Όταν ξεκινούμε την εκπαίδευση μας, σκοπός είναι να αποκτήσουμε σταδιακά γνώσεις και εμπειρίες οι οποίες θα συμβάλλουν μετέπειτα στη διαμόρφωση μιας σύνθετης προσωπικής άποψης που θα επιτρέπει την ορθή αξιολόγηση των γεγονότων και την αξιοποίηση των ευκαιριών με λήψη ορθών αποφάσεων.
Μάλιστα. Ωραία σκέψη θα ‘λεγε κανείς…μπορεί κάποιος ίσως να προβληματιστεί, μπορεί να συμφωνήσει, ή να διαφωνήσει. Ας υποθέσομε ότι έχω δίκιο, και ότι έτσι είναι. Και σαν;;;; Και τί έγινε;;;;;
Κάποιοι διάβασαν το «Συμπόσιο» και την «Πολιτεία», διάβασαν μυθολογία, ξέρουν τις ταυτότητες, τους μιγαδικούς και τύπους φυσικής. Ξέρουν τα καλλιτεχνικά ρεύματα και έχουν πάει σε Μουσεία. Ξέρουν ό,τι διάβασαν, και ό,τι αυτά τους επέτρεψαν να αντιληφθούν και να αναλύσουν. Πόσο όμως θυσιάστηκε στο βωμό αυτής της γνώσης η δύναμη της φαντασίας;
Μακάρι να το είχα πάθει μόνο εγώ. Όταν κοιτώ τον ουρανό, βλέπω ή δε βλέπω σύννεφα και κάνω δικούς μου συνειρμούς, τα ερμηνεύω σύμφωνα με πρακτικές ανάγκες: θα απλώσω τα ρούχα ή δε θα τα απλώσω; Να πάρω ομπρέλα ή να μην πάρω; Να πλύνω το αυτοκίνητο ή όχι; Βέβαια αυτά είναι όλα ανούσια, αν βραχούν τα ρούχα θα στεγνώσουν, και αν δεν έχω ομπρέλα δεν έγινε και τίποτα, ας πούμε ότι θα ζήσω μια μίνι περιπέτεια. Το ουσιαστικό είναι ότι όλα όσα της καθημερινότητας μας ταλανίζουν, όλα όσα έχουμε μάθει για βαρομετρικά και αέρηδες, μας έχουν αφαιρέσει το χάρισμα της αθώας παιδικής ματιάς που στον ουρανό διακρίνει λαγουδάκια, άλογα και θηρία.
Λένε πως η παιδική ηλικία είναι καταφύγιο και πως σε αυτή προστρέχουμε όταν ψάχνουμε απαντήσεις, και ότι οι παιδικοί φίλοι είναι οι πιο αληθινοί. Μήπως είναι αληθινοί επειδή τότε ήμασταν και εμείς; Η παιδική αφέλεια, όπως την ονομάζουν κάποιοι, η παιδική αθωότητα όπως την ονομάζω εγώ, δεν αφήνουν έδαφος στην καχυποψία να δηλητηριάσει τις φιλίες. Αυτά τα αναλαμβάνει μετά η εμπειρία. Βέβαια!!! Σπουδαίο πράγμα η εμπειρία!! Σε διαβεβαιώνει πως η καλύτερη προστασία σου είναι η καχυποψία, και θεωρεί ότι σε προφυλάσσει από το ίδιο πάθημα. Μπορεί να σου συμβεί βέβαια κάτι άλλο, αλλά μείνει ήσυχος, το ίδιο, δε θα το πάθεις.
Επομένως, λίγο τα πρακτικά ζητήματα, λίγο η βιασύνη, λίγο η λογική σκέψη την οποία επικαλούμαστε συνέχεια, οδηγούν στην απομάκρυνσή μας από την απλή αθώα ματιά. Κατά πώς φαίνεται, όση προσπάθεια καταβάλλαμε μεγαλώνοντας για να αποκολληθούμε από την γλυκιά αθωότητα και να εισχωρήσουμε με γνώσεις, εφόδια και ικανότητες στον κόσμο των μεγάλων, τόση θα χρειαστεί να καταβάλλουμε για να επιστρέψουμε σε αυτή και να αντικρίζουμε όσα συμβαίνουν μέσα στην απλότητά τους, και άρα μέσα στην πλήρη ομορφιά τους.
Η φαντασία είναι κατά τη γνώμη μου μια ιδιαίτερη ικανότητα που διατηρούν οι ιδιαίτερα δημιουργικοί άνθρωποι και η οποία δεν γεννήθηκε μέσα τους ξαφνικά, απλά δεν επέτρεψαν την απώλειά της, η οποία ξεκινά από τη στιγμή που για τη ζωγραφιά σου θα σου πουν ότι δεν υπάρχουν ροζ δέντρα και ότι οι γάιδαροι δεν πετάνε (σε αυτό, είναι αλήθεια, οι απόψεις διίστανται). Η δημιουργικότητα και η φαντασία, δεν περιορίζονται ασφαλώς σε «εκτός αλήθειας» απεικονίσεις, και δεν είναι προσόν μόνο των διακοσμητών, αρχιτεκτόνων, μαγείρων, μόδιστρων, εικαστικών κα. Η φαντασία είναι απαραίτητο προσόν για την εύρεση αποτελεσματικών λύσεων που αψηφούν την πεπατημένη, προσφέροντας μια εναλλακτική που κανείς δεν είχε εντοπίσει. Η φαντασία βοηθά στην πρωτότυπη εφαρμογή των γνώσεων. Η φαντασία προσφέρει ευελιξία στο πνεύμα και του αφήνει μια διέξοδο. Η φαντασία είναι απαραίτητη για να σκεφτούμε διαφορετικά από τους άλλους, μα, δεν ήταν άλλωστε απαραίτητη για να οραματιστεί κάποιος το αεροπλάνο ή το υποβρύχιο; Δεν χρειάστηκε φαντασία για το αερόστατο; Κάποιος τη χρησιμοποίησε προς πείσμα των καιρών (του) για όσα εμείς θεωρούμε σήμερα πραγματικότητα.
Η κάμψη αυτής της ικανότητας δεν αποδυναμώνει μόνο τη δημιουργικότητα μας αλλά αφαιρεί και την χαρά από τη ζωή μας διότι συρρικνώνονται οι ομορφιές που βλέπουμε και αυτές που μπορούμε να παράξουμε. Ευτυχώς υπάρχει αντίδοτο όμως, και δεν είναι άλλο από τη συναναστροφή με τους μετρ του είδους, τα παιδιά.
Και αν δε με πιστεύετε ρωτήστε τα!! Υπάρχει η νεράιδα των δοντιών, οι γάιδαροι γιατί να μην πετάνε; Φυτρώνουν δέντρα μέσα σε σπίτια, τα δελφίνια θα μπορούσαν να είναι φουξ, και «κοίτα μαμά, μια άμαξα στον ουρανό, που την τραβάνε δύο άλογα».
Προσοχή: Το έχουμε ήδη συζητήσει, και μη μπερδεύεστε: ο Άγιος Βασίλης υπάρχει, και δεν είναι θέμα φαντασίας…
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Νάουσας “Μακεδονικά Νέα”)
