Βέροια Γράμματα & Τέχνες

Δυνατό και συγκινητικό το αντιφασιστικό αφιέρωμα του “Μπούσουλα” στο Πολυτεχνείο

Δήμητρα Σμυρνή

Κανένας πανηγυρικός λόγος δεν μπορεί να πει για ένα γεγονός όσα μπορεί να πει η μουσική και η ποίηση. Κι ο Μπούσουλας αυτό το ξέρει καλά. Και τέτοιο, λιτό και συγκινητικό, ήταν το αφιέρωμά του στον αντιφασιστικό αγώνα, που κορύφωσή του αποτέλεσε το Πολυτεχνείο.

Απόψε το βράδυ προβλήθηκε διαδικτυακά η εκδήλωση που ετοίμαζε το ποιοτικό μουσικό συγκρότημα της Βέροιας «Μπούσουλας», αφού η συναυλία, που θα γινόταν ζωντανά, δεν μπόρεσε με τις υπάρχουσες συνθήκες να πραγματοποιηθεί.

Η μουσική πλημμύρισε την οθόνη με τραγούδια της «Φωτιάς», τραγούδια που κάποια γράφτηκαν μέσα στη Δικτατορία και κάποια μετά, όλα όμως με το πάθος της αντίστασης και το πάθος της νίκης, ξεσηκώνοντας το λαό σαν ένα μεγάλο κύμα, που τότε, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, σάρωνε τα πάντα. Γι’ αυτό και το αφιέρωμα είχε τον τίτλο «Τα τραγούδια της φωτιάς που καίει ακόμα».

Προλογίζοντας το αφιέρωμα ο γιατρός και Αντιπρόεδρος της ΚΕΠΑ Κώστας Ρίζος, ο πυρήνας του Μπούσουλα, θύμισε τον τίτλο της ταινίας του Νίκου Κούνδουρου «Τα τραγούδια της φωτιάς», που γυρίστηκε στη Μεταπολίτευση αποτυπώνοντας τη φωτιά, το πάθος που κυριαρχούσε στις γιγάντιες λαϊκές συναυλίες τότε, προσθέτοντας τη λέξη «ακόμα» για το σήμερα, θέλοντας να δείξει πως τέτοια τραγούδια ή τέτοιες ιδέες σαν αυτές που υπερασπίστηκε το Πολυτεχνείο τότε, δεν μπορούν παρά να συγκινούν και να αφυπνίζουν και σήμερα.

«Τόσα χρόνια δίσεκτα» του Γιάννη Μαρκόπουλου για αρχή κι ύστερα Θεοδωράκης, Μικρούτσικος, Λοϊζος, ένα ποτάμι από στίχους νότες και φωνές να γεννούν εικόνες μιας ολόκληρης εποχής για μας τους πιο παλιούς που τη ζήσαμε… Τόσα συναισθήματα…

Και να έρχεται και ο λόγος με τη μορφή της ποίησης και να μιλά με τη φωνή του Αναγνωστάκη, του Ελύτη, του Μπρεχτ του Καβάφη του Ρίτσου, του Βάρναλη, του Λειβαδίτη… «Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό»… «Είμαστε από καλή γενιά…» «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις…», «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος…»

Δεμένη μουσικά η οικογένεια Ρίζου, ο πατέρας Κώστας και οι δυο γιοί του, ο Μιχάλης και ο Κωστής, σε μια κοινή πορεία που έφτιαξε τον Μπούσουλα να δίνει το δικό του παρών στην πόλη, σήκωσαν το βάρος του αφιερώματος με τις φωνές τους, τα όργανά τους και προπαντός με τις επιλογές των τραγουδιών και των κειμένων.

Τα κείμενα αποδόθηκαν με συγκίνηση από την ηθοποιό Μάγδα Πένσου, τη Χαρούλα Καρολίδου, τον Μιχάλη Ρίζο και τον Κώστα Ρίζο.

Συμμετείχαν οι μουσικοί Γιάννης Γεωργουδάκης, Γιώργος Αθανασιάδης και Κώστας Θεοδωρίδης.

Όλο το αφιέρωμα δεν ήταν απλά μια κατάθεση μνήμης και τιμής στο Πολυτεχνείο, ήταν ένα μάθημα Παιδείας, που ανέδιδε ολόκληρο το στήσιμό της, έτσι όπως ο Μάνος Χατζιδάκις την οραματιζόταν και έβλεπε με πόνο πως στην Ελλάδα δεν την αφήνουν να ανθίσει. Άλλωστε με τα λόγια του ξεκινούσε και το αφιέρωμα:

[…] Το μόνο αντίδοτο στο φασισμό είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. […]

Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου είναι, λοιπόν, πάντα επίκαιρα. «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία…» και σήμερα όσο ποτέ «Υγεία». Ο Μπούσουλας μάς τα θύμισε απόψε…

Φωτογραφίες: faretra.info από την προβολή του αφιερώματος

banner-article

Δημοφιλή άρθρα

  • Εβδομάδας