«Μια καινούρια σχολική χρονιά αρχίζει» / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη
Πρώτη μέρα στο σχολείο τα παιδιά σήμερα…
Το καλοκαίρι άραξε στη μνήμη, η ξενοιασιά και η απόλυτη ελευθερία κοντοστέκονται απορημένες…
Τα πρωτάκια…
Οι πιο χαριτωμένοι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου.
Ανοίγουν διάπλατα τα αθώα τους μάτια γεμάτα ερωτηματικά , κουβαλώντας τις σκέψεις τους, αγχωτικές πολλές φορές, για το καινούργιο που έρχεται και που δε θα είναι σαν το Νηπιαγωγείο…
Τους το είπανε σε όλους τους τόνους!
Μεγάλωσαν τώρα… Μέσα σε τρεις μήνες!
Η τάξη, η καρέκλα , το θρανίο…
Ώρες καθισμένα σε μία ξύλινη καρέκλα με τεταμένη την προσοχή όσο μπορούνε, κι αν δυσκολεύονται στην προσαρμογή πρέπει να προσπαθήσουν για να γίνουν αποδεκτά, για να μη στεναχωρήσουν τη μαμά και τον μπαμπά, και κυρίως γιατί τώρα ήρθε η σημαντική στιγμή να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν.
Επίτευγμα, πραγματικά!
Οφείλουν να τα καταφέρουν, να ακολουθήσουν το χρονοδιάγραμμα του εκπαιδευτικού συστήματος με το βιβλίο της Γλώσσας που είναι ίδιο για όλα τα παιδιά, με ιστορίες που συχνά απέχουν από την καθημερινότητά τους…
Που δυσκολεύουν ξαφνικά κι εκείνο το πρωτάκι, που μπορεί να μην έχει τόση βοήθεια, όπως ένα άλλο παιδί, τι θα κάνει;
Πρέπει να βγει η ύλη!
Πολλά τα πρέπει…
Τι σημαίνει πρέπει να βγει η ύλη;
Δύσκολα τα πράγματα και για τους εκπαιδευτικούς…
Να πετύχουν τους διδακτικούς στόχους καθημερινά και παράλληλα να καλύψουν την ύλη, που πολλές φορές αυτή η διδακτική ύλη υπερβαίνει τη βιολογική ανάπτυξη των παιδιών…
Θα παρεκκλίνεις από την ύλη, θα διαβάσεις για παράδειγμα λογοτεχνία στα παιδιά;
Ναι ,τα παιδιά θα μάθουν πολλά περισσότερα και πιο ενδιαφέροντα πράγματα με αυτόν τον τρόπο, αλλά η μαμά του Δημήτρη, για παράδειγμα, στην παρέα της στο Καφέ ενίσταται:
«Στην τάξη του ανιψιού μου έχουν φτάσει στο β τεύχος και εμείς είμαστε ακόμη στο α!»
Πληθυντικός αριθμός… Εμείς!
Στην τάξη του ανιψιού μου, παίρνουν περισσότερες φωτοτυπίες τα παιδιά από ότι εμείς…
Οι γονείς χωρίς την ενδεδειγμένη πολλές φορές επιστημονική άποψη για την εκπαιδευτική και διδακτική διαδικασία για τους στόχους, τη μεθοδολογία και λοιπά , δεν σκέφτονται σε βάθος αλλά επιφανειακά και ανταγωνιστικά.
Χωρίς συλλογική σκέψη στην ουσία με αυτό το εμείς αναφέρονται μονάχα στο δικό τους παιδί, το οποίο αρκετές φορές υπερεκτιμούν και απαιτούν από αυτό την αριστεία.
Καθώς η στάση τους δεν είναι ειλικρινής, πιέζουν έμμεσα τους εκπαιδευτικούς, ώστε να μην παρεκκλίνουν από το βιβλίο και να προχωράνε στην ύλη σε έναν αγώνα δρόμου εις βάρος όλων τελικά, αφού αναγκαστικά γίνεται αυτοσκοπός.
Βέβαια οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί φέρνουν μαζί τους και βιβλία, εικόνες ,αφίσες και άλλο υλικό που συχνά, επειδή δεν είναι πλήρως εξοπλισμένες οι βιβλιοθήκες των τάξεων στο σχολείο, αγοράζουν οι ίδιοι αυτό το υλικό.
Ο χρόνος είναι πιεστικός…
Η εμπέδωση του καινούργιου μαθήματος δε γίνεται πάντα με τρόπο ομαδικό, δημιουργικό και με την απαραίτητη χρονική άνεση, ώστε να γίνει κτήμα όλων των παιδιών το καινούργιο αντικείμενο πριν προχωρήσουν στο επόμενο…
Οι Σχολικοί Σύμβουλοι που σήμερα ονομάζονται Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου και έχουν και τον ρόλο του αξιολογητή, δεν επισκέπτονται συχνά το σχολείο, καθώς ο αριθμός τους υπολείπεται κατά πολύ, αυτού που απαιτείται, ώστε να βοηθήσουν και να δώσουν λύσεις ανακουφίζοντας τους εκπαιδευτικούς τους οποίους και θα αξιολογήσουν …
«Συνήθως οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου εργάζονται σε περιβάλλον γραφείου με τον απαραίτητο εξοπλισμό για τη διεκπεραίωση του έργου τους…
Έχουν ως αντικείμενο της εργασίας τους την επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση και υποστήριξη των εκπαιδευτικών κάθε βαθμίδας εκπαίδευσης με σκοπό την ομαλή πορεία της παιδαγωγικής και διδακτικής πράξης, καθώς και την προώθηση νέων σύγχρονων διδακτικών μεθόδων…
Βοηθούν τους εκπαιδευτικούς και τους ενθαρρύνουν να αναπτύσσουν πρωτοβουλίες και δραστηριότητες για την αντιμετώπιση επιμέρους προβλημάτων του σχολικού έργου για τον εμπλουτισμό της σχολικής ζωής και την αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης…»
Ιδανικό θα ήταν να έχει τη δυνατότητα να επισκέπτεται, ειδικά τους εκπαιδευτικούς της πρώτης τάξης του δημοτικού σχολείου τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, ώστε να ανταλλάσσονται απόψεις για το έργο τους, λύνοντας και τις απορίες που γεννώνται καθημερινά μέσα από αυτή την αμφίδρομη, ενδιαφέρουσα και λεπτή σχέση δασκάλου-μαθητή…
Όχι για να ασκήσει εξουσία, αλλά για να συνεργαστεί ως ο εμψυχωτής και υποστηρικτής – καθοδηγητής, αλλά κυρίως ως αντικειμενικός κριτής του εκπαιδευτικού για να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατόν επί της ουσίας, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες στην τάξη… στο σχολείο.
Καλό θα ήταν, επίσης, οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου σε συνεργασία με τους Συλλόγους Γονέων να ενημερώνουν και τους γονείς για το πρόγραμμα σπουδών των μαθημάτων , στην αρχή της σχολικής χρονιάς, αν όχι δια ζώσης σε σεμιναριακούς κύκλους, με έντυπο υλικό, γιατί η ημιμάθεια και τα αυθαίρετα συμπεράσματα, δημιουργούν συνθήκες παρέμβασης και παρεμπόδισης στο διδακτικό έργο των εκπαιδευτικών!
Να πληροφορούνται, για παράδειγμα, ότι οι εργασίες που θα ανατίθενται στο σπίτι πρέπει να μπορούν να επιλυθούν από όλους σχεδόν τους μαθητές, οι οποίοι θα δουλεύουν με ελάχιστη βοήθεια…
Οι γονείς απλά να επιβλέπουν, όχι να λύνουν οι ίδιοι τις ασκήσεις των παιδιών τους λόγω του πλήθους των εργασιών που έχουν οι φωτοτυπίες ή εξαιτίας των δυσκολιών που παρουσιάζουν…
Αυτό συμβαίνει διότι πολλές φορές οι εργασίες δεν είναι πρωτότυπες, είναι απλές αντιγραφές, φωτοτυπίες βιβλίων ή κείμενα από το διαδίκτυο, χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή στις ανάγκες και τις δυνατότητες των παιδιών που διαφοροποιούνται, καθώς τα περιβάλλοντα αλλάζουν.
«Το Υπουργείο Παιδείας στην εγκύκλιό του για την «Λειτουργία Δημοτικών Σχολείων», αναφέρει πως οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αποφεύγουν το μεγάλο πλήθος εργασιών, καθώς κάτι τέτοιο δυνητικά αποδυναμώνει την ποιοτική πρόσληψη γνώσεων. Παράλληλα, ο μεγάλος φόρτος εργασιών μπορεί να μην είναι απαραίτητα βοηθητικός στην δημιουργία κριτικής και δημιουργικής σκέψης.
Τέλος, σημαντική σημείωση αποτελεί και η προτροπή προς τους δασκάλους να μειώσουν τον αριθμό των φωτοτυπιών που χρησιμοποιούν για τις εργασίες των μαθητών.
Ενδεικτικός χρόνος απασχόλησης στο σπίτι
Τάξεις – Χρόνος σε λεπτά
Α’ – Β’ 10’ – 15’
Γ’ – Δ’ 20’ – 30’
Ε’ – Στ’ 30’ – 45’
Ο χρόνος σε λεπτά αναφέρεται στο σύνολο των εργασιών που ανατίθενται στο σπίτι για μια ημέρα πέραν της μελέτης, όχι για κάθε εργασία. Π.χ. εκτός από τη μελέτη για την επόμενη ημέρα οι μαθητές θα ασχολούνται με πιθανές εργασίες στις τάξεις, τους παραπάνω χρόνους.»
Πηγή άρθρου: ΥΠΠΕΘ: Οι φωτοτυπημένες εργασίες
Πολλοί από τους μαθητές αντιμετωπίζουν σημαντικές ή μικρότερες δυσκολίες στην κατανόηση της σχολικής γνώσης.
Αυτές επηρεάζουν καθημερινά τα παιδιά και δεν μπορούν να ολοκληρώσουν με επιτυχία τις σχολικές τους εργασίες, είτε αυτές δίνονται στη σχολική τάξη είτε στο σπίτι.
Δεν υπάρχει επαρκής χρόνος για την πλήρη εμπέδωση του καινούργιου αντικειμένου για όλους τους μαθητές.
Η γνώση είναι κατακερματισμένη από την προηγούμενη φορά, άσχημα οργανωμένη στο μυαλό τους και επομένως απαιτείται επανάληψη συχνά της προηγούμενης ενότητας…
Δεν έχουν όλα τα παιδιά τη δυνατότητα της στήριξης από τους γονείς τους αφού οι γονείς εργάζονται μέχρι αργά το απόγευμα, πολλοί πρωί και απόγευμα και δεν έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν, ειδικά όταν πρόκειται για μεγάλες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, και φτάσαμε να κάνουν ιδιαίτερα μαθήτριες και μαθητές του Δημοτικού Σχολείου!!
Το σχολείο μας τελικά είναι ανταγωνιστικό… τεχνοκρατικό(;) θα μπορούσα να το πω…
Οι εκπαιδευτικοί ενώ προσπαθούν και εργάζονται με ευσυνειδησία, στρεσαρισμένοι πολλές φορές για τις συνθήκες, δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένοι για το αποτέλεσμα όταν τελειώνει η μέρα…
Σκεφτείτε όταν οι τάξεις είναι πολυπληθείς στις μεγάλες πόλεις και τα παιδιά προέρχονται από γειτονιές που δεν είναι πια γειτονιές, αλλά διαμερίσματα που συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο…
Τα παιδιά της σύγχρονης εποχής καταπιεσμένα από τα πολλά εξωσχολικά προγράμματα, από την έλλειψη παιχνιδιού σε εξωτερικούς χώρους και τη συνεχή και αποδεκτή χρήση των οθονών, δύσκολα ακολουθούν τους κανόνες της τάξης, αφού αναζητούν τρόπους αποφόρτισης.
Όμως όσοι γονείς νοιάζονται πραγματικά και για την παιδεία και για τα παιδιά τους, στενοχωρούνται που στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί με αυτόν τον τόσο ανταγωνιστικό τρόπο, δεν έχουν ένα παράθυρο διαφυγής προς το παιχνίδι…
Παιχνίδι και ευκαιρίες για επικοινωνία με τους συμμαθητές και τους φίλους τους.
Άνοιξαν και φέτος τα σχολεία και κάποια παιδιά στην Ελλάδα δεν θα μπορέσουν να πάνε στα σχολειά τους…
Πού να τα βρούνε τα σχολειά τους;
Χάθηκαν οι σχολικές τσάντες , οι κασετίνες, τα μολύβια τους…
Χάθηκαν στη δυστοπία της σημερινής Ελλάδας και τα χαμόγελά τους.
Κάηκαν και μούσκεψαν τα παιδικά όνειρα για την πρώτη ημέρα στο σχολείο.
Τι ωραία περνάνε στον Αγιασμό!
Με τα καλά τους ρούχα, ηλιοκαμένα, τρέχουν να αγκαλιάσουν τους φίλους συμμαθητές τους.
Τα ρούχα τους τώρα γίνανε επιπλέοντα σκουπίδια κι αυτά που φοράνε στοίχειωσαν!
Καλή σχολική χρονιά!
Καλή πρόοδο!
Ποιος να το πει τώρα;
Πισωγυρίσματα τραγικά που βαίνουν εις βάρος των παιδιών, εις βάρος της μελλοντικής γενιάς…
Σήμερα δεν θα χτυπήσει το κουδούνι στις αυλές αυτών των σχολείων.
Αφού εκεί η επίλυση των βασικών αναγκών είναι το κυρίαρχο…
Τροφή… νερό… στέγη.
Σεπτέμβριος του 2023…
Πληγές άνοιξαν και τρέχουν…
Ει. Δα.
