Τραγική σύμπτωση; Κακό κάρμα; Όποιος θέλει το πιστεύει – έτσι κι αλλιώς μοιάζει πολύ δύσκολο να αποδειχθεί πως πίσω από το ναυάγιο υπάρχει κάποια εγκληματική ενέργεια
Κανονικά, το θρίλερ με το παράξενο ναυάγιο της υπερπολυτελούς θαλαμηγού Bayesian στα ανοιχτά της Σικελίας θα έπρεπε να έχει τερματιστεί, μετά και την ανεύρεση και ανάσυρση των σορών των πέντε από τους έξι αγνοούμενους από το εσωτερικό του σχεδόν άθικτου σκάφους.
Ομως το αντίθετο συμβαίνει: τόσο οι μαρτυρίες των 15 επιζώντων επιβατών και μελών του πληρώματος του Bayesian αλλά και όσων έσπευσαν να τους περισυλλέξουν, όσο και ένα βίντεο που κυκλοφόρησε και δείχνει το υπερσύγχρονο 56 μέτρων πλοίο να γέρνει στο πλάι και να βυθίζεται μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό χωρίς να χτυπιέται από κάποιο «κύμα-τέρας», πολλαπλασίασαν τα αναπάντητα ερωτήματα για τη βύθιση του αγκυροβολημένου σκάφους.
Αλλωστε έγινε σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου από τις σικελικές ακτές και το Bayesian ήταν το μόνο σκάφος που βυθίστηκε: ταυτόχρονα, ειδικοί της ναυπηγικής αντιμετωπίζουν με μεγάλο σκεπτικισμό την ανεξήγητη αποκόλληση του γιγαντιαίου (ύψους 72 μέτρων) μεταλλικού ιστίου, που παρά τα αρχικά σενάρια δεν είναι δυνατόν να έσπασε χωρίς… εξωτερική βοήθεια. Και βέβαια πέρα από το τεχνικό σκέλος, το πραγματικό πρόβλημα με αυτή την υπόθεση αφορά τα πρόσωπα του δράματος και ιδιαίτερα τον νεκρό πλέον πρωταγωνιστή και ιδιοκτήτη του σκάφους Μάικ Λιντς, γνωστό και ως «Μπιλ Γκέιτς της Βρετανίας».
Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο πάμπλουτος Λιντς είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για κακουργηματική απάτη σε βάρος των μετόχων της αμερικανικής εταιρείας Hewlett Packard στην οποία είχε πουλήσει την εταιρεία λογισμικού Autonomy, που ειδικευόταν, λέει, στην ανάλυση δεδομένων από υποκλοπές τηλεφωνικών κλήσεων και emails, για 11 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η δίκη κράτησε 13 χρόνια και ο Λιντς τελικά αθωώθηκε πριν από μερικές εβδομάδες – η μοιραία κρουαζιέρα ήταν στην πραγματικότητα ένα μεγάλο πάρτι για την αθώωσή του και στους πνιγμένους περιλαμβάνονται (εκτός από την άτυχη 19χρονη κόρη του) τόσο ο δικηγόρος του μεγιστάνα όσο και ο στενός του φίλος και βασικός μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη, διευθυντής της Morgan Stanley International! Ο μόνος από τον στενό πυρήνα της πολύκροτης δίκης που δεν ήταν στο γιοτ ήταν ο οικονομικός διευθυντής και συγκατηγορούμενος του Λιντς, Στίβεν Τσάμπερλεϊν, ο οποίος όμως λίγες μόλις ώρες πριν από το ναυάγιο παρασύρθηκε από αυτοκίνητο ενώ έκανε τζόγκινγκ στην Αγγλία!
Τραγική σύμπτωση; Κακό κάρμα; Όποιος θέλει το πιστεύει – έτσι κι αλλιώς μοιάζει πολύ δύσκολο να αποδειχθεί πως πίσω από το ναυάγιο υπάρχει κάποια εγκληματική ενέργεια. Αλλά όπως και να το κάνουμε, αυτή η ιστορία βρομάει υπερβολικά – και όπως θα δούμε παρακάτω, η δικαστική διαμάχη για τα δισεκατομμύρια της Autonomy είναι μια παρωνυχίδα, σε σχέση με τις κατοπινές ασχολίες του πολυπράγμονος Λιντς και της σκοτεινής παρέας του…
Δώστε βάση λοιπόν. Αφού παραφούσκωσε με τη βοήθεια των εκλεκτών τραπεζιτών φίλων του τη μετοχή της Autonomy και τη μοσχοπούλησε πολύ πάνω από την αξία της, μεταφέροντας τα χρήματα σε διάφορα τροπικά funds, ο Λιντς ίδρυσε μια άλλη εταιρεία κυβερνοασφάλειας, την Darktrace, και διόρισε τον Τσάμπερλεϊν ξανά οικονομικό διευθυντή. Η εταιρεία με έδρα το Κέιμπριτζ ανέπτυξε ένα ακόμη πιο «πρακτόρικο» κατασκοπευτικό λογισμικό, που παρακολουθεί, λέει, τις κινήσεις και τα patterns (ακολουθίες) συμπεριφοράς και επικοινωνίας όλων των μελών ενός οργανισμού-στόχου, ώστε να εντοπίζει κάθε «ασυνήθιστη δραστηριότητα» και να σημαίνει συναγερμό.
Ως εδώ καλά – αλλά ποιοι ήταν οι αφανείς πελάτες του λογισμικού και εργοδότες της Darktrace; Ολα δείχνουν ότι η εταιρεία αποτελούσε μια παράλληλη ιδιωτική κοινοπραξία-παρακλάδι των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, αρκετά γνωστά πρώην στελέχη των οποίων μάλιστα ανέλαβαν διάφορα πόστα ή κατείχαν μετοχικά μερίδια σε αυτήν – ανάμεσά τους ο Στίβεν Χάξτερ, πρώην αξιωματούχος της MI5 που υπήρξε συνιδρυτής αλλά και διευθύνων σύμβουλος στην Darktrace και ο οποίος προσέλαβε ως μέλη του διοικητικού συμβουλίου τον πρώην επικεφαλής της MI5 Τζόναθαν Εβανς, τον βετεράνο της GCHQ Αντριου Φρανς, αλλά και τον πρώην αξιωματούχο της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA), Τζιμ Πένροουζ, που ανέλαβε μάλιστα επικεφαλής των δραστηριοτήτων της εταιρείας στις ΗΠΑ. Ακόμη και ο Ρίτσαρντ Περλ, ένα από τα γνωστότερα νεοσυντηρητικά «γεράκια» της κυβέρνησης Μπους και στενός συνεργάτης του αντιπροέδρου Ντικ Τσένι, με άμεση εμπλοκή στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και τις εισβολές σε Ιράκ και Αφγανιστάν, πέρασε από το μισθολόγιο της Darktrace!
Κοινώς, η εταιρεία στελεχώθηκε σχεδόν αποκλειστικά από υψηλόβαθμους πρώην πράκτορες μεγάλων αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, αλλά και του στρατού των ΗΠΑ, που με τη σειρά τους της εξασφάλισαν παχυλές συμβάσεις για το «ύπουλο» λογισμικό, δημιουργώντας ένα φαινομενικά τέλειο αυτο-τροφοδοτούμενο «κλειστό κύκλωμα» πλουτισμού για σπιούνους και «θεσμικούς» υποκλοπείς και χάκερ με γραβάτα… Αλλωστε ο ίδιος ο Λιντς ήταν φανατικός με τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ και είχε δώσει τα ονόματα διάσημων κακών της σειράς, όπως ο δρ. Νο και ο Χρυσοδάκτυλος Goldfinger, στις αίθουσες συσκέψεων της Autonomy!
Mετά και την πρόσφατη απαλλαγή του Λιντς, που βέβαια στηρίχτηκε στο απίθανο υπερασπιστικό επιχείρημα ότι ο μεγιστάνας ασχολούνταν, λέει, μόνο με το επιστημονικό σκέλος της εξέλιξης του κατασκοπευτικού λογισμικού και δεν είχε χρόνο να ενημερωθεί για τα οικονομικά μεγέθη της Autonomy, όλα έδειχναν πως η ζάπλουτη αυτή ομάδα των… χρυσοδάκτυλων ωτακουστών και υποκλοπέων θα μεσουρανούσε για πολλά ακόμη χρόνια. Αλλά απ’ ό,τι φαίνεται, ακόμη και αυτό το λαμπρό κατά τα άλλα μαθηματικό μυαλό με τις απίθανες διασυνδέσεις και πλάτες και την αμύθητη περιουσία δεν υπολόγισε καλά τις δυναμικές ισορροπίες και θύμωσε κάποιον που δεν έπρεπε να εκνευρίσει, με αποτέλεσμα η πανηγυρική κρουαζιέρα για την αθώωσή του να εξελιχθεί πολύ, μα πάρα πολύ στραβά!
