Γιώργης Έξαρχος / Ανοιχτές επιστολές – επιστολή τέταρτη: “Προς διανοούμενους”
…κάνουν και τους σπουδαίους
Περίμενα την έμπνευση, να με τσιμπήσει ο οίστρος
και μέσα μου ξεχύθηκαν ο Νείλος και ο Ίστρος
και τα πανιά μου φούσκωναν , τα πήγαινε μαΐστρος
των λέξεών μου ο τορβάς… ήταν φτωχός και γλίσχρος!…
Πένης, φτωχός που στιχουργεί μπρος σε διανοουμένους
σ’ ανθρώπους με διπλώματα, με κύρος… βολεμένους
που διατυμπανίζουνε τα «ντοκτορά», τους τίτλους
τα Κέιμπριτζ, Χάρβαρντ, Λόντον Σκουλ, φορώντας και τους πίλους
που, πίσω όταν γυρίζουνε, γίνονται προφεσόροι
σπουδαίοι, διανοούμενοι, των «γνώσεων εμπόροι»
πωλούν ιδέες φούμαρα, κάνουν και τους σπουδαίους
και σαν όλα τα «σερπετά» ζουν με τους «αρουραίους»!…
Σ’ όλους αυτούς τους «συμπαθείς» με την «ντοκτορομούρη»
που στο μυαλό τους έχουνε των φράγκων το… καβούρι
ολίγα ελάχιστα τινά – απλές διαπιστώσεις
εφόσον το κατέχουνε το «παίγνιον» της γνώσης:
–Γιατί είστε ανύπαρχτοι, χωρίς φωνή και λόγο
και υπακούτε δουλικά στον κάθε «γυρολόγο»;
Δεν έχετε ανάστημα, υπόσταση και θάρρος
να γίνει ο καθένας σας Αλεξανδρείας φάρος;
Να δώσ’τε απ’ την λάμψη σας, όλους μας να φωτίσ’τε
με γνώση και με σύνεση εσείς να κυβερνείστε;!…
Της μούγκας μαύρη κοστουμιά φοράτε νύχτα-μέρα
στης στρούγκας την ανεμελιά βαρώντας την φλογέρα
αντί ρομφαία να ’χετε, της κάθαρσης μαχαίρα
να διώξετε κάθε βρωμιά και «πασαέναν» λέρα`
κι ως συνεπείς γονυκλινείς, σε μανιφέστα «κούφια»
ασύστολα υπογράφετε, που αναπαράγουν «τζούφια»
ώστε το «κόμμα» αν ψηφιστεί κι έρθει στην εξουσία
ν’ ανταποδώσει διορισμό σ’ αξίωμα με ουσία
γιατι σαν «κομματόσκυλα» με τίτλους, «ντοκτοράτα»
ανήκετε στα «άλογα», και… τα πολύ βαρβάτα!…
Κατεργαραίοι, «λιγοστοί», σπιρτόξυλα στο δέμας
με τίτλους, ύφος και σπουδές – ένοικοι είναι κλέμας
π’ ακκίζονται δημόσια και κυνικοί ως πάντα
γνωρίζουν πως το σύστημα τους «ξωπετά» στην μπάντα
κι αναζητούν δικαίωση στου «φέσι-μπουκ» τον βόθρο
έχουν σ’ όλα μεσάνυχτα – θαρρούν πως ζουν στον όρθρο!…
Τούτος ο κόσμος ο μικρός, ταυτόχρονα και μέγας
μες στην αγέλη των αμνών κρύβει «ποικίλας αίγας»
και σέρνει τους ανίδεους, τους «δήθεν» και «καμπόσους»
αυτούς που με τους τίτλους τους, μα θέλουν όλους «τόσους»!…
Λιμοκοντόροι, αδαείς, «πολλά βαρύ» το ύφος
πάντοτε περισπούδαστοι, κενοί, ρηχοί στο ήθος
-και όπως ο κάθε κανών έχει τις εξαιρέσεις
πρέπει απ’ τον «κατάλογο» κάποιους να αφαιρέσεις-
διότι, τι ’ναι η ζωή, φιγούρα κι άρπα κόλλα
σαν το σκυλί που «ψόφησε» και πήγε από… φόλα
κι έτσι οι δόξες κι οι τιμές – σωστή επικοινωνία
-πομφόλυγες και φούμαρα από «σοφών κρανία»-
που επιδιώκουν «ύπατα» μα και «δημοσιότης»
είτε ωσάν «προοδευτικοί», είτε σαν… «μπατριώτης»
-θεέ μου… διανοούμενοι, … πωπώ, τι ποταπότης
και πώς να υποκλίνεται σ’ αυτούς η ανθρωπότης;!…-
–Υπάρχουν διανοούμενοι… Ο Τσόμσκι… που δεν φτάνεις
και με ειδήσεις ψεύτικες… θέλεις να τον πεθάνεις!…
Όπως υπήρχανε παλιά οι Σαρτρ, Καμύ και άλλοι
-και όσοι τους αντέγραφαν ήτανε «παπαγάλοι»…-
Δεν αναρωτηθήκατε; Το να διανοείσαι
είναι μια πράξη λογικής: «Ναι, με τον Λόγο πείσαι»!
Δεν είναι τα «κωλόχαρτα», διπλώματα, πτυχία
τα πλούσια «βιογραφικά» κι η μόνιμη ακηδία
όσα σε κάνουν ζηλευτό εργοδοτών ξεφτέρι
η «γνώση» που στον πλούτο τους πολλά κέρδη θα φέρει!…
Και αραδιάζουν στη σειρά πλήθος κοινοτοπίες
δηλώνοντας πως… κυνηγούν κι αυτοί τις ουτοπίες…
Και όσοι κοκορεύονται πως γράφουν και βιβλία
της άγνοιας περιφέρουνε την στείρα αλαζονεία
που υψώνεται «φανταστικά» σε Ιμαλάια κι Άλπεις
χιονοστιβάδα γίνεται και… γκάστρωμα μιας κάλπης…
Δεν ξέρουν πού οδεύουνε και ποιον δρόμο τραβούνε
νυχθημερόν «τ’ αργύρια» στα σκοτεινά μετρούνε
και ξέρουν: Η αξία τους είναι… χωρίς αξία
σκέψη απλή ανεγκέφαλων… χωρίς καμιά ουσία
πως είναι ένα «τίποτα»… εσμός τιποτοφρόνων
ωσάν τον «.ώλον της μαϊμούς», μία αγέλη… αφρόνων!…
–Τίτλοι ακαδημαϊκοί, μόνιμοι προφεσόροι
«πτωχοί διανοούμενοι»… με συγχωρείτε, «sorry >…
Όταν η μήτρα του μυαλού παρθένα είναι ή στείρα
βοήθεια μην καρτεράς από καμία… χείρα!…
Όταν τ’ αμπέλι του μυαλού μόνος σου δεν σκαλίσεις
από κρασί γλυκόπιοτο ποτέ δεν θα μεθύσεις!…
Γιώργης Έξαρχος
