Για τα παιδιά που χάθηκαν. Για τα παιδιά που ζουν στο σκοτάδι και τον τρόμο. Για τα παιδιά που παλεύουν να μείνουν ζωντανά / Τα παιδιά της Παλαιστίνης δε γιορτάζουν
Ουσιαστικά και έννοιες που περιβάλλονται από αγάπη και φροντίδα, αλλά όχι για όλα τα παιδιά του σήμερα και του αύριο. Όχι για τα παιδιά της Γάζας, όχι για τα παιδιά του πολέμου, που σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν ή δίνουν, ακόμα και την ώρα που γράφουμε, μάχη για να κρατηθούν στη ζωή. Όχι για τα παιδιά που έχασαν τους γονείς τους, που δεν έχουν σπίτι, φαγητό, νερό, υγεία και φυσικά ασφάλεια.
Από τις 7 Οκτωβρίου, που ξεκίνησαν οι μάχες στη Λωρίδα της Γάζας, οι ισραηλινές επιθέσεις έχουν σκοτώσει τουλάχιστον 5.500 παιδιά. Δηλαδή, ένα παλαιστίνιο παιδί σκοτώνεται κάθε 10 λεπτά ή περίπου ένα στα 200 παιδιά στη Λωρίδα της Γάζας. Από την άλλη, περισσότερα από 1800 παιδιά εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω από τα ερείπια, και η τύχη τους παραμένει άγνωστη.
Για ποια ασφάλεια, δικαιώματα, εκπαίδευση, υγεία και ευτυχία μιλάμε;
Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει ο ΟΗΕ για την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού:
Η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού προσφέρει στον καθένα μας ένα εμπνευσμένο σημείο εισόδου για να υπερασπιστεί, να προωθήσει και να γιορτάσει τα δικαιώματα των παιδιών, μεταφραζόμενη σε διαλόγους και δράσεις που θα οικοδομήσουν έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά.
Άραγε οι ορισμοί διαδραματίζουν τον ρόλο τους, όποτε μας συμφέρει; Όποτε συμφέρει τις Κυβερνήσεις και τους Πολιτικούς; Ποιοι διάλογοι και ποιες δράσεις γίνονται για να έναν καλύτερο κόσμο αυτών των παιδιών; Για ποιον καλύτερο κόσμο μιλάμε, όταν δεν έχουν καταδικαστεί οι εγκληματίες πολέμου;
Το «σήμερα» των παιδιών στη Γάζα είναι τραγικό, γεμάτο αίμα, πόνο και θάνατο. Ωστόσο, και το «αύριο» αυτών των παιδιών τρομάζει.
Πώς θα γιατρευτούν ψυχικά και σωματικά αυτά τα παιδιά; Όσα μείνουν ζωντανά από το μένος του πολέμου;
