Βέροια: Η Άλκηστη Πρωτοψάλτη αποθεώθηκε από τον κόσμο σε μια συναυλία-παράσταση

22/06/2022, 13:13

Δεν είναι εύκολο να κρατάς το ενδιαφέρον του κοινού, και όχι μόνο το ενδιαφέρον αλλά και τη λατρεία του, πάνω από 40 χρόνια! Και όχι μόνο να το κρατάς, αλλά να έχεις τις ίδιες φωνητικές δυνατότητες, και μάλιστα ωριμάζοντας να κάνεις τη φωνή σου πιο ευέλικτη και πιο εκφραστική!

Όλα τα παραπάνω ισχύουν για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, που είναι πια ένας μύθος στο ελληνικό μουσικό στερέωμα.

Στη χθεσινή συναυλία της, στο Θέατρο Άλσους της Βέροιας, το κοινό που πλημμύρισε το χώρο είχε υψηλές προσδοκίες από την αγαπημένη του τραγουδίστρια και δεν θα ήταν ικανοποιημένο από μια επανάληψη των ίδιων. Και πράγματι, η Άλκηστη κατάφερε να το ικανοποιήσει πλήρως!

Με μια ορχήστρα εντυπωσιακή, όπου το κάθε όργανο επιτελούσε συνολικά και ατομικά το ρόλο του, κάποτε σε σόλα συναρπαστικά, που καταχειροκροτούνταν από τον κόσμο, η Άλκηστη εμφανίστηκε στη σκηνή, φιγούρα νεανική μετά από τόσα χρόνια, ξεδιπλώνοντας τη φωνή της στις πρώτες νότες του τραγουδιού “Ακριβό μου διθέσιο…”

Χειροκρότημα… Κι ύστερα ο “Αλεξανδρινός ουρανός” κι ύστερα κι άλλα κι άλλα…

Τα πρώτα τραγούδια, όπως γίνεται σ’ όλες τις συναυλίες, περισσότερο άγνωστα. Κι όμως εδώ φαίνεται πως για τον κόσμο ήταν όλα γνωστά! Όλες οι ηλικίες, οι μεγαλύτερες, που την πρωτογνώρισαν κοπελίτσα και την αγάπησαν για τη τη φωνή και την ποιότητα των τραγουδιών της, αλλά και οι νεότερες, που τη γνώρισαν στο μεσουράνημά της, αποτέλεσαν την αυτοσχέδια και αυθόρμητη χορωδία της.

Ο κόσμος τραγουδούσε! Τη συνόδευε σχεδόν συνεχώς! Κι εκείνη το χαιρόταν, το έδειχνε και το έλεγε πόσο της έλειψε αυτή η επικοινωνία κοινού – καλλιτέχνη, που, όταν παίρνει τις διαστάσεις που πήρε χθες, μετατρέπεται σε αληθινή μυσταγωγία.

Τραγούδια άλλοτε ρυθμικά “Τρίτο στεφάνι”, άλλοτε τρυφερά και στοχαστικά “Η σωτηρία της ψυχής”, άλλοτε εκρηκτικά “Σαν ηφαίστειο”, άλλοτε του πληγωμένου έρωτα και της απόγνωσης “Θεός αν είναι…” αποτέλεσαν έναν ουρανό επιλογών, που κράτησε όχι μόνο αδιάπτωτο το ενδιαφέρον, αλλά αποτέλεσε μια συναρπαστική επικοινωνία κοινού- καλλιτέχνη!

Με το λεπτό της και ευλύγιστο σώμα να διασχίζει απ’ άκρη σε άκρη τη σκηνή, να παίζει όχι με μόνο με τη φωνή αλλά και με τις κινήσεις της “ντύνοντας” θεατρικά το κάθε τραγούδι – γι’ αυτό μιλάμε για παράσταση και όχι μόνο για συναυλία – η Άλκηστη άλλαζε πρωτεϊκά μορφές μέσα σε χρώματα και ήχους που εναλλάσσονταν.

Η ορχήστρα της, ακομπανιάροντας κάποιες φορές τη φωνή της με τις δικές τους φωνές και συμμετέχοντας και με την ενεργή παρουσία τους σ’ αυτό που ήταν ένα πραγματικά αλλιώτικο μουσικό δρώμενο, πήρε το ίδιο χειροκρότημα, αποδεικνύοντας πόσο σημαντικό είναι το “εμείς” από το “εγώ” μιας μοναχικής ντίβας.

Το αθάνατο “Βενζινάδικο” και “Τα πιο ωραία λαϊκά” – που θυμίζουν σε μας τους παλιότερους τα νεανικά μας χρόνια, που χορεύαμε σε “σπίτια με μωσαϊκά”, πίνοντας βερμούτ και ερωτευόμασταν με τα μάτια – μας ταξίδεψαν στο χθες και μας ξανάφεραν στο σήμερα, καθώς την είδαμε να πηδά από τη σκηνή κάτω, σε απόσταση αναπνοής από τον κόσμο και να γίνεται ένα μαζί του.

Αυτή ήταν η “δική” μας Άλκηστη κι εμείς ήμασταν το δικό της κοινό. “Να ζήσει η Βέροια” φώναξε λαμπερή και ενθουσιασμένη μετά και τη δεύτερη φορά που το κοινό την έβγαλε στη σκηνή.

Βραδιά ιδιαίτερη, από κείνες που δεν ξεχνιούνται, γιατί συνδύαζε την ποιότητα, το ταλέντο αλλά και την προσωπικότητα μιας μεγάλης καλλιτέχνιδας, απ’ αυτές που γράφουν ιστορία!

…………..

Συντελεστές

ΘΩΜΑΣ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΗΣ πιάνο

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΝΤΖΙΑΛΑΣ : κιθάρες

ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ`: μπάσσο

ΤΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: drums/κρουστά

ΣΟΦΙΑ ΕΥΚΛΕΙΔΟΥ : τσέλο

Ενορχηστρώσεις : Θωμάς Κοντογεώργης

Ηχοληψία : Zαχαρίας Σταμούλος

Φωτισμοί : Δημήτρης Λάιος

Οργάνωση παραγωγής: Tώνια Δραγούνη

Παραγωγή: Ιωάννης Τρουλλινός – LifeWorks Productions