα μικρά κάποτε ξεκινούν και τα μεγάλα…
Το να θέλει μια οικογένεια να περάσει την Κυριακή της μετά από εξαντλητική δουλειά (αν υπάρχει δουλειά!) στην παραλία, είναι όχι απλά αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά απαραίτητο οξυγόνο επιβίωσης. Μπορεί να πάει στις ξαπλώστρες που έχουν καταλάβει όλες τις εξόδους στη θάλασσα; Θα έχει και την πετσέτα της και την ομπρέλα της και τα … ταπεράκια της! Πώς θα πληρώσει το αντίτιμο της ξαπλώστρας, όταν ήδη δεν μπορεί να πληρώσει τη βενζίνη και τα διόδια της κυριακάτικης εξόδου;
Και έρχονται κάποιοι, πολιτικοί ή δημοσιογράφοι και λένε πως δεν είναι όλα για όλους! Ο καθείς κι αυτά που δικαιούται! “Διαλέξτε παραλίες που ταιριάζουν στη φτώχεια σας. Αφήστε μας επιτέλους ήσυχους να απολαύσουμε τη διαφορετικότητά μας! Να μας σερβίρουν κολυμπώντας τα γκαρσόνια, ενώ είμαστε στις υπερθαλάσσιες ξαπλώστρες μας. Μη μας ενοχλείτε…”
Πατρίκιοι και πληβείοι! Δικαιούχοι της ομορφιάς και της απόλαυσης της φύσης, και μη, που “ρυπαίνουν” το τοπίο!
Ε, βέβαια, “ου παντός πλειν ες Κόρινθον!”, (που σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση “δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να πλεύσει στην Κόρινθο των απολαύσεων),όπως λεγόταν με στόμφο σε παλιά έξοχη ελληνική ταινία ή όπως είπε και σημαίνον πολιτικό πρόσωπο σήμερα “δεν είναι για όλους η Μύκονος, υπάρχει και η Λέρος…!”
Λοιπόν; Όταν οι ανισότητες όλο και θα βαθαίνουν, όλα θα βαίνουν καλώς ή μήπως θα πρέπει οι πατρίκιοι του σήμερα να ξανασκεφτούν το αύριο;
far
Και για του λόγου το αληθές διαβάστε στην Καθημερινή
https://www.kathimerini.gr/opinion/562553179/kai-oi-xaplostres-einai-aparaitites/
Και οι ξαπλώστρες είναι απαραίτητες
