ART

Λ. Σ. Λόουρι, ο ζωγράφος της εργατικής τάξης της Αγγλίας / στο Κέντρο Τεχνών του Σάλφορντ ο πίνακας “Going to the Match”

Faretra.info

15/01/2023, 20:56

Πίνακας του Λ. Σ. Λόουρι, που αγαπήθηκε από τους οπαδούς του ποδοσφαίρου και τους λάτρεις της τέχνης, αγοράστηκε από το Κέντρο Τεχνών Λόουρι στο Σάλφορντ, στο Ηνωμένο Βασίλειο και διασώθηκε από εξαφάνιση σε ιδιωτική συλλογή.

ο Κέντρο Τεχνών πλήρωσε 7,8 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας για το έργο «Going to the Match», ζωγραφισμένο το 1953, σε δημοπρασία.

Η αγορά έγινε δυνατή με δωρεά από το φιλανθρωπικό ίδρυμα Law Family, το οποίο δημιουργήθηκε από τον διαχειριστή hedge fund και δωρητή του Συντηρητικού κόμματος Άντριου Λόου και τη σύζυγό του, Ζόι.

Η Τζόλι Φόσετ, διευθύνουσα σύμβουλος του Κέντρου Τεχνών Λόουρι δήλωσε: «Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αυτό το εμβληματικό έργο τέχνης πρέπει να παραμείνει σε κοινή θέα, ώστε να μπορεί να συνεχίσει να το βλέπει το ευρύτερο δυνατό κοινό, δωρεάν».

————–

Το 1909 ο Άγγλος ζωγράφος L.S. Lowry μετακόμισε ως παιδί με την οικογένειά του σε μια βιομηχανική πόλη της βόρειας Αγγλίας, το Pendlebury, μια πόλη άσχημη γεμάτη εργοστάσια, που όμως «έδινε δουλειά» στον κόσμο.

Τα στοιχεία που επανέρχονται στους πίνακες, οι λεπτομέρειες, οι μνήμες από την καθημερινότητά του, μεταφράζονται σε απλές φόρμες, στιλιζαρισμένες και στη συνέχεια συνδυάζονται σε σειρά για να εγκαθιδρύσουν μια ατέλειωτη σειρά με φανταστικά βιομηχανικά τοπία. Οι σκηνές στους πίνακες, δείχνουν πόλεις πυκνοκατοικημένες από μικρά μικρά ανθρωπάκια, τους εργάτες, που τους ονόμαζε και «ανθρώπους-σπίρτα».

Με πάθος και συνέπεια, οι πίνακές του, Lowry μας έδωσαν την ευκαιρία να έχουμε αυτή την καταγραφή, την οπτική αφήγηση του 20ου αιώνα της βιομηχανικής Αγγλίας, μιας καταπιεστικής εποχής που σφραγίστηκε με την απορρόφηση του συνόλου της ύπαρξης των εργατών. Ο άνθρωπος, μικρός και σκοτεινός, περικυκλωμένος από τεράστια κτίρια -εργοστάσια σε μαύρες και θλιμμένες πόλεις…

Εργάτες ή φτωχοί άνθρωποι να περπατάνε, να περιμένουν ουρές στα νοσοκομεία, να απλώνουν ρούχα σε στενά βρώμικα δρομάκια, να πηγαίνουν στη δουλειά, να περιμένουν το τραμ ή το τρένο…

Μπορεί τα εργοστάσια σήμερα να έχουν πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις, και οι πόλεις να μοιάζουν αλλιώς, αλλά η ουσία είναι ότι ο άνθρωπος τώρα όπως και τότε, δεν παραμένει παρά ένα μικρό αναλώσιμο κομματάκι στο γρανάζι του συστήματος.