Σπύρος Μαρκέτος “Ποιοι φταίνε – Όλοι θα μπορούσαμε να γίνουμε πρόσφυγες”. Μια εκδήλωση με έντονο ενδιαφέρον
Δήμητρα Σμυρνή
Με λόγο στοιχειοθετημένο, αποκαλυπτικό, επιστημονικό αλλά και εξαιρετικά απλό και κατανοητό, ο Ιστορικός και Επίκουρος Καθηγητής του ΑΠΘ, Σπύρος Μαρκέτος, προσέγγισε το Προσφυγικό στην εκδήλωση, που συνδιοργάνωσαν χθες 20/3/’16,η ΕΛΜΕ Ημαθίας, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Ημαθίας, το Ν. Τ. ΑΔΕΔΥ και η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Αλεξάνδρειας.
Προλογίζοντας ο Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Αλέκος Μόσχος τόνισε πως η συγκεκριμένη εκδήλωση γίνεται, για να φωτίσει το γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ, αλλά και να φέρει εμάς τους ίδιους στη θέση των προσφύγων.
Μετά τους χαιρετισμούς των εκπροσώπων των υπόλοιπων φορέων – διοργανωτών, ο Δήμαρχος Βέροιας Κώστας Βοργιαζίδης, που ήταν παρών, δήλωσε πως πρέπει ν’ αποφύγουμε την ξενοφοβία, ενημερώνοντας ταυτόχρονα για την έλλειψη κατάλληλου χώρου φιλοξενίας στη Βέροια, σε περίπτωση πιθανής εγκατάστασης των προσφύγων, αλλά και για τις απαραίτητες συνθήκες ανθρώπινης διαβίωσης που πρέπει να εξασφαλίσει η Κυβέρνηση, προκειμένου να φιλοξενηθούν.
Ο Σπύρος Μαρκέτος, αφού έκανε μια συναισθηματική αναφορά στη σχέση του με την πόλη – ο παππούς του ήταν Βλάχος από τη Βέροια και παντρεύτηκε προσφυγοπούλα – προχώρησε στην προσέγγιση του θέματος, που παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Συγκεκριμένα φώτισε το θέμα από ηθική, νομική, πολιτική και ιστορική άποψη, για να καταλήξει στο καίριο ερώτημα τι πρέπει να γίνει τώρα.
«Πάνω από ένα εκατομμύριο ξεριζωμένοι και ικέτες πέρασαν από την Ελλάδα, υποσιτισμένοι, άρρωστοι, πληγωμένοι κι εμείς τους αντιμετωπίσαμε με ανθρωπιά. Όμως το ζήτημα είναι πολιτικό.
Όλοι πιστεύουμε ότι αυτό που συνέβη σ’ εκείνους δεν πρόκειται να συμβεί σε μας. Ως Ιστορικός όμως δεν είμαι αισιόδοξος. Δεν υπάρχουν «αυτοί» και «εμείς». Όλοι θα μπορούσαμε κάποτε να γίνουμε πρόσφυγες» είπε ο ομιλητής, φέρνοντας το ακροατήριο μπροστά σε μια πραγματικότητα που αυτήν τη στιγμή φαντάζει απίθανη.
Τοποθετώντας το θέμα στη νομική του διάσταση, τόνισε ότι οι πρόσφυγες υποστηρίζονται από το Διεθνές Δίκαιο, από Συνθήκες τις οποίες έχει υπογράψει και η Ελλάδα και οι οποίες επιτρέπουν την ελεύθερη διέλευση και απαγορεύουν τους φράχτες.
«Τα σύνορα πρέπει να είναι ανοιχτά. Δεν είναι φιλανθρωπία το να περνούν, είναι δικαίωμα που παρέχει το Διεθνές Δίκαιο. Δεν είναι μόνο ηθικό το θέμα, είναι υποχρέωση της Πολιτείας» κατέληξε.
Από ιστορική και πολιτική άποψη θύμισε πως η Δύση και το ΝΑΤΟ έσπειραν την καταστροφή στο Αφγανιστάν, τη Σομαλία, το Σουδάν, τη Λιβύη ,το Ιράκ, προκαλώντας κύματα προσφύγων. « Ο ISIS με δυτικά όπλα πολεμά. Δεν δικαιούμαστε να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε πώς έφτασαν τα πράγματα μέχρι εδώ. Η Δύση εθελοτυφλεί. Μια δράκα τραπεζιτών και καπιταλιστών λυμαίνεται τα πάντα. Θα έχουμε μεγάλες ανακατατάξεις και παλινδρομήσεις. Η κοινωνία και η χώρα πρέπει να ενημερωθούν. Όχι στην παραπληροφόρηση και στην ξενοφοβία».
Στο ερώτημα που έθεσε ο ίδιος «και τώρα τι κάνουμε;» απάντησε πως, πέρα από την ανθρωπιά που δείχνει ο λαός, χρειάζεται οργανωμένη πίεση στην κρατική εξουσία, ώστε να μην εφαρμοστούν οι απάνθρωπες μέθοδοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Πρέπει να δώσουμε μάχη. Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα μας ρωτήσουν τι κάναμε σ’ αυτό, το τόσο σημαντικό θέμα.»
Και κατέληξε ο ομιλητής σε μια καθόλου απίθανη πρόβλεψη. «Ως Ιστορικός πιστεύω ότι οι πρόσφυγες θα μείνουν, δε θα φύγουν. Και οι δικοί μας πρόσφυγες πήραν, όπως κι αυτοί, μαζί τους τα κλειδιά των σπιτιών τους, ελπίζοντας πως θα ξαναγυρίσουν. Όμως δεν ξαναγύρισαν. Λύση είναι να τους ενσωματώσουμε στην κοινωνία μας.»
Ένας ομιλητής που , ανεξάρτητα αν το ακροατήριο συμφώνησε στο σύνολό του με τις απόψεις του, προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και προβληματισμό.
