Ααχ, είμι στ’ φτουχική μ’ βίλα τουν Σπιτσών
κι… μόλις πάρκαρα τ’ γουρούνα…
Ααχ, καλιέ, τι γλιέπου;
μ’ έφκιασι ι Θιός μια γούρνα!
Ωωωω, Χριστέ μ’ μιγαλουδύναμι
κι Άγιι Πατέρα
σ’ ακάλτσα στς προυσιφχές μ’
κι έτριξις, ήρθις σφαίρα!
Του ξιέβρου πως μι νοιάζισι
καθώς είμι παθός!
Μα μι γλιεπς πώς τυραννιούμι…
Τι είσι; Κάνας χαζός;
Μι γλιέπς πώς τριουρνώ
ανήμπουρους εις Σπέτσις.
Είμι φτουχός, πλην τίμιους
φράγκου δεν έχου στς τσιέπις…
Ισύ, που όλνους μας τηράς
απού ψηλά κει πάνου
να φκιάσου ιγώ πισίνα
πουτές μ’ δεν είχα πλάνου…
Κι…ωωωω, τι θαύμα γίνκι
σι τούτου του στινό!
Ήρθις, πισίνα μ’ έφκιασις
απού σκληρό μπιτό!
Ιγώ, τούτου δεν το ξιρα
κι… μνήσκου καταπληξίας!
Καλέ, ουμοιάζ’ μι πισίνα!
Τηρώ απ τς τζαμαρίας!
Δεν μι πειράζ’ που μ έφκιασις
ιδώ σιμά μια γούρνα
κι όλου σι φκιάνου μιτάνιις
μέσα απού τη θκια μ’ τν σκούνα
Όμους αυτό δεν είν’ πισίνα
πως τα λιέν οι ιχτροί μ’!
Είνι διξαμινή νιρού
να πλιένου του βρακί μ’…
Αδίκους μι φουνάζιτι
κι μι κατηγουρείτι.
Ι Τάιλιρ είνι σκιφτικός
κι να κουλμπήσ’ αρνείτι!
Σκάνιασάτι τουν Τάιλιρ
σκάνιασάτι κι ιμένα…
Δεν είν’ καλιέ μ’ πισίνα
σι λιέου είνι στιέρνα!
Δεν ξιέρου καν πώς βρέθκι
σι τούτου του στινό μ’…
Απλά θα βρέχου ι δόλιους
ουλίγου κι γω τουν πισινό μ’…
Δεν είνι, κο, πισίνα!!!
Τι δεν καταλαβαίντι κι σεις οι διξιοί;
Είνι, καλιέ, μια στιέρνα
απ’ έχ ασβιστουθεί!
Μη μι κατηγουρείτι
ότι παρανουμώ αυθιρέτους.
Είνι απλά μια γούρνα
Δεν τν έχου φκιάσ’ ιφέτους
Είντιν απού παλιά
ιδώ, στουν αύλειου χώρου…
Γιατί, κο, να πληρώσου
ι φουκαράς κι φόρου;
Κλαίου, πουνώ κι ουδύρουμι
εις τουν Σπιτσών τν βιράντα…
Είνι τζιάνου μ’ πηγάδ’
Π’ έχ’ ύψους ένα κι σαράντα
Άιντι, κο, μ’ έφαγέτι
ιμέ τουν αριστιρό
πειδής για του πηγάδ’
προυέβην εις καλλουπισμό!
Του πώς πισίνα γίνκι
σι λιέου είνι θαύμα!
Ιξού κι απουρούμι
μι τουν Τάιλιρ αντάμα…
…………………
( Το σκίτσο είναι του Θ. Μακρή)
……………………………………………….
Θκια σας, η αγαπημέν’ σας
Γκουστιρίτσα