Κλιματική αλλαγή;… Κλιματική κρίση: Όταν η… ιστορία επαναλαμβάνεται αενάως, «βαπτίζουν» το κρέας… ψάρι! / γράφει ο Γιώργης Έξαρχος

Το 1740 η Μακεδονία γιόρτασε 23 Απρίλη, το Πάσχα με χιόνια!

Οι προσεκτικοί μελετητές των πηγών διαπιστώνουν ότι σπουδαίοι χρονικογράφοι, ιστορικοί και άλλοι «γραφιάδες» ή «γραμματικοί» του παρελθόντος έχουν καταγράψει (μαρτυρήσει) γεγονότα τέτοια, που έλαβαν χώρα στον καιρό τους και σήμερα χαρακτηρίζονται σαν «ακραία καιρικά φαινόμενα», ή φαινόμενα απότοκα της ευσχήμως λεγόμενης «κλιματικής αλλαγής», και περισσότερο… τρομοκρατικά της «κλιματικής κρίσης». Έτσι, έχουν δημιουργηθεί θεωρίες και άλλες «παραδοχές» για «φαινόμενο του θερμοκηπίου», για «τρύπα του όζοντος», για «περιβαλλοντική διαταραχή», για «οικολογική καταστροφή» και άλλα παρόμοια και συναφή.

     Στο ενδεχόμενο που θα συγκέντρωνε κάποιος τις τέτοιου είδους πληροφορίες από τους παλαιούς και αρχαίους συγγραφείς και τους λοιπούς «καταγραφείς», θα μπορούσε να συνθέσει πλήθος από ογκώδεις τόμους, που σε ένα και μόνο συμπέρασμα μπορούν να οδηγήσουν, στο ότι «τα περιβαλλοντικά και οικολογικά ακραία φαινόμενα» ήταν παρόντα στη γήινη σφαίρα, από τον καιρό της δημιουργίας του σύμπαντος κόσμου. Οπότε, δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο και άγνωστο, που το ανακάλυψαν οι σύγχρονοι.

     Θεωρώ ότι η πολλαπλά διόγκωση αυτού του θέματος, ένα και μόνο σκοπό κρύβει: την επιβολή ενός ακόμα αντιλαϊκού φόρου, για να συνεχιστεί η αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, οπότε και ασκείται υποδόρια τρομοκρατία και εκφοβισμός… για να φάνε την πίτα ολάκερη οι ίδιοι άπληστοι και αχόρταγοι, και να είναι… τα σκυλιά δεμένα, ήτοι ο «κοσμάκης των καταναλωτών» υποταγμένος και δουλόφρων … ψηφοφόρος των επαγγελματιών σωτήρων, ιδίως των προερχομένων από γνωστές οικογένειες.

     Το θέμα είναι εξόχως πολιτικό, και τις θέσεις μου επ’ αυτού τις έχω εκφράσει δημόσια από τα ερτζιανά της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ, επί δύο σχεδόν έτη εβδομαδιαίως για μια ώρα, στην πρώτη εν Ελλάδι «Περιβαλλοντική Εκπομπή» της ελληνικής ραδιοφωνίας, και πάντα με προσκαλεσμένους ειδήμονες, πολιτικούς κ.λπ. Και από τότε τα πράγματα έχουν έτσι όπως και σήμερα τα ξέρετε, και είναι δε όπως ήταν παλαιά και ανέκαθεν! Μόνο που οι αδηφάγοι έγιναν ακόμα πιο αχόρταγοι και ατομικιστές, αφού του κοινοτισμού η άγια ιδέα ήδη αναπαύεται σε μνήμα βαθύ κι αυτοί δεν μπορούν να φέρουν λύσεις…

     Γράφω αυτά σήμερα, με πόνο ψυχής, βλέποντας στης Τι-Βί το κουτί, τις πλημμύρες και καταστροφές σε Πάρο, Κυκλάδες γενικά και Δωδεκάνησα και αλλού, αλλά με διάθεση να θυμίσω σε άρχοντες και πόπολο κάτι που συνέβηκε τον Απρίλιο του 1740, στον ευρύτερο χώρο της Μακεδονίας, και μετά ακολούθησε μεγάλη πείνα και ακρίβεια, και ο λαός υπέφερε μεγάλως! Είναι ποιητικά γραμμένο από τον Μοσχοπολίτη λόγιο Κύριο Μιχαήλ Γκόρα, και αφιερωμένο από τον ίδιο στον επίσης Μοσχοπολίτη σοφότατο Αρχιεπίσκοπο Α΄ Ιουστινιανής και Αχρίδος, τον Κύριο Ιωάσαφ, σπουδαίο ιεράρχη, δάσκαλο και λόγιο συνάμα.

     Και σαν τούτο, είναι καταγεγραμμένα εκατοντάδες γεγονότα που έλαβαν χώρα στο διάβα του χρόνου και των καιρών. Μα ποιος τώρα να τα θυμάται αυτά;… Καταθέτω τη μαρτυρία:

Κυρίω Κυρίω Ιωάσαφ.

 Μακαριώτατε Πάτερ άτοπον μη σου φανή

Αν το στόμα μας μικρόν λόγον έχει να ειπή

Διότι αν η σύνθεσις του λόγου είναι μικροτάτη

Πλην του χρόνου η περίστασις εφάνη φθαρτικωτάτη.

Όθεν ο σκοπός μας δεν είναι πάντα να ιστορήση

Αλλ’ όσον εις μνήμην τοις μετέπειτα ν’ αφήση

Τα όσα επροξένησεν η πείνα και ακρίβεια

Με πολλήν την συντομίαν, ως έχει η αλήθεια.

Όχι με ρητορικά και με λέξεις τας ποικίλους

Οπού κάμνουσι τους λόγους σκοτεινούς τε και αδήλους.

Πλην με φράσιν την απλήν και με γλώσσαν την κοινήν

Εις κατάληψιν παντός και ενθύμησιν παντοτεινήν.

Διό δεόμενος πολλά σού την άδειαν ζητώ

Και ούτω την διήγησιν της πείνας αρχινώ.

Αρχινώ γουν και προλέγω σημείου την φανέρωσιν

Παντού μου εφάνηκε της γης εν τετραπέρασιν.

Εις γαρ χιλίους επτακοσίους επτά και τριάντα

Κακά ην προμηνύματα δι’ όλα τα συμβάντα.

Διότι εις τας πέντε του μηνός Δεκεμβρίου

Το βράδυ ξημερώνοντας Νικολάου του Αγίου,

Κομήτης πυρίμορφος εφάνη μεγαλώτατος

Μέρος προς το βόρειον κακών σημαντικότατος

Ώστε τούτον είδασι ανατολή και δύσις

Και κόσμον προεσήμανε τας θλίψεις και συγχύσεις.

Αφήνω όμως να ειπώ Βασιλειών τας ταραχάς

Του Τούρκου, και του Καίσαρος και Μόσκοβου τας διαλλαγάς.

Οπού είναι πραγματεία αρκετή των ιστορούντων

Πλην γράφω εν συντόμω μόνον θλίψιν των πεινώντων.

Διότι εις χιλίους επτακοσίους και σαράντα

Φευ, Ρούμελη επλάκωσαν τα κακά πάντα

Όταν βασιλεύς σουλτάν Μαχμούτης εβασίλευε

Από πείναν να χαθή η μακεδονία επινδύνευε.

Χειμώνας παγκάκιστος και κρυερός άκρως

Διά δε γης το άχορτον αφήνω το πολύ μάκρος.

Διότι έως της ημέρας του Αγίου Γεωργίου

Που είναι εις τας 23 του μηνός του Απριλίου

Κανείς δεν είδε με τα μάτια πρασινάδα

Διά να χαρής καν της γης την ευμορφάδα

Η εκκλσία έψαλλε σήμερον έαρ μυρίζει

Ο δε καιρός αρχήνισε ψυχρότατα να χιονίζη.

Αλ’ ο κακόν κακών απάντων κάκιστον,

Και θλίψις που επλάκωσε πτωχόν και πανάριστον.

Ότι πείνα έγινε εις την Ρούμελην μεγαλωτάτη

Και ακρίβεια εις είδος παν πολλά φθαρτικωτάτη.

Από μηνός Φεβρουαρίου έως και αυτού του Ιουνίου

Προς άσπρα το γέννημα είκοσι και επτά ην η οκά

Ώστε και μέγα αυθέντης εδίωχνε ον είχε θεράποντα

Πολλοί φλούδες δένδρων άλεθαν μετά φαλκών

Και ζυμωταίς έτρωγαν να μη λάβουν θάνατον πικρόν

Κριθής ανακάτωναν αλεύρι οκάν μίαν

Με χώματος λευκού οκάδες δύο με αθυμίαν

Και ούτω ζυμώνοντες ω! εις την δυστυχίαν

Και μασώντες έτρωγαν με πολλήν αηδίαν

Σταφυλιών τα τζίπουρα από κοπρίαις έσκαφταν

Και στεγνά αλέθοντες με αλεύρι τάτρωγαν

Τας μορφάς οι πλείους άλλαξαν των ιδίων προσώπων

Όπερ ουδείς ποτέ δεν ενθυμάται των ανθρώπων

Ώστε περιπατούντες δεν έφταναν ον ήθελον τόπον

Πλην σκοντάβοντες λιπόθυμοι έπεφταν με κακόν τρόπον

Ρούχα και υπάρχοντα παρέδιδαν ατίμως.

Και πείνας στενοχώρησιν επράϋνον αθύμως

Σπήτια τους επί ταυτού πολλοί πτωχοί εχάλασαν

Και χωρίς τινά ξετίνησιν πάσν ύλην επούλησαν

Τέκνα τους επούλησαν γονείς ένεκ’ αργυρίων

Ψυχάς μη φειδόμενοι των ιδίων παιδίων

Κοιλά διά να πάρουσι τρία σιταρίων,

Ουαί! φονείς εγίνονταν τέκνων των οικείων

Ταύτα παραδίδοντες εις χείρας αλλοτρίων

Και δούλους ποιήσαντες και ξένους ουρανίων

Και αν η ανατολή και δύσιςδεν είχαν προφθάσει

Με κάτεργα διά θαλάσσης γέννημα να διαμοιράση

Πάντας εκινδύνευσε τους ανθρώπους της να χάση.

Ταύτα επροξένησε του καιρού η ανωμαλία

Αλλά πάντα έγιναν του Θεού τη ευδοκία

Και γαρ επερίσσευσε  των ανθρώπων η αμαρτία

Και εις πάντας ερριζώθηκε η κακή πονηρία.

Αλλ’ ίλεως γένοιο, Ιησού Χριστέ Βασιλεύ,

Ορατών και αοράτων ποιητά και προνομεύ

Και όπερ εις καιρούς τους καθ’ ημάς εσυνέβη

Ουδέ ποτε εις άλλους διά σον έλεος να μη επενέβη

Αλλ’ όπου πλεονάσειςν η κακή μας αμαρτία

Υπερπερισσευσάτω σου η χάρις η αγία

Δούλος ευπειθής Μιχαήλ ο Γκόρας.

     Με απλά λόγια: από τα Χριστούγεννα του 1739 μέχρι στις 23 Απριλίου το 1740, ημέρα του Αγίου Γεωργίου αλλά και Πάσχα, είχε παγωνιές και χιόνια, και δεν φύτρωσε χορτ΄ρι στη γη της Μακεδονίας, και έτσι οι κάτοικοι δεν είχαν ούτε να φάνε, και πουλούσαν τα παιδιά τους να ζήσουν, και έπεσαν λιμοί, λοιμοί και παντός είδους καταποντισμοί, και άσ’τα να πάρει η ευχή…

     Τότε, υπήρχε κλιματική αλλαγή και κλιματική κρίση; Ή μήπως ήταν απλή διοσημία, οπότε ξεχνούμε το γεγονός.

     Όσο για το ύψος της βροχής που «πέφτει» (τελευταία) σε διάφορες περιοχές και μας το «επικοινωνούν» οι ακοινώνητοι, ας μελετήσουν του Ν.Κ. Κασομούλη τα Στρατιωτικά Ενθυμήματα, για να ιδούν πόσο νερό έπεφτε από τα σύννεφα στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», και για πόσες ημέρες, και όταν εκτιμήσουν τα «χιλιοστά» τους, να μας ενημερώσουν…

     Αλλά εκείνοι, με φρόνημα υψηλό, έγκλειστοι, αδούλωτοι, αγωνιστές… για πατρίδα ελεύθερη, για κοινωνία και λαό αδούτους.

–