“Τί πρέπει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση στην οικονομία;” Ο,τι πει ο τραπεζίτης / γράφει η Δήμητρα Μυρίλλα

Ακριβώς την ημέρα των εκλογών και πριν ακόμα κλείσουν οι κάλπες, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Στουρνάρας εμφανίστηκε με άρθρο του στην Καθημερινή, το οποίο φέρει τον εξαιρετικό για την ειλικρίνειά του τίτλο “Τί πρέπει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση στην οικονομία”… 

Νομίζει, κανείς, ότι οι υποδείξεις του κ. τραπεζίτη απευθύνονται μόνο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη; Ακόμα χειρότερα: Νομίζει κανείς ότι μία άλλη κυβέρνηση  αυτοπροσδιοριζόμενη λιγότερο “δεξιά”, “κεντροδεξιά”, “κεντρώα”, “κεντροαριστερά”, “λίγο πιο δεξιά από αριστερά”, “λίγο πιο κέντρο, αλλά προς τα δεξιά” κ.ο.κ, μία κυβέρνηση, λοιπόν,  όλων αυτών των συσκοτιστικών γεωγραφικών προσδιορισμών σε βαθμό θλιβερής παρωδίας, θα είχε να εφαρμόσει κάτι διαφορετικό από τα όρια που θέτει ο απευθείας συνομιλητής των επιχειρηματικών ομίλων και των ολιγαρχών;

Για να μην υπάρχουν τέτοιες αυταπάτες ο κύριος τραπεζίτης φρόντισε να θέσει νωρίς τα όρια πριν τις εκλογές “συμμαζεύοντας” τα ταξίματα των υποψήφιων πρωθυπουργών και διαμηνύοντας “κύριοι δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος”.  

Βεβαίως, όσο διαρκούσε η προεκλογική περίοδος δεν θα μπορούσε να εκδώσει και φιρμάνι για το “τί πρέπει και οφείλει να κάνει η επόμενη κυβέρνηση”. Να υπάρχει και λίγο τακτ.

Το ανέλυσε όμως ανήμερα των εκλογών. Διότι, όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, ο οικονομικός προσανατολισμός είναι ο ίδιος – να μη θιγούν τα κέρδη των καπιταλιστών. Ας δούμε, λοιπόν, τί ακριβώς λέει:

Αφού διαπιστώνει “σημαντική πρόοδο” στην ελληνική οικονομία, παρουσιάζει και τους λόγους της προόδου, οι οποίοι είναι: “επίπονη δημοσιονομική προσαρμογή, ριζική αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, εκτεταμένες και δύσκολες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στις αγορές αγαθών και υπηρεσιών, στο ασφαλιστικό σύστημα, στο φορολογικό σύστημα, καθώς και  εκτεταμένη αναδιάρθρωσης και κεφαλαιακή ενίσχυσης του τραπεζικού τομέα.”

Δηλαδή, με απλά λόγια, η οικονομία… προοδεύει, επειδή καταποντίστηκαν οι μισθοί, διαλύθηκαν τα ωράρια, τσακίστηκαν τα εργασιακά δικαιώματα, οδηγήθηκαν στην απελπισία οι συνταξιούχοι και μπουκώθηκαν με χρήμα οι τράπεζες.

Κι αφού μνημονεύει τί έγινε στο παρελθόν – και προφανώς δεν εννοεί τα τελευταία 4 χρόνια – απαριθμεί και τι χρειάζεται να γίνει στο μέλλον  ώστε να μην κινδυνεύσουν στο ελάχιστο τα χρηματιστήριά τους. Στη πραγματικότητα προαναγγέλλει την νέα αντιλαϊκή κούρσα και μάλιστα πριν ακόμα ο ελληνικός λαός μάθει το εκλογικό αποτέλεσμα!

Έτσι, διαβάζουμε για μέτρα αντιμετώπισης της «μικρής συμμετοχής γυναικών και νέων στην αγορά εργασίας». Τί βρίσκεται πίσω από τις γραμμές; Νέες στρατιές ευέλικτων εργαζόμενων, ωράρια λάστιχο και μισθούς ελάχιστους, όπου όλα αυτά βαφτίζονται “ενίσχυση της απασχόλησης”, “ευελιξία” και “εξισορρόπηση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή”. Παραμύθια, ούτε για μικρά παιδιά… Ο τραπεζίτης περιγράφει νέα εργασιακά Νταχάου.

Διαβάζουμε, για  «ολιγοπωλιακές συνθήκες σε συγκεκριμένες αγορές αγαθών και υπηρεσιών». Δηλαδή δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στα δημόσια αγαθά και τις κοινωνικές ανάγκες. Ο τραπεζίτης μιλάει για κοινωνικό Μεσαίωνα.

Διαβάζουμε για  «ελλείψεις στο λεγόμενο «τρίγωνο της γνώσης» (παιδεία – έρευνα – καινοτομία)”.  Να περιμένουμε τη διάλυση των Πανεπιστημίων και την απόλυτη πρόσδεσή στους στις επιχειρηματικές τους ανάγκες. Να περιμένουμε δημόσια σχολεία – αποθήκες παιδιών χωρίς γνώση, μόνο με δεξιότητες, να περιμένουμε στρατιές νέων να αλέθονται στη μηχανή των κερδών. Ο τραπεζίτης μιλάει για την επόμενη στρατιά μισθωτών σκλάβων. 

Αυτά να περιμένουμε. Όπως ακριβώς τα λέει ο τραπεζίτης. Και τα έλεγε προς όλους… Θριαμβευτές και ηττημένους.

imerodromos.gr