Σάββατο βράδυ 8:20 περίπου.
Μία ωραία βραδιά σχεδόν, ανοιξιάτικη.
Μόνο το αεράκι σου θύμιζε ότι ακόμα βρίσκεσαι στο χειμώνα…
Το θερμόμετρο στη γωνία, έγραφε δέκα…
Επιστρέφαμε από μία πολιτική εκδήλωση. Περπατούσαμε συζητώντας στη Μεγάλου Αλεξάνδρου, αμέριμνη εγώ , όταν ξαφνικά ένιωσα το τράβηγμα του συζύγου μου, ακούγοντας συγχρόνως το επιτακτικό: «Πρόσεχε!»
Το γνωστό, σωτήριο πρόσεχε.
Έστριψα το κεφάλι αριστερά και αυτό που αντίκρισα … είπα… δεν μπορεί να υπάρχει σε πεζοδρόμιο της πόλης!
Αν και το τι έχουν δει τα μάτια μου στα πεζοδρόμια της Βέροιας, που συνεχίζουν να υπάρχουν!
Στα ίδια σημεία οι παγίδες, εδώ και μήνες. Δεν έχουν αλλάξει θέση.
Αντιθέτως, αυξάνονται και εξελίσσονται σταδιακά!
Ένα άνοιγμα ορθογωνίου σχήματος, περίπου όπως το υπολογίζω μήκους 1,30 cm και πλάτους 30 cm.
Αν είχα βάλει το πόδι μου εκεί μέσα, ή και τα δύο πόδια, γιατί θα μπορούσαν να μπουν και τα δυο, σε ένα βηματισμό εξοντωτικό;
Το κάνω εικόνα!
Σπάω το πόδι μου ένα από τα δύο, ή και τα δύο, ή πέφτω κάτω και σπάω τον γοφό μου. Γενικά το κάταγμα δε θα το γλίτωνα, και Σαββατόβραδο… στο Νοσοκομείο.
Ότι χειρότερο!
Εν τω μεταξύ, το πεζοδρόμιο σε εκείνο το σημείο στενεύει, καθώς υπάρχουν κάδοι σκουπιδιών, όπου πίσω τους, ωραία συνήθεια αυτή, συχνά εγκαταλείπονται χαρτοκιβώτια και άλλα αντικείμενα.
Είναι, δυστυχώς, πολύ εύκολο να προκληθούν ατυχήματα στα πεζοδρόμια, καθώς ο κίνδυνος ελλοχεύει…
Προσέχει κανένας αυτά τα πράγματα σε αυτή την πόλη;
Ή θα γίνουνε καμιά δεκαριά σοβαρά επεισόδια, που δεν γνωρίζουμε… μπορεί να έχουν συμβεί κιόλας, που θα καταλήξουν σε καταγγελίες πολιτών, ώστε να κινηθεί επιτέλους ο μηχανισμός αυτός που οφείλει να δώσει τη λύση;
ΥΓ. Και βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που τα λέω. Θυμίζω αυτά που έγραφα στις 14/8/23 και πάλι στη Φαρέτρα.
Ει. Δα.
Βέροια: «Παγίδες παντού!» / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη
Ακριβώς στο δρόμο που περνάει πάνω από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής οι προστατευτικές μπάρες υποχώρησαν, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον καμιά προστασία σε τυχόν εκτροπή αυτοκινήτου
Μία μικρή βόλτα σε δρόμους του κέντρου της πόλης αρκεί για να ανακαλύψει κανείς, πόσες παγίδες μπορεί να κρύβονται στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, αλλά κυρίως στα πεζοδρόμια αφού αναφερόμαστε στους πεζούς.
Και οι δρόμοι δεν πάνε παραπίσω.
Τραμπολίνα έχουν καταντήσει σε ορισμένα σημεία από τα πολλά μπαλώματα και τις λακκούβες.
Κράσπεδα φαγωμένα των πεζοδρομίων που καμιά φορά ξετρυπώνει στη σχηματισμένη εσοχή και κανένα λουλουδάκι από αυτά τα εύκολα και δίπλα κανένα χαρτάκι έτσι για να ολοκληρωθεί το αστικό τοπίο…
Χαλασμένες πλάκες στο πεζοδρόμιο, Ανασηκωμένες υπό κατάλληλη γωνία, ότι πρέπει για ένα καλό πέσιμο.
Εξαφανισμένες πλάκες, σημεία όπου το πεζοδρόμιο αποκλίνει αρχικά προς τα δεξιά και μετά λίγο προς τα αριστερά. .
Σχάρες που χάσκουν, έχει μείνει μόνο το πλαίσιο, σχάρες με μέταλλο σαθρό, έτοιμο να σπάσει κι άλλο.
Μην περάσεις από κει με τακουνάκι μυτερό με μπαστούνι καλέ μου άνθρωπε… προσοχή!
Εντυπωσιακή η ευρεσιτεχνία για να αντικαθίστανται τα υαλότουβλα που φώτιζαν το υπόγειο κάποιου καταστήματος.
Αντικαταστάθηκαν τα σπασμένα υαλότουβλα με κάτι πιο σταθερό, αλλά όχι τόσο στον χρόνο.
Τετράγωνα κομμάτια νοβοπάν που φθείρονται συνεχώς, μέχρι που κάποια μέρα, κάποιος ατυχής πολίτης πατώντας πάνω σε αυτά, μπορεί να σπάσει κανένα ποδαράκι…
Σκαλοπάτια κατεβαίνουν στο πεζοδρόμιο και σου αφήνουν 40 εκατοστά να περάσεις…
Μπροστά βέβαια από πάρκινγκ πολυκατοικιών τα καημένα τα πεζοδρόμια κατακερματισμένα…
Άνθρωποι της Τρίτης ηλικίας καλά είναι να προσέχουν πάρα πολύ όταν περπατούν στα πεζοδρόμια της πόλης, γιατί είναι γεμάτα εκπλήξεις που μπορεί να αλλάξουν τη ζωή τους…
Μητέρες με καροτσάκια, μικρά παιδιά, ΑμεΑ, ηλικιωμένοι , κουράγιο!
Προσοχή τεταμένη ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες.
—————
Σημείωση Φαρέτρας: Ακριβώς για ανάλογα θέματα είχαμε δύο δημοσιεύματα -που ακολουθούν- το το πρώτο τον Φεβρουάριο του’21, ΕΔΩ και το δεύτερο τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς ΕΔΩ, για οποία ενημερώσαμε με mail τη Δημοτική Αρχή. Φωνή βοώντος…!
————-
Παγίδες πρόκλησης ατυχημάτων σας περιμένουν…
Περπάτησα από τη γειτονιά μου προς την Παστέρ, έστριψα Εδέσσης, Εμμανουήλ Ζάχου, Παύλου Μελά, Μπιζανίου Αντωνιάδη, λίγο Κονίτσης…
Αυτό το μοτίβο, αυτά τα μοτίβα μάλλον, επαναλαμβάνονται σε διάφορα σημεία της πόλης και μάλιστα τα έχουμε συνηθίσει τόσο, που ξεχνάμε ότι υπάρχουν, δεν τα βλέπουμε, εκτός και αν μας υπενθυμίσουν την ύπαρξή τους με έντονο τρόπο…
Βέβαια δρόμοι όπως οι Μεγάλου Αλεξάνδρου και η Βενιζέλου από
την Μητροπόλεως προς την Ανοίξεως είναι η βιτρίνα της πόλης!
Μόνο μη σου τύχει βροχερή μέρα και ξεφύγεις, ξεχαστείς και πατήσεις πάνω στις κίτρινες πλάκες για την καθοδήγηση των τυφλών!
Παγίδες πολλές έχει αυτός ο κόσμος και πολλές φορές χαμπάρι δεν παίρνουμε!
Η κ. Κατερίνα Κοντογιαννάτου, Ψυχολόγος ΑΠΘ, Ειδ. στη γνωστική – συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, Μed Επιστήμες της Αγωγής, ΆΡΙΣΤΟΝ ΤΕΣΤ, Συντονίστρια Σχολών Γονέων, αναφέρεται σε 11 παγίδες της ζωής, αλλά από αυτές εγώ θα επιλέξω δύο, γιατί κάτι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε αυτές και τις παγίδες των πεζοδρομίων και των δρόμων!
Η παγίδα της Εγκατάλειψης, και η παγίδα της Συναισθηματικής Στέρησης!
Συναισθηματική Στέρηση: «Όσο με “φτύνεις”, τόσο “κολλάω”!»
Νιώθετε πως δεν ενδιαφέρονται αληθινά για σας και δεν καταλαβαίνουν πώς νιώθετε. Νιώθετε εξαπατημένοι και παραπαίετε ανάμεσα στο θυμό, στη θλίψη και τη μοναξιά. Αισθάνεστε πως κάτι σας λείπει, ένα αίσθημα κενού.
καλή εβδομάδα με υγεία!
Ει. Δα.
Σημείωση Φαρέτρας: Ακριβώς για ανάλογα θέματα είχαμε δύο δημοσιεύματα -που ακολουθούν- το το πρώτο τον Φεβρουάριο του’21 και το δεύτερο τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς για οποία ενημερώσαμε με mail τη Δημοτική Αρχή. Φωνή βοώντος…!
