“Μέση Ανατολή (πάλι) σε πόλεμο: Τι επιδιώκει η Χαμάς, πού οδηγεί η χερσαία επιχείρηση του Ισραήλ” / γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας
Σε κάθε περίπτωση, το αίμα αθώων Παλαιστινίων θα αξιοποιηθεί για ακόμη μια φορά ως απορρυπαντικό βρομερών πολιτικών στρατηγικών και επιδιώξεων…
Η σφοδρή και πρωτοφανής επιδρομή της Χαμάς μας υποχρεώνει να πάρουμε υπόψιν τα εξής δεδομένα:
-Τους στενούς δεσμούς της εν λόγω οργάνωσης με το Ιράν το οποίο αποδεδειγμένα συμβάλει στον εξοπλισμό της
-Τις καλές (πολύ καλές) σχέσεις της οργάνωσης με την Άγκυρα
Κανείς, ούτε καν οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες όπως αποδείχθηκε, μπορεί να γνωρίζει λεπτομέρειες για την βοήθεια σε εξοπλισμό και πληροφορίες που είχε η Χαμάς προκειμένου να προετοιμάσει και να υλοποιήσει αυτού του μεγέθους την στρατιωτική επιχείρηση. Σύμφωνα με όσα εκπρόσωποι της οργάνωσης παραδέχονται, η Χαμάς χτύπησε με 7.000 ρουκέτες τα ισραηλινά εδάφη. Έχοντας υπόψη το στενό κλοιό της Λωρίδας της Γάζας αντιλαμβάνεται κανείς πως μόνο με βοήθεια από έξω μπορεί να εξασφαλιστεί ο όγκος των πυρομαχικών. Επίσης, η «χερσαία» διείσδυση ανδρών της Χαμάς στο έδαφος του Ισραήλ, οι επιδρομές σε στρατόπεδα (χωρίς να συναντήσουν αντίσταση) και σε
οικισμούς η σύλληψη ομήρων, υποδηλώνει επεξεργασμένο σχεδιασμό, οργάνωση και πληροφορίες…
Η Χαμάς και όποιοι ενδεχομένως βοήθησαν στον σχεδιασμό γνωρίζουν τι ακριβώς θα ακολουθήσει και κυρίως τη σφοδρότητα των ισραηλινών αντιποίνων τα οποία ήδη ξεκίνησαν με βομβαρδισμούς (και αμάχων προφανώς) στη Λωρίδα της γάζας καθώς και την προετοιμασία εισβολής χερσαίων δυνάμεων στην «φέτα» γης που έχει απομείνει στους Παλαιστίνιους.
Υπό αυτήν την έννοια οι σχεδιαστές της επίθεσης της Χαμάς, γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να κερδίσουν ένα πόλεμο με το Ισραήλ. Αυτό, ωστόσο που μπορούν να ελπίζουν ότι θα πιστωθεί στα μεσο- μακροπρόθεσμα κέρδη είναι το φρενάρισμα κάθε διαδικασίας συνεννόησης του Ισραήλ με τον Αραβικό κόσμο. Οι αναμενόμενες σκληρές στρατιωτικές αντιδράσεις του Ισραήλ θα φέρουν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση όποιες από τις ηγεσίες των αραβικών κρατών επιχείρησαν/ επιχειρούν να
αναζητήσουν δίαυλο συνεννόησης με το Τελ Αβίβ.
Η επαναφορά του παλαιστινιακού ζητήματος και πάλι ως προϋπόθεση για την εδραίωση μιας «τάξης» στην Μέση Ανατολή, θα αποτελέσει την πρώτη απτή συνέπεια αυτού του πολέμου που θα κοστίσει (πολύ) αίμα στη Λωρίδα της Γάζας.
Κάτι που επίσης δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής, είναι η υποχρεωτική μετατόπιση του διεθνούς ενδιαφέροντος από τις στέπες της Ουκρανίας και τον πόλεμο φθοράς της Δύσης με τη Ρωσία, στην Μέση Ανατολή. Αυτή η μετατόπιση της προσοχής, τυχαία (;) συμπίπτει και με τη σταδιακή εγκατάλειψη του Ζελένσκι και του Κιέβου από τους Αμερικανούς και λοιπούς δυτικούς συμμάχους. Κι αυτό είναι κάτι, που δεν δυσαρεστεί ούτε την Ουάσιγκτον, ούτε την Μόσχα.
Σε κάθε περίπτωση, το αίμα αθώων Παλαιστινίων θα αξιοποιηθεί για ακόμη μια φορά ως απορρυπαντικό βρομερών πολιτικών στρατηγικών και επιδιώξεων…
