Η εντυπωσιακή Σόνια Θεοδωρίδου στο Βυζαντινό Μουσείο Βέροιας σε μια ατμοσφαιρική βραδιά Καβάφη
«Σκιές Αγάπης». Με μια βραδιά, όπου η μουσική έντυσε την ποίηση και μια φωνή σαν της Σόνιας Θεοδωρίδου, που έκανε τους στίχους του Καβάφη τραγούδι, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας πρόσφερε στο κοινό της πόλης μια ακόμη πολιτιστική κατάθεση υψηλής ποιότητας.
Στην αυλή του Βυζαντινού Μουσείου Βέροιας, όπου από νωρίς υπήρξε το αδιαχώρητο, το κοινό της πόλης υποδέχτηκε τη βεροιώτισσα μεσόφωνο Σόνια Θεοδωρίδου, τη δική του Σόνια, με αισθήματα περηφάνιας για τις καλλιτεχνικές της διεθνείς διακρίσεις αλλά και με προσδοκίες ανάλογες με τις διακρίσεις της. Και το αποτέλεσμα δεν οδήγησε στη διάψευση των προσδοκιών.
Προλογίζοντας η Προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αγγελική Κοτταρίδη χαρακτήρισε τη Σόνια ως το λαμπρότερο τέκνο της πόλης στο χώρο της Τέχνης, ανακοινώνοντας πως η καλλιτέχνιδα θα είναι αρωγός και σε ανάλογες πολιτιστικές δράσεις της Εφορείας στο μέλλον.
Η Σόνια τραγούδησε Καβάφη σε μελοποίηση των στίχων του από τον Αθανάσιο Σίμογλου, εντυπωσιάζοντας για μια ακόμη φορά το κοινό με τη διαύγεια και την εκφραστικότητα της φωνής της.
Το να μελοποιήσει κανείς Καβάφη είναι από τα δυσκολότερα μουσικά εγχειρήματα, που δεν καταλήγουν συνήθως σε επιτυχία. Κι αυτό γιατί η ίδια η φύση της ποίησής του, καθώς με μια πρώτη ματιά μοιάζει πεζολογική, δεν αφήνει να φανεί η βαθύτερη, καλά κρυμμένη μελωδία της, που όσο ανακαλείς ξανά και ξανά τους στίχους του ποιητή, τόσο γίνεται μέσα σου συναρπαστική, «σα μουσική τη νύχτα μακρινή που σβήνει…»
Με εξαίρεση τις πραγματικά πετυχημένες μουσικές προσεγγίσεις του Καβάφη από τον Δήμο Μούτση και τον Θάνο Μικρούτσικο, λίγοι τόλμησαν και λίγοι κατάφεραν τελικά να τον μελοποιήσουν.
Η προσέγγιση του Καβάφη από τον Σίμογλου είχε το χαρακτηριστικό γνώρισμα, πολύ σημαντικό, να μην προδίδει το ύφος και την ατμόσφαιρα της ποίησής του. Έτσι ξεκινώντας η βραδιά με τη “Θάλασσα του πρωιού” και περνώντας μέσα από τα ωραιότερα ποιήματα του Καβάφη, ερωτικά και φιλοσοφικά, για να καταλήξει στην “Ιθάκη”, ήταν ένα ποιητικό προσκύνημα στην ποίηση του μεγάλου Αλεξανδρινού. Μοναδικό “ατόπημα” το ποίημα «Τρώες», που ακούστηκε μελοποιημένο, στο οποίο η μελωδική γραμμή όχι μόνο απείχε από το περιεχόμενο και το ύφος του ποιήματος αλλά βρέθηκε σε τέλεια αντίθεση μ’ αυτό.
Στα υπόλοιπα ποιήματα που ακούστηκαν από τη Σόνια, που πραγματικά τα ερμήνευσε με πάθος και συναίσθηση του βάρους τους, ο συνθέτης κατέθεσε τη μουσική του οπτική με λιτές γραμμές και συχνή επανάληψη μουσικών μοτίβων, που όμως ήταν πιστά στην αρχική του σύλληψη της καβαφικής ποίησης.
Με τη Χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου «Αιγές» να υπογραμμίζει πολυφωνικά τη μία φωνή σαν αρχαίος χορός, κάτω από τη διδασκαλία της ξεχωριστής Ελένης Αναγνώστου, με την εξαιρετική ορχήστρα Mobile, με δυναμικό μαέστρο το Θόδωρο Ορφανίδη, και με την παρουσία του Γιώργου Λιόλιου, που απέδιδε με την αισθαντική του φωνή στίχους του Καβάφη, υπενθυμίζοντας την άλλη πλευρά της εκδήλωσης, το λόγο, πλάι στη μουσική, η βραδιά ολοκληρώθηκε αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.
Κι αν τα λόγια της Σόνιας στο τέλος της εκδήλωσης, καθώς εισέπραξε ένα ενθουσιώδες χειροκρότημα, ήταν πως όπου κι αν βρίσκεται μιλά για τη Βέροια, την πατρίδα της, προφανώς τα λόγια του Θόδωρου Ορφανίδη, πως το πλήθος του κόσμου σε μια τέτοια εκδήλωση δείχνει πως ακόμα αντιστεκόμαστε, ήταν πραγματικά μια υπογράμμιση αισιόδοξη και παρηγορητική για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Φωτογραφίες: faretra.info
