Δ. Καζάκης: Το πρόβλημα είναι ο δημευτικός χαρακτήρας των φόρων.

Χθες κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο με τις δόσεις για τις οφειλές στην εφορία και άλλα μέτρα.

Στην ουσία πρόκειται για ένα νομοσχέδιο με λογική ταυτόσημη με τα προηγούμενα, που κυρίως είναι ο Ν. 4305/2014, επί συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ο Ν. 3888/2010 και ο ακόμη παλιότερος Ν. 3259/2004. Η φιλοσοφία είναι η ίδια. Πώς θα εισπράξει η κυβέρνηση αδιαφορώντας για την φοροδοτική ικανότητα του έλληνα πολίτη, αλλά και πώς θα βρει την ευκαιρία να του δημεύσει την περιουσία στην περίπτωση που αδυνατεί να ανταποκριθεί στις προβλεπόμενες ρυθμίσεις.

Γιατί να πληρώσουμε χαράτσια;
Κουβέντα για τον δημευτικό χαρακτήρα των φόρων. Κουβέντα για την δυσβάσταχτη φορολογία των νοικοκυριών, που εκ των πραγμάτων κάνει αδύνατη την πληρωμή των φόρων. Η κυβέρνηση Τσίπρα επιλέγει να ξεκινήσει με τη ίδια σημαία ευκαιρίας, όπως και οι προκάτοχοί της. Με τη σημαία της φοροδιαφυγής και με το μάτι καρφωμένο στα νοικοκυριά των εργαζομένων.

Το ερώτημα αν έχει να δώσει ο κόσμος για να μπει σε ρύθμιση, δεν απασχολεί καθόλου την κυβέρνηση. Υπολογίζεται ότι μόλις το 10% των υπόχρεων μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες ρυθμίσεις. Ούτε επίσης απασχολεί την κυβέρνηση το ακόμη πιο σοβαρό ερώτημα για τον χαρακτήρα της φορολογίας. Δηλαδή, από πού κι ως πού υποχρεούται ο έλληνας πολίτης να πληρώνει φόρους που δεν βασίζονται στην φοροδοτική του ικανότητα και θέτουν εκ των πραγμάτων θέμα επιβίωσης για την συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών. Γιατί να πληρώνει χαράτσια και δημευτικούς φόρους;

Να σημειώσουμε εδώ ότι το Δεκέμβριο του 2014 το σύνολο των οφειλών προς την εφορία ανήλθε στα 73,8 δις ευρώ. Σχεδόν σε 13,8 δις ευρώ ανήλθε το νέο χρέος προς την εφορία μέσα στο έτος. Έναντι 9,3 δις νέου χρέους το 2013. Η εκτίναξη της υπερχρέωσης το 2014 κατά 4,5 δις ευρώ, οφείλεται κατά κύριο λόγο στον ΕΝΦΙΑ.

Επίσης πρέπει να ξέρουμε ότι το σύνολο που κατόρθωσε να εισπράξει η προηγούμενη κατοχική συγκυβέρνηση ολόκληρο το 2014 ήταν μόλις 3,6 δις ευρώ από το σύνολο των οφειλών. Δηλαδή, λιγότερο από το 5% του συνόλου, ή περί τα 300 εκατ. ευρώ κατά μέσο όρο το μήνα.

Επομένως, τι προσδοκίες είσπραξης μπορεί να έχει η κυβέρνηση καταθέτοντας ένα τέτοιο νομοσχέδιο; Μηδαμινές. Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Συνεπώς, γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα ξεκίνησε με επιβολή ρυθμίσεων στις οφειλές, που έχουν σαν κύρια αιτία όχι τη φοροδιαφυγή, αλλά την αδυναμία φοροδοτικής ικανότητας; Γιατί δεν ξεκίνησε με τη ριζική αναμόρφωση του άδικου, αντικοινωνικού, αντιαναπτυξιακού και δημευτικού χαρακτήρα των φόρων;

Η μη πληρωμή ενός άδικου φόρου είναι πράξη αντίστασης
Ας μην ξεχνάμε ότι εξαρχής η νούμερο ένα αιτία φοροδιαφυγής στα λαϊκά στρώματα είναι η επιβολή δυσβάσταχτης φορολογίας από ένα απόλυτα εχθρικό και καταπιεστικό κράτος. Όσο πιο δυσβάσταχτη γίνεται αυτή η φορολογία κι όσο πιο εμφανώς χρηματοδοτεί ένα κράτος όπου κυριαρχεί η ασυδοσία των ολίγων, της ολιγαρχίας, χωρίς αυτό να ανταποκρίνεται σε θεμελιώδεις κοινωνικές ανάγκες και αντίστοιχες δημόσιες παροχές, τόσο περισσότερο θα δυναμώνει η τάση της φοροδιαφυγής στα λαϊκά στρώματα. Και δικαίως.

Κι αυτή η φοροδιαφυγή δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αντιμετωπιστεί με αστυνομικά μέτρα και καταστολή. Άλλωστε σ’ όλους εκείνους που θεωρούσαν ότι το κλειδί είναι ο εισπρακτικός μηχανισμός για την αναζωογόνηση των δημοσιονομικών του κράτους, από την εποχή του κιόλας ο μαρκήσιος Μιραμπό απαντούσε ως εξής: “Η μόνη αναζωογόνηση που φέρνουν στην επικράτεια [οι μηχανισμοί είσπραξης των άδικων φόρων] μοιάζει μ’ αυτήν που προκαλεί η θέα σαρκοβόρου πτηνού στο μαντρί: τα πάντα ταράζονται, απομακρύνονται, κρύβονται, φεύγουν.”

Μάλιστα όσο περισσότερο απειλούνται τα λαϊκά στρώματα από τέτοιους φόρους και μέτρα είσπραξης, τόσο αυξάνει – και δικαίως – η τάση προς φοροδιαφυγή. Κι αυτή δεν είναι πράξη φοροκλοπής, αλλά πράξη αντίστασης εναντίον ενός τρισάθλιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που χρησιμοποίει το κράτος και μάλιστα ξεδιάντροπα τις περισσότερες φορές, για προσωπικό πλουτισμό, ή ως κομματικό φέουδο.

Κι έτσι καταλήξαμε μια από τα ίδια. Η κυβέρνηση και οι δανειστές θέλουν να μας απασχολεί μόνο το πώς θα πληρώσουμε κι όχι τι μας βάζουν να πληρώσουμε. Έτσι αναβιώνει η παλιά αρχή της απολυταρχίας που έβλεπε στους φόρους ένα θαυμάσιο μέσο καταστολής και υποτέλειας των λαϊκών στρωμάτων. “Πρέπει να φορτώσουμε τον ημίονο για να τον εμποδίσουμε να λακτίζει,” έλεγε ο Φίλιππος Β τον 16ο αιώνα. Ενώ ένας από τους πιο γνωστούς αυλικούς της εποχής ο κ. Μπαρανκέ, έλεγε ότι οι φόροι είναι για να κρατούν το λαό εξαθλιωμένο ώστε να μην μπορεί να ανησυχεί και να στασιάζει…

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ:
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2015/03/blog-post_19.html