Γιώργος Σιώμος. Ζωντανεύοντας τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας

Παρουσιάστηκε το δεύτερο βιβλίο του

«Το παράπονο του Εμμανουήλ Παπά» (Εκδόσεις Γαβριηλίδη), μια συλλογή 22 διηγημάτων, είναι το δεύτερο βιβλίο του Γ. Σιώμου, που παρουσιάστηκε στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας, με συνδιοργάνωση του Χορευτικού Ομίλου Βέροιας (ΧΟΒ) και της Βιβλιοθήκης.

Ο ΧΟΒ, όπως είπε προλογίζοντας ο Πρόεδρος του, Γιάννης Τσιαμήτρος, πέρα από το χορό, έχει ως στόχο του τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, στο πλασίο των οποίων ενέταξε και την παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Σιώμου, που είναι και πρωτοχορευτής του συλλόγου, τονίζοντας την προσωπικότητα και το ήθος του συγγραφέα.
Στη συνέχεια η φιλόλογος Βαρβάρα Σαράντη, κάνοντας ένα μικρό πορτραίτο του συγγραφέα, πέρασε στα βιογραφικά των παρουσιαστών, της Γαρυφαλλιάς Κατσαβουνίδου και του Δημήτρη Παπαστεργίου.

Η αρχιτέκτων και συγγραφέας Γαρυφαλλιά Κατσαβουνίδου, ξεκινώντας από το ότι στην εποχή μας, περισσότερο από ποτέ, χάθηκε η ικανότητα της αφήγησης, αφού χάθηκε η μνήμη, και αφού διαπίστωσε τη ρήξη του σύγχρονου ανθρώπου με το παρελθόν και τη φύση, είδε το Γιώργο Σιώμο και τη γραφή του σαν μια εξαίρεση στον κανόνα.

Ξεκινώντας από το πρώτο βιβλίο του Σιώμου, τον «Κορυδαλλό», επεσήμανε την πρακτική του αντίληψη για τη ζωή, και με όχημα την ντοπιολαλιά του, τον είδε να ξεφεύγει από το ρομαντισμό, και να γίνεται πραγματιστής, αλλά ένας πραγματιστής που διακατέχεται από τη νοσταλγία της πληρότητας του λαϊκού πολιτισμού.

Το πρώτο και το δεύτερο βιβλίου του, τόνισε, αποτελούν μαζί μια ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία. Ειδικά στο καινούργιο του βιβλίο, στο «Παράπονο του Εμμανουήλ Παπά», συνέχισε, το τραγικό και το κωμικό συνυπάρχουν. Υπάρχει η λύπη, υπάρχει όμως και η παρηγοριά.

Ο Σιώμος ξέρει να κατασκευάζει με τη γραφή του έναν δικό του κόσμο, όπου οι ήρωές του δε ρίχνονται σαν μονομάχοι στην αρένα, αλλά είναι άνθρωποι της καθημερινότητας, που τους αγαπά.

Με λακωνικό τρόπο αφήγησης και ζωντανές εικόνες, κινείται μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, σε έναν κόσμο, όπου ο απολογισμός της ζωής αναδύεται ως βασική ιδέα.

Ο ποιητής Δημήτρης Παπαστεργίου και ιδρυτικό μέλλος του «Ποιητικού Πυρήνα» Βέροιας έδωσε με το δικό του τρόπο την προσέγγιση του βιβλίου του Σιώμου, χαρακτηρίζοντας, ποιητικά, «ανεμόσκαλες» τα 22 διηγήματα της συλλογής.
Ανάμεσα σε δύο διαστάσεις βλέπει ο Παπαστεργίου να κινείται το βιβλίο του Σιώμου, αυτήν των ζωντανών και αυτήν των νεκρών, δίνοντας την αίσθηση ότι οι ήρωές του κινούνται σε ένα θέατρο σκιών, όπου συνυπάρχει η φιγούρα του Χάρου.

Με το βιβλίο του ο Σιώμος κλείνει, θαρρείς, τους λογαριασμούς του με το παρελθόν, μ’ ένα καλυμμένο προσκλητήριο νεκρών, όπου πολλές φορές συνομιλεί ο ίδιος μαζί τους, ξορκίζοντας το θάνατο.

Δραπετεύοντας δυο φορές ο συγγραφέας, μια από το χωριό του και μια δεύτερη από τον ασφυκτικό κλοιό της σύνταξης, περνά στην τριβή με την ιαματική γραφή, όπου ζωντανεύοντας με αγάπη τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, δηλώνει με παρατηρητικότητα, λυρικότητα, και στοχαστική διάθεση, πως η ζωή είναι ωραία.

Κλείνοντας ο ίδιος ο συγγραφέας, Γιώργος Σιώμος, ευχαρίστησε όσους τον βοήθησαν με τη γνώμη τους να προχωρήσει στο έργο του (τον ποιητή και κριτικό Θανάση Μαρκόπουλο, τους ποιητές Σούλη Λιάκο, Βασίλη Δασκαλάκη και Δημήτρη Παπαστεργίου, και τον «Ποιητικό Πυρήνα» της Βέροιας), προσθέτοντας πως στη ζωή και το έργο του τον γοητεύουν πάντα οι «δεύτεροι ρόλοι», οι απλοί άνθρωποι, που ουσιαστικά πρωταγωνιστούν στην ίδια τη ζωή.