Η ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ «ΕΝΑ ΤΡΕΛΟ ΘΗΡΙΟΤΡΟΦΕΙΟ»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ-3
Η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕMΕΣ συνεχίζουν το αφιέρωμά τους Τα πολλά πρόσωπα της κωμωδίας και προβάλλουν τη Δευτέρα 28 Μαΐου στις 21:00 στην αίθουσα ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ιωάννου Μιχαήλ 8, τηλ. 2310233665) την κωμωδία του Τζον Λάντις Ένα τρελό θηριοτροφείο (ΗΠΑ, 1978, έγχρωμη, 109’). Παίζουν: Τζον Μπελούσι, Κέβιν Μπέικον, Τομ Χαλς, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Κάρεν Άλεν.
Θα προλογίσει ο Αλέξης Ν. Δερμεντζόγλου, ενώ στους θεατές θα διανεμηθεί έντυπη ανάλυση του Θοδωρή Σαρλά από το Cine.gr. Στο τέλος της προβολής θα ακολουθήσει μακρά συζήτηση με το κοινό.
Το προς συζήτηση θέμα στο μάθημα για τον κινηματογράφο θα είναι: Η νεανική αμφισβήτηση στο σινεμά.
Η σύγκρουση δύο αντίπαλων αδελφοτήτων σπουδαστών σε ένα αμερικανικό κολλέγιο.
Η ανάλυση που θα διανεμηθεί είναι η ακόλουθη:
«Η ταινία του John Landis είναι ο «μπαμπάς» του είδους των κολεγιακών ταινιών και παραμένει το τελειότερο δείγμα του είδους κυρίως γιατί έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: Κάτι ενάντια στο οποίο μπορούσε, και είχε λόγο, να επαναστατήσει. Είναι τοποθετημένη το 1962, με τον Agent Orange να οργιάζει στο Βιετνάμ και την Αμερικάνικη κοινωνία να είναι χωρισμένη στους άκαμπτους πολέμιους της ερυθρής απειλής και όσους από αντίδραση στην μιλιταριστική φρενίτιδα περνούσαν στο στάδιο της απάρνησης κάθε μορφής εξουσίας- κάτι που φυσικά του κατέτασσε στους Αντιαμερικάνους και φιλοκομμουνιστές. Αυτός είναι και ο διαχωρισμός που γίνεται και στον μικρόκοσμο του Κολεγίου Faber: Από τη μία η ελιτιστική αδελφότητα Ωμέγα του Doug Neidermeyer (Mark Metcalf) ,απρόσιτη για τους πολλούς, με ψευτοσοβαρές, κρυφο-gay τελετές μύησης και μέλη μανιακά με την πειθαρχεία και από την άλλη η φιλελεύθερη Δέλτα –καταφύγιο των κατατρεγμένων , κέφι για ζωή, τρελά πάρτι, ελάχιστες (έως καμία) ανησυχίες, και μηδαμινές ελπίδες αποφοίτησης. Τι θέλουν οι ατίθασοι και χαβαλετζήδες Δέλτα; Να τους αφήσουν στην ησυχία τους ,κάτι που είναι αδύνατον για τον πρύτανη Vernon Wormen (John Vernon) που επιθυμεί την διάλυση τους όσο τίποτε άλλο-εδώ που τα λέμε, οι φάρσες τους είναι λίγο τραβηγμένες (ξεφόρτωσαν σε δείπνο τα πτώματα για τις αυτοψίες: Ναι, τελικά είναι αλητήριοι).
Είναι τόσες πολλές οι φάτσες που σου μένουν από το Animal House.. Ένας νεότατος Kevin Bacon, ο οποίος σε μια εξευτελιστική τελετή γίνεται μέλος των Ωμέγα (φυσικά), ο καρδιοκατακτητής Tim Matheson (που,αυτοειρωνικά ίσως,δέχτηκε ένα ρόλο στο Van Wilder, το 2002 ), o Larry (Tom Hulce – ουσιαστικά ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας που μέσω των Δέλτα ανδρώνεται, μεταφορικά και κυριολεκτικά) και φυσικά η δύναμη της φύσης που λεγόταν John Belushi, στον θρυλικό πλέον ρόλο του «Bluto» Blutarski.
Πάρτυ, πάρτυ, πάρτυ και ακόμα περισσότερα πάρτυ λοιπόν, με αποκορύφωμα το Toga Party που προτείνει φανατικά ο Belushi-όλα είναι ρόδινα για την αδελφότητα, που φαίνεται να ζει την δική της νιρβάνα μέχρι που η ίδια η ύπαρξή της απειλείται-και ο Landis έχει τη δικαιολογία για να απελευθερώσει όλη την ευρηματικότητα των Δέλτα στο τελευταίο εικοσάλπετο. Η ντελιριακή επίθεση-ρέκβιεμ των Δέλτα στην πατροπαράδοτη (και αφάνταστα βαρετή) παρέλαση της πόλης είναι η εκδίκηση των κυνηγημένων. «Κάποιος πρέπει να κάνει μια πράξη ανώφελη και ηλίθια. Μένει να βρούμε ποια» είναι η κραυγή μάχης, και το πολύχρωμο χάος που επακολουθεί, με τους Δέλτα σαν ένα είδος A-Team να σπέρνουν τον πανικό στα φιλειρηνικά πλήθη, να διαλύουν κάθε ίχνος συντηρητισμού και τελικά, όπως αποδεικνύεται στους τίτλους τέλους να είναι τελικά οι νικητές στη ζωή-με τον Bluto μελλοντικό πρόεδρο των ΗΠΑ, τίποτα λιγότερο. Με τέσσερα χρόνια του Dubya ακόμα, τι καλά που θα ήταν το Animal House να είχε αποδειχθεί προφητικό.»
ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ «ΕΝΑ ΤΡΕΛΟ ΘΗΡΙΟΤΡΟΦΕΙΟ»
Εξάλλου, 10 λόγοι για να μη χάσετε το Ένα τρελό θηριοτροφείο είναι:
-
Για τη δυναμική σκηνοθεσία του Τζον Λάντις που απογειώνει τα κωμικά στοιχεία της ιστορίας.
-
Για το σενάριο με τα εξωφρενικά κωμικά ευρήματα.
-
Για τους ρόλους όλων των πρωταγωνιστών που έγιναν μετέπειτα μεγάλοι σταρ.
-
Για τη χαρακτηριστική μουσική επένδυση του Έλμερ Μπερνστάιν.
-
Γιατί είναι μια γρήγορη κωμωδία που κορυφώνεται στο τέλος.
-
Γιατί η ταινία είναι δείγμα του νεανικού αντικομφορμισμού της δεκαετίας του ‘70.
-
Για τη γελοιοποίηση της κρατούσας κατάστασης των αμερικανικών κολεγίων.
-
Γιατί η σύγκρουση των δύο αδελφοτήτων παρουσιάζει ιδεολογικό ενδιαφέρον.
-
Γιατί το τέλος μάς ξαφνιάζει λέγοντας ότι τα γεγονότα είναι αληθινά.
-
Για μια πιο εύθυμη ανάγνωση άλλων ανάλογων θεματολογικά ταινιών, όπως το Εάν (1969) του Λίντσεϊ Άντερσον.
Υ.Γ. Τη Δευτέρα 4 Ιουνίου στις 21:30 η Κινηματογραφική Λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ-3 και το ΚΕΜΕΣ προβάλλουν στα πλαίσια του ίδιου αφιερώματος τη μαύρη κωμωδία του Μελ Μπρουκς Ένα τρελό θηριοτροφείο (1980) στο χώρο του θερινού σινεμά ΑΠΟΛΛΩΝ.
