Attack Βέροιας: “Η οργή της νεολαίας της εργασιακής περιπλάνησης στους δρόμους της ΔΕΘ”
Η φετινή Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης βρίσκει τη νεολαία και τους εργαζόμενους αντιμέτωπους με ένα νέο γύρο επίθεσης στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δεσμευτεί μέσω του μνημονίου για 113 «προαπαιτούμενα μέτρα» ενόψει της 3ης αξιολόγησης, με το δικαίωμα στην απεργία να μπαίνει στο στόχαστρο. Το τελευταίο αποτελεί στρατηγικό πλήγμα και στο τελευταίο δικαίωμα: το δικαίωμα να αγωνίζεσαι.
Η νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης
Η νέα εργασιακή πραγματικότητα όπως παγιώνεται στη χώρα μας σημαίνει τη λήξη της εργασίας όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, νομιμοποιώντας και καθιερώνοντας την ελαστική απασχόληση. Στα πρότυπα των αντιδραστικών εργασιακών μεταρρυθμίσεων που προωθούνται τα τελευταία χρόνια στην ΕΕ, η κυβέρνηση μαζί με τους θεσμούς εξαπολύει επίθεση σε πλήθος από δεκαετιών κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων. Συνοπτικά: περνάει την κατάργηση 13ου-14ου μισθού, τη μείωση του κατώτατου μισθού, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, την προώθηση της γενικευμένης ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις με νέες μορφές φθηνής – χωρίς δικαιώματα εργασίας, την απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, τον περιορισμό στο δικαίωμα της απεργίας, τη θεσμοθέτηση του εργοδοτικού lock-out, το ποινολόγιο των ανέργων.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι καινούρια για εμάς, τους νέους εργαζόμενους, τη νεολαία, τη νέα εργατική βάρδια των πωλητών, των διανομέων, των σερβιτόρων, των εργαζόμενων στην εστίαση, των υπαλλήλων στα τηλεφωνικά κέντρα, των ερευνητών και των ελεύθερων επαγγελματιών εργαζόμενων με μπλοκάκι (ΔΠΥ), των αναπληρωτών δασκάλων-καθηγητών, των εργαζόμενων στα αιματοβαμμένα οκτάμηνα κοινωφελή προγράμματα των δήμων, των υπενοικιαζόμενων εργατών, των εποχικών υπαλλήλων, των ανέργων. Πτυχιούχοι και μη εξαναγκαζόμαστε στην ελαστική εργασία χωρίς δικαιώματα, για να επιστρέψουμε μετά την ολιγόμηνη απασχόληση στην ανεργία που τη διαδέχεται. Για όλους εμάς που δουλεύουμε ανασφάλιστοι, που δε θα πάρουμε ποτέ σύνταξη, που παλινδρομούμε ανάμεσα στην ανεργία και την επισφαλή εργασία, ήρθε η ώρα να υψώσουμε φωνή για να βάλουμε φρένο στην εκμετάλλευση και να διεκδικήσουμε μια ζωή αξιοβίωτη.
Το κίνημα ξανά στους δρόμους
Την τελευταίο περίοδο ορισμένα πρωτοπόρα κομμάτια της τάξης (ΟΤΑ, Ναυτεργάτες, εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, ελαστικά απασχολούμενοι, μετανάστες), κινούνται πιο μαζικά και αποφασιστικά. Η απεργία των 11 ημερών στους Δήμους ενάντια στην απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων αποτελεί την αρχή για τις μάχες που θα ακολουθήσουν. Στέλνει ισχυρό μήνυμα ότι η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να παλεύει κόντρα σε όλους, όσους προσπαθούν να την πείσουν να αποδεχτεί μοιρολατρικά το ατελείωτο μνημονιακό σφαγείο. Η μάχη για μαζικές προσλήψεις συνεχίζεται και είναι κεντρική, όχι μόνο για τους εργαζόμενους στους Δήμους, αλλά και στα νοσοκομεία και τα σχολεία, σε όλο το δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Γι’ αυτό το λόγο εμείς, η γενιά της εργασιακής περιπλάνησης, της ανεργίας και της επισφάλειας, αναγνωρίζουμε ότι είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να συσπειρωθούν όλα τα κομμάτια που δουλεύουν στην επισφάλεια και να συντονιστούν ώστε να βγούν μπροστά πιο μαχητικά, πιο οργανωμένα, πιο αποφασιστικά, βάζοντας μπροστά τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους, σε σύγκρουση με τους γνώριμους δρόμους που μας έφεραν ως εδώ. Με συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζομένων, να παλέψουμε από τη σκοπιά των αναγκών και συμφερόντων όλων των εργαζομένων και των ανέργων.
Ανεξάρτητη Ταξική Πορεία
Κάθε χρόνο ο χαρακτήρας της ΔΕΘ για κάθε κυβέρνηση είναι να αναμετράται με ένα σύνολο κοινωνικών προσδοκιών οι οποίες έχουν καλλιεργηθεί σε αυτά τα πολύ δύσκολα χρόνια της κρίσης. Ωστόσο, έχει γίνει κατανοητό σε όλους ότι δεν μπορεί να υπάρξει ικανοποίηση αυτών των κοινωνικών προσδοκιών (τέλος στη λιτότητα, σε χαράτσια – φοροεπιδρομές) όσο η κάθε κυβέρνηση παραμένει μέσα σε αυτό το πλαίσιο της ΕΕ, της τρόικας και του ΔΝΤ. Οι φετινές κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ πρέπει να χρωματιστούν από το θεμελιώδες ζήτημα του εργασιακού συνδικαλιστικού νόμου και της αντικυβερνητικής και αντί-ΕΕ παρέμβασης και πάλης ενάντια στο νέο γύρο επίθεσης. Δεν πρέπει να είναι μια εθιμοτυπική ή γενικώς και αορίστως κλασική κινητοποίηση όπως στην περίπτωση του εκφυλισμένου αστικοποιημένου συνδικαλισμού, αλλά μια μάχη ενάντια στις τομές στα εργασιακά.
Ο κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός εκφράζει ένα κοινωνικό δυναμικό του οποίου τα συμφέροντα είναι δεμένα σε μια πιο ήπια προσαρμογή της επίθεσης. Είναι αυτός που προσπαθεί να συγκρατήσει τη δική του κυρίως οικονομική πτώση θυσιάζοντας το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον συμμαχώντας στην πράξη με το κεφάλαιο χωρίς ίχνος κινηματικής πρακτικής για διεκδίκηση. Ο επίσημος αυτός συνδικαλισμός δεν μπορεί να εξασφαλίσει αιτήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου της εργατικής τάξης, μιας τάξης που δουλεύει μαύρα, με μπλοκάκια και voucher. Είναι αδύνατον να συμπορευθεί με το κομμάτι εκείνο των εργαζομένων που κοιμάται σε container στις ξενοδοχειακές μονάδες τα καλοκαίρια ή “χτυπάει 12ωρα” και απλήρωτες υπερωρίες στα διαλογητήρια και στα κονσερβοποιεία, με τους διανομείς που σκοτώνονται στην άσφαλτο για 3 ευρώ την ώρα. Είναι αδύνατον να συμπορευθεί με τους εργάτες της Cosco που εργάζονται με ημερήσιες συμβάσεις και δεν γνωρίζουν αν θα δουλέψουν την επόμενη μέρα, με τους εργαζόμενους στα οχτάμηνα στην καθαριότητα στους δήμους, με τους εγκλωβισμένους εργαζόμενους των πτωχευμένων επιχειρήσεων (Καρυπίδης, Μαρινόπουλος) που δεν έχουν δικαίωμα σε επίδομα ανεργίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μένουν απλήρωτοι για δεκάδες μήνες.
Η ανεξάρτητη ταξική πορεία στην Καμάρα δεν αποτελεί ένα εγκεφαλικό κατασκεύασμα κάποιων που θέλουν να αντιπολιτεύονται τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Το “μπλοκ της Καμάρας” αποτυπώνει ένα ευρύτατο φάσμα συσπείρωσης ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων, σωματείων και αγωνιστικών συλλογικοτήτων με ποικιλία εμπειριών και στόχων. Στην παρούσα φάση δεν έχει διαμορφωμένα χαρακτηριστικά και σταθερή συγκρότηση, δείχνει όμως τις δυνατότητες αυτού του δρόμου. Το μόνου δρόμου για να εμποδιστεί και να ανατραπεί η κόλαση που διαμόρφωσαν και συνεχίζουν να προωθούν, που δεν είναι άλλος από αυτόν του πραγματικού ανυποχώρητου αγώνα όλων εμάς, των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας.
Άνεργοι και επισφαλώς εργαζόμενοι μαζί με ταξικά σωματεία, αγωνιστικές συλλογικότητες, επιτροπές αγώνα και όλα τα μαχόμενα αγωνιστικά κομμάτια του εργατικού – λαϊκού κινήματος, διαδηλώνουμε στη ΔΕΘ, Σάββατο 9 Σεπτέμβρη, 6.00 μ.μ. Καμάρα.
Attack Βέροιας στην ανεργία & την επισφάλεια
31.08.2017