Κινηματογραφική Λέσχη εργαζομένων της ΕΡΤ3: “Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας” – Λουίς Μπουνιουέλ
Την Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου στις 21:00 στον κινηματογράφο ΒΑΚΟΥΡΑ1 ,η κινηματογραφική λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και το ΚΕΜΕΣ στο αφιέρωμα «Στον ίλιγγο των επιλογών» προβάλουν την πολύκροτη οσκαρική ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ «Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας» (La charme discret de la bourgeoisie,διάρκεια 102´,έγχρωμο Γαλλία) με πρόλογο του Αλέξη Ν. Δερμεντζόγλου και έντυπη κριτική του Αχιλλέα Βασιλείου που θα διανεμηθεί στο κοινό.
Το προς συζήτηση θέμα , με το τέλος του φίλμ, είναι : Η προβληματική του Μπουνιουέλ γύρω από την ταξική ανεπάρκεια.
Σενάριο Λουίς Μπουνιουέλ , Ζαν Κλώντ Καριέρ .Παίζουν: Φερνάρντο Ρέϊ , Στέφαν Οντραν,Ντέλφινγκ Σένρινγκ, Ζαν Πιέρ Κάσελ ,Μιλένα Βούκοβιτς,Μισέλ Πικολί. Το φίλμ κέρδισε ΄Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, BAFTA σεναρίου, σκηνοθεσίας και προτάθηκε για ΄Οσκαρ καλύτερου σεναρίου.
Στην ιστορία, παρακολουθούμε τις περιπέτειες μιας ομάδας έξι ατόμων της μεγαλοαστικής τάξης, που στην διάρκεια ενός οδοιπορικού τους αδυνατούν να ολοκληρώσουν ένα γεύμα.
Υπέροχο σουρεαλιστικό φίλμ , με εντονότατη κριτική και ειρωνεία , «μαύρο» χιούμορ για τον ευνουχισμό , την ανεπάρκεια την αδυναμία ολοκλήρωσης.Είναι κατά βάθος μια πολιτική ταινία.
Η κριτική που θα διανεμηθεί είναι η παρακάτω:
«1972 : Και ενώ η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου ανακοινώνει ανάμεσα στις υπόλοιπες υποψηφιότητες, την ταινία του Luis Bunuel ‘‘La Charme discret de la bourgeoisie» υποψήφια για το ξενόγλωσσο Oscar, o 72χρονος τότε σουρεαλιστής σκηνοθέτης δηλώνει στους μεξικανούς δημοσιογράφους πως είναι σίγουρος ότι θα κερδίσει το Oscar εφόσον αναγκάστηκε να πληρώσει την Ακαδημία 25.οοο δολάρια και πως οι Αμερικάνοι, αν και με πολλά ελαττώματα, τον λόγο τους τον τηρούν. Στο Hollywood δημιουργήθηκε πανικός και ο παραγωγός της ταινίας ανέλαβε το τιτάνιο έργο να κατευνάσει τα πνεύματα. Κυρίες και Κύριοι, »Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας» του Luis Bunuel και το Oscar Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Έξι μεγαλοαστοί καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες να ολοκληρώσουν ένα δείπνο, αλλά πάντα κάτι τους διακόπτει. Ένας ξαφνικός θάνατος στο εστιατόριο, μια ομάδα αλεξιπτωτιστών που κάνουν στρατιωτική άσκηση. Και εκεί που νομίζουν ότι θα τα καταφέρουν σηκώνοντας τα μαχαιροπίρουνα τους, συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται πάνω σε μια θεατρική σκηνή. Το κοτόπουλο είναι από λάστιχο και το κοινό τούς γιουχάρει ως ηθοποιούς που ξέχασαν τα λόγια τους. Όνειρα και εφιάλτες ταράζουν τους δειπνούντες, των οποίων η ευγενική αλλά απολύτως ασήμαντη δραστηριότητα είναι καταδικασμένη να εξαντλείται σε ένα αδιέξοδο. Η πραγματικότητα και η ψευδαίσθηση αρχίζουν να συγχωνεύονται, δημιουργώντας έναν σουρεαλιστικό κινηματογραφικό σύμπαν, με σκοπό να ειρωνευτεί την υποκρισία της μεγαλοαστικής τάξης και τις εκλεπτυσμένες τους πόζες σε κάθε κοινωνική περίσταση.
Το σενάριο του Bunuel σε συνεργασία με τον Jean Claude Carriere είναι ένα ριζοσπαστικό ποίημα που δεν εννοεί τίποτα, απλά υπάρχει. Η πλειάδα των εξαιρετικών ηθοποιών μοιάζει να συνοδεύεται από τις προεκτάσεις των αξέχαστων ρόλων που έχουν ενσαρκώσει σε προηγούμενες ταινίες. Η Delphine Seying μας θυμίζει το «Πέρυσι στο Μαριενμπάντ» (1961), η Stephane Audran κουβαλά μαζί της την εικόνα της μπουρζουαζίας από τις ταινίες του Claude Chambrol και ο Fernando Rey θυμίζει τον «Άνθρωπο από την Γαλλία» (1971). Και έτσι ο Bunuel κατάφερε να θορυβήσει λιγότερο τον θεατή οπτικά σε σχέση με προηγούμενες ταινίες του και να τον παρασύρει πιο εύκολα στο σουρεαλιστικό σύμπαν της ταινίας. Άλλωστε κατάφερε να αντιμετωπίσει τους πρωταγωνιστές του τόσο αποστασιοποιημένα και αδιάφορα -ποτέ όμως ενοχλητικά για τον θεατή- που τους χάρισε την απόλυτη ελευθερία να είναι διαφορετικοί σε κάθε νέα σκηνή!
Πληθώρα βραβείων από ενώσεις, η ταινία έφθασε μέχρι και τα Oscar κερδίζοντας υποψηφιότητα για το σενάριο της και φυσικά το Oscar Ξενόγλωσσης ταινίας για την Γαλλία. Με την «Κρυφή Γοητεία…» ο Μεξικανός σκηνοθέτης έφερε πάλι τα πάνω κάτω στον κινηματογράφο, τάραξε τα νερά του Γαλλικού σινεμά της δεκαετίας του ’70 και υπενθύμισε την υπέροχη αισθητική του. Διαπιστευμένος πολύ νωρίτερα ως αναρχικός, ανατρεπτικός και αντισυμβατικός καλλιτέχνης, έστρωσε κομψά ένα τραπέζι, σέρβιρε ένα στεγνό και πικάντικο δείπνο στους μοχθηρούς μεγαλοαστούς του και παρέδωσε μαθήματα ηθικής υποστηρίζοντας πως το να χαιρόμαστε με την κακοτυχία του άλλου είναι μια ευχαρίστηση που εύκολα μαθαίνεται. Άλλωστε όσο πιο άπιαστος ο στόχος τόσο πιο επιτακτικός ο ηθικός νόμος».
Φίλμ που πλησιάζουν την προβληματική της Κρυφής γοητείας της μπουρζουαζίας είναι: Εξολοθρευτής άγγελος , Βιριδιάνα, Η ωραία της ημέρας, Το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου του Μπουνιουέλ, Το μεγάλο φαγοπότι και Η τελευταία γυναίκα του Μάρκο Φερέρι, Η δίκη του ΄Ορσον Γουέλς , Η σιωπή του ΄Ινγκμαρ Μπέργκμαν, ΄Ενοχος έρωτας του Αντονιόνι.
Υ.Γ Η επόμενη ταινία του ίδιου αφιερώματος, είναι το πολύκροτο φίλμ του Πολάνσκι «Το μωρό της Ρόζμαρι» την Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου.
Για περισσότερες έγκυρες και έγκαιρες πληροφορίες για την ταινία διαβάζετε καθημερινά το kemes facebook ή το kemes.wordpress.com
