Γιώργος Τσακίρης, πρωτοποριακός και ανατρεπτικός. Εγκαίνια της έκθεσής του, “τόπου μαρτυρίες”, στη Γκαλερί Παπατζίκου

Δήμητρα Σμυρνή

Με την αναδρομική έκθεση «τόπου μαρτυρίες» του Γιώργου Τσακίρη, Καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ,  η Γκαλερί Παπατζίκου εκπροσωπήθηκε στην  ART- ATHINA, μεταφέροντας την ίδια έκθεση στη Βέροια και κάνοντας χθες, 14 Ιουνίου, τα εγκαίνιά της.

Ο Γιώργος Τσακίρης με τη συγκεκριμένη έκθεση καταγράφει ουσιαστικά την πορεία του από τα πρώτα νεανικά του χρόνια, από το 1979, μέχρι και σήμερα, δείχνοντας έργα δεμένα ακόμα με το τελάρο, τα οποία όμως από τότε τα διακρίνει μια ανατρεπτική διάθεση, και φτάνοντας μέχρι τα σημερινά, τα οποία όχι απλά περνούν σε εγκαταστάσεις του χώρου, αλλά συνδέουν άμεσα την Τέχνη με τη ζωή και μάλιστα την αγροτική ζωή στο Πάικο, την πατρίδα του καλλιτέχνη.

Έτσι, άλλοτε με έργα παλιά, χαρακτικά επιζωγραφισμένα, όπου το χρώμα εισβάλλει καταλυτικά, αναδεικνύοντας με το κοντράστ του σε σχέση με το μαύρο καλύτερα την αρχική σύλληψη, άλλοτε με τολμηρές εγκαταστάσεις, όπου χρησιμοποιούνται πλήθος υλικών, πολλές φορές υποτιμημένων, όπως το σύρμα, ή η πέτρα, κι άλλοτε με υλικά παρμένα απευθείας από τη φύση όπως ένα… αυγό(!) ή σκόρος ή ρύζι, όλα δεμένα μεταξύ τους με στόχο  να δείξουν την αέναη σχέση της Τέχνης με τη ζωή, από τη θεώρηση της οποίας έχουν απομακρυνθεί οι περισσότεροι καλλιτέχνες, ο Γιώργος Τσακίρης καταθέτει με τόλμη την εικαστική του άποψη, δηλώνοντας με σθένος πρώτα απ’ όλα …αγρότης!

Μιλώντας στη faretra για την πορεία, τους στόχους και τη θέση του πάνω στα καλλιτεχνικά πράγματα, είπε:

Για το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής του πορείας. «Βρέθηκα στη Φλωρεντία το ’76, κι αυτά τα έργα που βλέπετε εδώ , σ’ αυτήν τη γωνιά, είναι του ’79, εποχή που εισβάλλει στα χαρακτικά μου το χρώμα. Είναι η εποχή που νιώθω πως ό,τι πήρα γύρω από την Τέχνη στην Ελλάδα δε μου αρκούσε και έψαχνα κάτι άλλο.

Η Ιταλία βρίσκεται αυτήν την εποχή κάτω από την επίδραση της arte  povera και της arte cativa. Μέχρι τότε ζωγράφιζα διαφορετικά, επηρεασμένος από τον Τσαρούχη. Είδα, λοιπόν, κάτι άλλο και ήταν μοιραίο να επηρεαστώ.

Βέβαια, δεν ήταν καθόλου εύκολο για ένα παιδί από την επαρχία, από τα Γιαννιτσά, να βρεθεί ξαφνικά στο εργαστήρι του Μιχαήλ Άγγελου ή του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ήταν ευχή και κατάρα μαζί. Όταν πήρα τηλέφωνο στα 19 μου στα χέρια μου, δεν ήταν εύκολη η προσαρμογή. Ζούσα μια πολύ μεγάλη ένταση για πολλά χρόνια. Ένταση γόνιμη, που με οδήγησε σε νέους δρόμους. Το σύνδρομο, το κόμπλεξ που ένιωθα με την αγροτική μου καταγωγή άρχισε να περνάει μέσα στο έργο μου και να μεταλλάσσεται σε Τέχνη. Βέβαια, βρήκα και αποδοχή σ’ αυτήν τη στροφή. Ίσως, αν δεν την έβρισκα, να μην μπορούσα να προχωρήσω.»

Για την εισβολή της αγροτικής φύσης και ζωής στο έργο του. «Άρχισα, λοιπόν, να μαζεύω σφήκες και πεταλούδες και να τις εντάσσω στο έργο μου, καθημερινά αντικείμενα της αγροτικής ζωής, δίνοντάς τους μια άλλη διάσταση.

Να, βλέπετε και φωτογραφίες από την αγροτική μου καθημερινότητα γύρω, πλάι στις εγκαταστάσεις ή τους πίνακες, Έχω από την Κυριακή που ποτίζω και μόλις τέλειωσα ήρθα εδώ, στην έκθεση. Χώρια  που εδώ και 20 μέρες μάζευα κεράσια. Δεν ντρέπομαι καθόλου να νιώθω και να το λέω πως είμαι αγρότης!

Όταν εκλέχτηκα Καθηγητής, για τρία χρόνια εκλέχτηκα ως Επίκουρος και στα δύο επόμενα χρόνια που έπρεπε να μονιμοποιηθώ με… διώξανε! Ήμουν ο πρώτος Καθηγητής που δεν τον μονιμοποιήσανε στο Πανεπιστήμιο. Ενόχλησε το ότι δεν έσκυψα το κεφάλι, το ότι συνέχισα να είμαι αντισυμβατικός.»

Για τις εγκαταστάσεις στο χώρο. «Το ready made είναι ένα κομμάτι της δουλειάς μου. Αν και στη δουλειά μου δεν κυριαρχεί αυτή ακριβώς η αντίληψη. Μπορεί να βάλω ατόφιο το αντικείμενο ή να το επεξεργαστώ ανάλογα. Να, βλέπετε εδώ μαλλί, ψείρα ρυζιού και καρύδια, για να πετύχω την ανάπτυξη ζωής μέσα σ΄ αυτό το μπουκάλι Εκεί πέρα, στα πουλιά, βγήκε σκόρος, που έφαγε τα φτερά και τα πούπουλά τους. Μ’ ενδιαφέρει η ζωή που παράγεται και μετατρέπεται σε έργο Τέχνης.»

Για την έκθεση στην ART-ATHINA και τη Βίκυ Παπατζίκου. «Η Βίκυ έστησε ένα πολύ καλό περίπτερο στην ART-ATHINA, που βρήκε αποδοχή, με την ευφυή σκέψη να κατεβάσει έναν καλλιτέχνη με μια μικρή αναδρομική, που ήταν μεν γνωστός, πολλά όμως παλιότερα έργα του δεν ήταν γνωστά. Εκείνες οι μέρες συνέπεσαν και με μια άλλη μου έκθεση στο DEPOT Gallery, στο Κολωνάκι, με αποτέλεσμα η μία έκθεση να στηρίζει την άλλη.

Γνωρίζω πολλά χρόνια τη Βίκυ και τη θαυμάζω για την τόλμη της, για την επιμονή της, γιατί δεν έκανε πίσω σε μια επαρχιακή πόλη, όπου έτσι κι αλλιώς μοιραία αντιμετωπίζει κανείς δυσκολίες. Την εκτιμώ και θεωρώ ότι ασχολείται με πάθος με την Τέχνη.»

Τα εγκαίνια, παρά την αρνητική συγκυρία της δυνατής βροχής, που απέτρεψε πολύ κόσμο να επισκεφτεί την έκθεση, είχαν και πάλι τους «πιστούς» τους, ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την Τέχνη, και ειδικά για το καινούριο, που η Γκαλερί φέρνει κάθε τόσο στην πόλη. Πολύ περισσότερο, όταν εκτίθεται ένας Γιώργος Τσακίρης, που οι πανεπιστημιακές του περγαμηνές συνοδεύονται από την πρωτοποριακή του αντιμετώπιση της Τέχνης.

Η έκθεση θα είναι ανοιχτή μέχρι και τις 14 Ιουλίου.

Φωτογραφίες: faretra.info