Άπειρα περιστατικά βίας μπήκαν στις ζωές μας, τα οποία μάλιστα διανθίζονται από τα ΜΜΕ με λεπτομέρειες που μας αναστατώνουν. Τόσο πολλά και τόσο συχνά, που δεν άφησαν περιθώριο για να πάρουν θέση και τα άλλα προβλήματα, που βασανίζουν το λαό και τον οδηγούν σε οικονομικά και ψυχολογικά αδιέξοδα. Δεν υπάρχει χρόνος γι΄αυτά τα προβλήματα στα δελτία;
Η βία κυρίαρχη βασιλεύει με κάθε μορφή και σκοτεινιάζει το κοινωνικό τοπίο αφαιρώντας το απαραίτητο οξυγόνo, την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.
Όλα αυτά γνωστά και πολυσυζητημένα. Χθες όμως γεννήθηκε ένα ακόμη ερώτημα. Υπάρχει και βία νόμιμη;
Αν το ερώτημα παίρνει ως απάντηση το “όχι”, τα γεγονότα διαψεύδουν την απάντηση.
Γιατί χθες η Αστυνομία έσπασε την πόρτα της Ιωάννας Κολοβού, την έκοψε με ηλεκτρικό πριόνι, και προχώρησε στην κατάσχεση του μοναδικού της σπιτιού.
Δεν εξετάζουμε το αν είχε δίκιο ή άδικο η συνταξιούχος δημοσιογράφος, που μάλιστα προστατεύει με τη μικρή της σύνταξη κι ένα αυτιστικό παιδί. Είναι γνωστό το δίκιο της που αντίκειται στους ανθρωποφάγους νόμους των μνημονίων. Ήδη για την περίπτωσή της αλλά και για τις 44.000 που θα ακολουθήσουν, ο κόσμος έδωσε την απάντησή του, καθώς αντέδρασε και μαζεύτηκε σαν ποτάμι έξω από το σπίτι της.
Εδώ, εκείνο που προβληματίζει και τρομάζει ακόμη περισσότεροείναι η… “νόμιμη” βία! Έπρεπε να σπάσουν την πόρτα, για να κάνουν την κατάσχεση; Πίσω από ποια μάσκα νομιμότητας κρύβεται τόση αγριότητα;
Και πώς μετά από τέτοιες πράξεις να κερδίσουν το σεβασμό οι προστάτες της ασφάλειάς μας, όταν προκαλούν τρόμο; Πώς θα αντιστεκόταν η Ιωάννα Κολοβού, με καλάσνικωφ, σαν κοινή καταζητούμενη, και έπρεπε να σπάσουν την πόρτα;
Και μόνο να σου παίρνουν το σπίτι, είναι οδυνηρό… Το να σου σπάζουν και την πόρτα; Αβάσταχτο…
Όσο κι αν οι Τράπεζες, (που τις χρυσοπληρώσαμε εμείς οι μη έχοντες, χωρίς να ρωτηθούμε,για να σωθούν μέσα στην κρίση), ισχυρίζονται πως διεκδικούν το δίκιο τους – και ξέρουμε πως δεν έχουν – ο πολύς κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί πως πρέπει να διεκδικήσει κι αυτός πιο μαζικά και πιο δυναμικά κι αυτός το δικό του δίκιο. Κι όταν το διεκδικήσει…
far
