Κι έτσι όπως βέβαιος την κρατούσα στην αγκάλη
βούλιαξε ξαφνικά σαν Περσεφόνη στα έγκατα του παραμυθιού…
Καταπίνω γύρη με τις χούφτες
ράβω στα σπλάχνα μου φτερά
φυτεύω στις φλέβες παπαρούνες
μεταγγίζω στο αίμα μου πουλιά.
Τη χθόνια θεά να ξεγελάσω
την Άνοιξη να οσμιστεί
στον κόσμο πίσω ν’ ανέβει
όλο το αίμα να μου πιει.
…………………
* Βασιλικοί Τάφοι των Αιγών “Η τοιχογραφία της Περσεφόνης”
