Ένμοντ – Ανδρέας Σαλβάρης “Με το βλέμμα του Ομήρου” ποιήματα

Ένμοντ- Ανδρέας Σαλβάρης ”Με το βλέμμα του Ομήρου” ποιήματα
Α π ό δ ο σ η : Ηλίας Τσέχος – ΕΛΚΥΣΤΗΣ 2018 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Π ρ ό λ ο γ ο ς : Πέτρος Τσερκέζης – Ποιητής, συγγραφέας

Κύριε Σαλβάρη, διάβασα με προσοχή τη συλλογή σας στην ελληνική γλώσσα και τη βρίσκω άρτια εναρμονισμένη. Δεν είναι μια απλή απόδοση, αλλά η ποίησή σας μιλάει ελληνικά και φέρνει μια σύγχρονη αύρα στην ποιητική σας διαδρομή μέσα στο χρόνο με μια διάθεση νοσταλγική και στοχαστική, συνθέτοντας θέματα, εικόνες, μοτίβα και τοπία από δυο βαλκανικές χώρες, που είναι τώρα πια οι αγαπημένες σας πατρίδες.

Ο προβληματισμός σας συνάδει με αρκετά από τα ζητήματα που θέτει ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος στις ανακατατάξεις του σύγχρονου κόσμου, η κατάσταση και η αγωνία του μετανάστη, η προσωπικότητα και η θέση του σε μια νέα κοινωνία, ο αγώνας και η αγωνία για να κατακτήσει την πατρίδα των ονείρων του.
Όλα συνδυάζονται αρμονικά με τον βιωματικό και υπαρξιακό πυρήνα διάχυτο από συναισθηματισμό, μακριά από ρουτινιάρικες εκφράσεις και μελοδραματισμό. Ο ποιητής συχνά καταφεύγει στις έντονες αντιθέσεις και τις συμβολικές έννοιες, σε μια ολιγόστιχη, σύντομη ποίηση, αλλά που εκφράζει πολλά με ποιοτικές εικόνες γεμάτες διαύγεια τις οποίες ο ποιητής Ηλίας Τσέχος έχει επεξεργαστεί και αποδώσει με μαεστρία.
Πιστεύω πως ο κύριος Τσέχος δεν είναι γνώστης της αλβανικής γλώσσας και αυτό έχει μια θετική πλευρά, γιατί η συνεργασία με τον ποιητή και το πρωτότυπο κείμενο επιτυγχάνει την ελεύθερη απόδοση και έχει κερδίσει ολοκληρωτικά τη μαγεία που σου προσφέρει μια άλλη γλώσσα και συγκεκριμένα η ελληνική, ξεφεύγοντας και σπάζοντας κάποια γλωσσική ρουτίνα που μπορεί να υπάρχει στην άλλη γλώσσα.

Το ίδιο έπραττε και ο ανεπανάληπτος ποιητής Γιάννης Ρίτσος μεταγλωττίζοντας και ανθολογώντας ρώσους ποιητές όπως Γιεσένιν και Μαγιακόβσκη ή Τσέχους και Ρουμάνους ποιητές ακούγοντας τη μελωδική της ποίησης τους από καλούς γνώστες της ξένης γλώσσας.
Εύχομαι αυτή η συλλογή να αγγίξει όσο πιο πολλές καρδιές αναγνωστών!
Εύχομαι επίσης καλή επιτυχία στους δυο συνεργάτες ποιητές Σαλβάρη – Τσέχο.

Τέσσερα ποιήματα

Αφού

Αφού ζητάς το απίθανο
Και μόνο στο όνειρο πας
Αφού δεν φτάνεις το όμορφο
Που φεύγει με τ’ όνειρο όταν ξυπνάς
Το φταίξιμο δεν είμαι εγώ

Αφού ζητάς να βγάλεις φτερά
Μια στιγμή σαν τον Ίκαρο
Αφού σαν τρελός πετάς
Και τον ήλιο σιμώνεις
Δεν φταίω για την πτώση εγώ

Αφού την αλήθεια ζητάς
Χωρίς την αλήθεια
Αφού υποσχέσεις πατάς
Δικαιώνοντας τον εαυτό σου
Μάθε, το φταίξιμο είσαι εσύ

…

Σταθμοί

Σταθμοί ζωής, σταθμοί ψυχής
Απρόσμενα στο άστυ φυτρωμένοι
Εκεί που αυγές συναντιούνται
Την ίδια στιγμή ν΄ αποχωρίζονται

Που δίναμε ένα φιλί πεταχτά
Ένα χαμόγελο από μακριά
Μια στην ανατολή μια στη δύση
Ο ένας τον άλλον έχουμε αφήσει

Στο σπίτι τραβώ, εσύ στη δουλειά
Μαζί στους σταθμούς, στους σταθμούς χωριστά
Δεν ξέρω ποιος τέτοια ζωή έχει χτίσει
Μόνο ξέρω δεν την έχει ζητήσει

…

Ζηλεύει ο Όμηρος

Καλή μου, σου δίνω τα μάτια μου
Την ακοή σου δίνω
Βλέπω όπως ο Όμηρος
Ομήρου βοή καταπίνω

Μόνον ως Όμηρος
Αδυνατώ κάτι άλλο
Αρκούμαι σε ρόλο τυφλού
Κακό κυβερνά κάθε μια μέρα

Δεν συγκρίνω τους ρόλους
Δεν υπάρχει τέλειος ρόλος
Δεν ζηλεύω τον Οδυσσέα
Την Πηνελόπη πως να ζηλέψω

Είσαι μοναδικά η γυναίκα
Γυναίκα μοναδική
Ο Όμηρος να με ζηλεύει
Πού, σαν εσένα να βρει

…

Σπόρος και ρίζες

Θαυμάζω ρίζες της ύλης, έχουν δεν έχουν ψυχή
Τις ορατές και αόρατες ρίζες, ανείπωτα
Δε γνωρίζω τη μήτρα του σύμπαντος
Ξέρω σαν μάγος τρέπει το κάτι σε τίποτα

Μάλλον η ρίζα από σπόρο του τίποτα φύτρωσε
Το “μάλλον” μυστικό διαρκώς θ’ απομένει
Αυτή η αναγκαία πηγή της στιγμής
Αυτή η στιγμιαία ανάγκη πηγής

Αν ο σπόρος είναι θεός, θεός και η ρίζα