Βέροια: ΠΑΜΕ για την Πρωτομαγιά / Κάτω τα χέρια από το 8ωρο – Όχι στην καταπίεση, στη φτώχεια, στους πολέμους

Γιορτάστηκε σήμερα στη Βέροια η Εργατική Πρωτομαγιά από το ΠΑΜΕ και τα σωματεία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ημαθίας-Πέλλας, Συνδικάτων Γάλακτος – Τροφίμων και Ποτών Ημαθίας Πέλλας καθώς του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Βέροιας.

Αρχικά στη συγκέντρωση χαιρέτησε η Πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ Βέροιας, Βάσω Αθανασιάδου και στη συνέχεια η κεντρική ομιλία έγινε από τον Λουκά Ιακωβίδη ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε για το ρόλο της πρωτομαγιάς που από τη μια μεριά τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας, αλλά από την άλλη είναι μέρα αγώνα ενάντια στις πολιτικές που στηρίζουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο ρόλο και τη δύναμη των εργαζομένων που χωρίς αυτούς «γρανάζι δεν γυρνά», τονίζοντας ότι χωρίς αυτούς τα εργοστάσια δεν είναι παρά «άδεια κουφάρια».

Επίσης αναφέρθηκε στο νομοσχέδιο που έχει στα σκαριά η κυβέρνηση για την κατάργηση του οχτάωρου που μας γυρίζει έναν αιώνα πίσω, ενώ ταυτόχρονα μίλησε για την ευκαιρία που βρήκε η κυβέρνηση μ’ αφορμή την πανδημία να περάσει μια σειρά αντιλαϊκά νομοσχέδια, καταλήγοντας:

«Πρωτομαγιά 2021! Ημέρα – πρόσκληση να γυρίσουμε την πλάτη στην καταπίεση, τη φτώχεια, τους πολέμους και τη δυστυχία, Να γυρίσουμε με λίγα λόγια  την πλάτη στο ίδιο τους το σύστημα. Σήμερα και όχι στο μέλλον μπαίνει επιτακτικά το θέμα να εργάζονται όλοι, σταθερά και με ανθρώπινους όρους, με υγεία και ασφάλεια. Να υπηρετούμε την δική μας προκοπή. Σήμερα μπορούμε εμείς και οι οικογένειες μας να έχουμε τις επιστήμες και την τεχνολογία στη διάθεση μας, κατοχυρωμένο σύστημα υγείας, πρόσβαση και αν μη τι άλλο χρόνο για πολιτισμό, αθλητισμό και ότι μας ολοκληρώνει ως ανθρώπινα όντα….

…Σήμερα και όχι αύριο μπορούμε και πρέπει, να παραμερίσουμε τις επί μέρους διαφορές μας, και ως ταξικά αδέρφια να σμίξουμε με κριτήριο τα κοινά μας προβλήματα και τις κοινές μας ανάγκες. Να σμίξουμε με αυτούς που στο παρελθόν έδωσαν τη ζωή τους και μαζί να περπατήσουμε στις λεωφόρους του μέλλοντος!»

Ακολούθησε δυναμική πορεία των συγκεντρωμένων στους κεντρικούς δρόμους  της πόλης με συνθήματα ενάντια στις πολιτικές που εφαρμόζονται κάνοντας τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους.

far

Φωτογραφίες: faretra.info

Ολόκληρη η ομιλία του Λουκά Ιακωβίδη, έχει ως εξής:

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Είμαστε και σήμερα εδώ. Έναν χρόνο μετά από τις μεγαλειώδεις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του 2020 οι οποίες άφησαν το δικό τους στίγμα στης ιστορία του εργατικού κινήματος, σπάζοντας την προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου εν μέσω πανδημίας, στέλνοντας αγωνιστικό μήνυμα αισιοδοξίας κυριολεκτικά  σε όλη την υφήλιο.

Είμαστε σήμερα εδώ και δεν είμαστε μόνοι μας. Οι εργάτες που έπεσαν στο Σικάγο το 1886 δηλώνουν παρών στον δίκαιο αγώνα μας. Παρών φωνάζουν τα νεκρά μας αδέρφια του Μάη του 36, οι 200 της Καισαριανής, οι χιλιάδες νεκροί εργάτες που έδωσαν τη ζωή τους όλα τα προηγούμενα χρόνια, για μια καλύτερη ζωή, κόντρα στο άδικο.

Είμαστε σήμερα εδώ και φωνάζουμε ότι τόσο αίμα δε χύθηκε άδικα.

Συνεχίζουμε και παλεύουμε για σταθερή δουλειά, για αξιοπρεπή ζωή. Σχεδόν 150 χρόνια μετά τα γεγονότα του Σικάγο και να που είμαστε εδώ σήμερα και παλεύουμε για τα ίδια πράγματα.

Για ποια ανάπτυξη μας μιλάνε, για ποια πρόοδο; Να που παλεύουμε για τα ίδια πράγματα, σήμερα που οι επιστήμες και η τεχνολογία έχουν φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα, που θα μπορούσαν οι ζωές όλων μας να είναι σε καλύτερη μοίρα. Αυτή είναι η προκοπή τους. Αυτή είναι η ανάπτυξη των εκμεταλλευτών μας η οποία βασίζεται σε ένα σάπιο, από την κορυφή μέχρι τα νύχια σύστημα, το οποίο μόνο φτώχεια, δυστυχία και νεκρούς επιφυλάσσει για εμάς και τα παιδιά μας.

Δεν υπερβάλλουμε, δεν χρησιμοποιούμε βαρύγδουπες λέξεις χάριν του λόγου. Η γη πότισε με το αίμα όλων αυτών που πάλεψαν για ένα καλύτερο αύριο. Συνεχίζει να ποτίζεται με το αίμα των διανομέων που αφήνουν την τελευταία τους ανάσα στην άσφαλτο, των εργατών που πέφτουν στις σκαλωσιές της ΔΕΗ, στα γιαπιά των οικοδομών, στα λαγούμια που οι εκμεταλλευτές μας ονομάζουν ορυχεία, στις ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες. Ποτίζεται με το αίμα χιλιάδων και χιλιάδων εργατών που πέφτουν από τα κανόνια και τις σφαίρες των ισχυρών που μοιράζουν τον κόσμο σε κομμάτια, ανταγωνιζόμενοι για το ποιος θα κάνει κουμάντο που, μέσα από λυκοσυμμαχίες όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.. Οι μαύρες λίστες δεν έχουν τελειωμό. Προστίθενται σε αυτές οι χιλιάδες νεκρών που έχασαν τις ζωές τους γιατί οι ανά τον κόσμο κυβερνήσεις, ακόμη και ισχυρών καπιταλιστικών χωρών όπως οι ΗΠΑ, δεν πήραν το παραμικρό μέτρο για να προστατευτούν οι εργαζόμενοι από την πανδημία στους χώρους δουλειάς, στα ΜΜΜ και αλλού. Γιατί δε φρόντισαν να ενισχύσουν το σύστημα υγείας. Γιατί ακόμη και ο εμβολιασμός για αυτούς δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια καλή ευκαιρία για περισσότερα κέρδη.

Δεσμοί αίματος λοιπόν δένουν εμάς τους εργαζόμενους του σήμερα με αυτούς του χτες αλλά και του αύριο. Η σημερινή μας, μαχητική απεργιακή συγκέντρωση είναι εγγύηση ότι αυτοί οι δεσμοί ούτε έσπασαν, ούτε πρόκειται να σπάσουν!

Κυβέρνηση, κράτος και εργοδοσία καλά θα κάνουν να ακούσουν σήμερα. Δεν είναι απειλή αυτό που λέμε. Είναι καθήκον της ζωής, χρέος που αυτοί οι δεσμοί επιτάσσουν και που συμπυκνώνονται σε δυο προτάσεις.

Κάτω τα χέρια σας από το 8ωρο!

Κάτω τα ξερά σας από τα συνδικάτα!

Έρχεται η κυβέρνηση σήμερα και μας λέει ότι δρομολογεί το νέο αντεργατικό έκτρωμα για το καλό μας, για τα δικά μας δικαιώματα. Στρογγυλοκάθονται στα τηλεοπτικά πάνελ και με το ύφος χιλίων καρδιναλίων μας κουνάνε το δάχτυλο και μας υποδεικνύουν ότι έχουμε μόνο μια επιλογή. Να σκύψουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε τη μοίρα μας γιατί αυτοί ξέρουν το καλό μας. Εννοείται ότι στα σαλόνια του ΣΕΒ και άλλων τέτοιων φορέων έχουν ζεστούς συνομιλητές, τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και του ΕΚΒ. Άλλωστε τα δικά τους συμφέροντα υπηρετούν.

Σε αυτό το νομοσχέδιο εμπεριέχονται πράγματα που χρόνια τώρα επιδιώκουν να εφαρμόσουν στους χώρους δουλειάς εφοπλιστές, βιομήχανοι, μεγαλοξενοδόχοι και άλλοι. Έτσι προσπαθούν να εξασφαλίσουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη από τη δική μας δουλειά και στα πλαίσια των δικών τους ανταγωνισμών. Μη μπορώντας να ξεφύγουν από τους όρους του δικού τους παιχνιδιού που κάθε τρεις και λίγο αναπόφευκτα θα καταλήγει σε κρίσεις όπως και αυτήν που βιώνουμε σήμερα.

Η καταστρατήγηση του σταθερού εργάσιμου χρόνου, με αποτέλεσμα να ξεπουλιέται ακόμη πιο φτηνά η εργατική μας δύναμη, ο περιορισμός της οργανωμένης πάλης των εργαζόμενων  μέσα από τα σωματεία, είναι χρόνιοι πόθοι των ισχυρών, των καπιταλιστών, των επιχειρηματικών ομίλων, αυτών των λίγων που ανεξάρτητα με το πως θα τους χαρακτηρίσει κάποιος, έναν ρόλο έχουν. Να ζουν με προκλητική χλιδή και πολυτέλεια ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους. Με λίγα λόγια αυτόν των καλοταϊσμένων παρασίτων που μας πίνουν το αίμα.

Να γιατί χρόνια τώρα, όλα τα αστικά επιτελεία και τα κόμματα τους δεν σταμάτησαν να παίρνουν μέτρα σε αυτήν την κατεύθυνση. Μονοκομματικές, δικομματικές, πολυκομματικές κυβερνήσεις, όλων των αποχρώσεων συνέχιζαν την επίθεση από εκεί που οι προηγούμενοι την άφηναν. Πρωτοστάτησαν για να επιβάλλουν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης δυνάμεις, κατά τα άλλα αριστερές όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι  ίδιοι ως κυβέρνηση πέρασαν νόμους και εφάρμοσαν μέτρα μέσα από τα οποία εξαπλώθηκαν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης,  απελευθερώθηκαν επιπλέον οι απολύσεις, περιορίστηκε περισσότερο η δυνατότητα των εργαζόμενων να κηρύσσουν απεργίες και να οργανώνουν την πάλη τους μέσα από τα σωματεία. Και σήμερα έρχονται και μυξοκλαίνε σαν την απατημένη σύζυγο.  Αλήθεια, ποιον νομίζουν ότι κοροϊδεύουν;

Τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζει την χαριστική βολή σε ότι μας απέμεινε. Και όλα αυτά για το καλό μας. Αλήθεια σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται όταν κουνάνε με αυτόν τον τρόπο το δάχτυλο; Έχουμε όλοι πλούσια πείρα από το τι σημαίνουν πρακτικά αυτές, οι υποτίθεται, καινοτόμες ιδέες τους. Γνωρίζουν καλά τι σημαίνει βάρβαρο δεκάωρο δουλειάς οι συνάδελφοι στις ταχυμεταφορές οι οποίοι σήκωσαν στην πλάτη τους ανάγκες που η πανδημία ανέδειξε. Όσοι εργάζονται τετράωροι σε δύο και τρεις δουλειές παλεύοντας να συμπληρώσουν ένα μεροκάματο, όσοι κάνουν δουλειά γραφείου που και μέσα από την τηλεργασία έχουν ξεχάσει που αρχίζει και που τελειώνει η επαγγελματική, κοινωνική και οικογενειακή ζωή.

Τι πόνος σημαίνουν δύο ώρες επιπλέον δουλειάς, μπορούν να το καταλάβουν όσοι μπαίνουν στην γραμμή παραγωγής μιας φάμπρικας, στα εργοστάσια των τροφίμων, στα γιαπιά και τα κατασκευαστικά έργα, οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ. Όσον αφορά την διευθέτηση του χρόνου εργασίας, οι εποχικά εργαζόμενοι στα εργοστάσια διαλογής και μεταποίησης τροφίμων ξέρουν καλά ότι θα δουλεύουν 10ώρα για 3 – 4 μήνες και δε πρόκειται να δουν ποτέ τις άδειες που θα δικαιούνται. Το αν υπάρχει ελεύθερη διαβούλευση στους χώρους δουλειάς μπορούμε να το απαντήσουμε όλοι! Οι περισσότεροι από εμάς κατέληξαν κυνηγώντας το μεροκάματο, μόνοι απέναντι σε έναν εργοδότη ο οποίος ορθά κοφτά δηλώνει «εμείς εδώ έτσι δουλεύουμε».

Και ας αφήσουν τα σάπια οι της κυβέρνησης που μιλάνε στο όνομα του εκσυγχρονισμού και του ψηφιακού ελέγχου. Είμαστε σε εποχές που χιλιάδες εργαζόμενοι σε τηλεφωνικά κέντρα και σε μια σειρά άλλους χώρους παρακολουθούνται λεπτό το λεπτό. Υπάρχουν εταιρείες διανομής που κυριολεκτικά βασίζονται σε ψηφιακές πλατφόρμες μέσα από τις οποίες γνωρίζουν κάθε ώρα και στιγμή αν κινείται και που ο εργαζόμενος. Σε αυτές τις συνθήκες ο εκσυγχρονισμός συνέβαλλε στο να αποτραπεί η ασυδοσία ή το αντίθετο; Κανένας δεν γυρνάει την πλάτη στην τεχνολογική πρόοδο, κάθε άλλο. Όμως όπως παντού έτσι και σε αυτή την περίπτωση το θέμα είναι για ποιον λόγο και στη διάθεση ποιανού σκοπού θα τίθεται η τεχνολογία.

Όλος τους ο δόλος και το ταξικό μίσος με το οποίο μας χτυπάνε κρύβεται σε μια διόλου ρεαλιστική και αντικειμενική διατύπωση. Κοινωνική συναίνεση λένε. Ταξική συνεργασία. Με δυο λέξεις προσπαθούν να κρύψουν κάτι που πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί.

1^ον ο καιρός της πανδημίας απέδειξε περίτρανα ότι αν δεν μπουν εργάτες να δουλέψουν σε ένα εργοστάσιο, σε μία επιχείρηση, σε ένα ξενοδοχείο αυτά καταλήγουν άδεια κουφάρια από τα οποία δεν παράγεται και δεν παρέχεται τίποτα.

2^ον οι μόνοι οι οποίοι κατέκτησαν και μάλιστα πανηγυρικά τον τίτλο του περιττού και του αχρείαστου, είναι οι ίδιοι που μας κουνάνε το δάχτυλο.

Γνωρίζουν όμως και οι ίδιοι ότι πλέον δεν μας πείθουν. Να γιατί τρέχουν από πίσω τους,  ως δυνάμεις υποστήριξης οι συμβιβασμένες, νόθες στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ηγεσίες, στους συνδικαλιστικούς φορείς.

Εν όψει και της φετινής πρωτομαγιάς ξεγυμνώθηκαν τελείως, έδειξαν ακόμη πιο καθαρά το πραγματικό τους πρόσωπο. Θλιβερές απομονωμένες μειοψηφίες που αυτοπροσδιορίζονται ως πλειοψηφίες,  στη ΓΣΕΕ, στο ΕΚΒ και σε μια σειρά άλλους φορείς, κάνουν ότι μπορούν έτσι ώστε μαζί με τα αφεντικά τους να σβήσουν το πραγματικό νόημα της Πρωτομαγιάς, να υπονομεύσουν την όποια προσπάθεια αντίστασης απέναντι στην λυσσαλέα επίθεση που δεχόμαστε.

Αλήθεια, που ήταν το ΕΚΒ, όχι μόνο μπροστά στην πρωτομαγιά αλλά και όλο το προηγούμενο διάστημα που ανακοίνωναν μέχρι και αναστολή λειτουργίας λόγω της πανδημίας… Λες και η επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους είχε σταματήσει. Οι ίδιοι προσπαθούν να σπείρουν στους εργαζόμενους αντιδραστικές θέσεις όπως το ότι ο ιός εξαπλώνεται από τους εργατικούς αγώνες ή ότι στο νομοσχέδιο – έκτρωμα της κυβέρνησης υπάρχουν θετικές πλευρές άρα να μην αντιδρούμε έτσι. Αλήθεια πόσο διαχρονικό παραμένει το σύνθημα που λέει “ΓΣΕΕ εργατών και όχι των εργοδοτών”. Στο χέρι των ίδιων των εργαζόμενων είναι αυτές οι δυνάμεις να ξεβρωμίσουν μια και καλή από το οργανωμένο κίνημα.

Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Ας γίνει η σημερινή ημέρα ένα σημείο αναφοράς που θα σηματοδοτεί την ανάγκη να πάμε την οργάνωση της πάλης μας σε άλλα επίπεδα. Μπορούμε και πρέπει να κάνουμε τα σωματεία μας πραγματικά όπλα στον αγώνα για ζωή με δικαιώματα. Να εκφραστεί η οργάνωση μας σε κάθε χώρο δουλειάς στον κλάδο και στο έδαφος, στις συνοικίες, όπου ζουν και αναπνέουν οι εργαζόμενοι. Όπου θα έχουμε το αποκούμπι μας στο οποίο θα βασιζόμαστε για κάθε μικρότερο η μεγαλύτερο πρόβλημα. Για την απληρωσιά, για την απόλυση, για μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζόμενων. Μα πάνω από όλα να κάνουμε σωματεία τα οποία δεν θα αποτελούν κολαούζους των σχεδίων τους, αλλά ορμητήρια μέσα από τα οποία θα παλεύουμε για αυτά που πραγματικά δικαιούμαστε στο σήμερα! Η ίδια η πείρα μας αποδεικνύει πλέον ότι απέναντι στις παρωχημένες και αντιδραστικές διατυπώσεις τους, η δική μας δράση θα πρέπει να διακατέχεται  από το  νόημα που ένα σύνθημα εκφράζει με απόλυτη σαφήνεια.

Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά!

Πρωτομαγιά 2021! Ημέρα – πρόσκληση να γυρίσουμε την πλάτη στην καταπίεση, τη φτώχεια, τους πολέμους και τη δυστυχία, Να γυρίσουμε με λίγα λόγια  την πλάτη στο ίδιο τους το σύστημα. Σήμερα και όχι στο μέλλον μπαίνει επιτακτικά το θέμα να εργάζονται όλοι, σταθερά και με ανθρώπινους όρους, με υγεία και ασφάλεια. Να υπηρετούμε την δική μας προκοπή. Σήμερα μπορούμε εμείς και οι οικογένειες μας να έχουμε τις επιστήμες και την τεχνολογία στη διάθεση μας, κατοχυρωμένο σύστημα υγείας, πρόσβαση και αν μη τι άλλο χρόνο για πολιτισμό, αθλητισμό και ότι μας ολοκληρώνει ως ανθρώπινα όντα.

Τα παιδιά των εργαζόμενων να μορφώνονται μέσα από ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό σύστημα και όχι να μένουν έρμαια τα οποία μέσα από τις συνθήκες που μας ετοιμάζουν θα καταδικάζονται σε μια ζωή με ανθρώπους που δεν θα είναι άνθρωποι, γιατί πολύ απλά δεν θα ζουν ανθρώπινα. Σήμερα μπορούμε να σμίξουμε το χέρι με τον Τούρκο, τον κάθε εθνικότητας εργάτη και να παλέψουμε από κοινού έτσι ώστε να έχουμε μια ζωή δίχως πολέμους, με ειρήνη και χωρίς σκοτωμούς για του αφέντη το φαΐ. Σήμερα και όχι αύριο μπορούμε και πρέπει, να παραμερίσουμε τις επί μέρους διαφορές μας, και ως ταξικά αδέρφια να σμίξουμε με κριτήριο τα κοινά μας προβλήματα και τις κοινές μας ανάγκες. Να σμίξουμε με αυτούς που στο παρελθόν έδωσαν τη ζωή τους και μαζί να περπατήσουμε στις λεωφόρους του μέλλοντος!

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Πρωτομαγιά 2021. Σήμερα σηκώνουμε όλοι μαζί, γροθιά το χέρι και φωνάζουμε

Κόκκινη Πρωτομαγιά, Πρωτοπόρα εργατιά!