Όσο για το Κατάρ, όπως και το Κουβέιτ, παραμένει αυτό που ήταν ανέκαθεν, ένα κράτος «ειδικού σκοπού», στημένο για να κάνουν τις βρομοδουλειές τους οι Μεγάλοι
Κοίτα να δεις πώς τα φέρνει η ζωή… Σήμερα ο κόσμος όλος παρακολουθεί το Μουντιάλ, αυτό το κλοτσοσκούφι των δισεκατομμυριούχων στο Κατάρ, μια αγορασμένη, βαθιά διεφθαρμένη διοργάνωση στημένη πάνω στα κόκαλα χιλιάδων αδικοχαμένων Ασιατών και Αφρικανών ειλώτων, ένα πανηγυράκι- αντιαθλητικό φάουλ, που αποτελεί ντροπή και στίγμα για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο, ποδοσφαιρόφιλο και μη. Όμως στην ίδια περιοχή, πριν από 32χρόνια, μπήκαν οι βάσεις για το πιο βρόμικο παιχνίδι όλων, αυτό πάνω στο οποίο στήθηκε ολόκληρη η σημερινή «Νέα Τάξη Πραγμάτων».
Πρωταγωνιστής, φυσικά, η Αμερική, που έπεισε τον αγαπημένο της μέχρι τότε σύμμαχο ενάντια στο Ιράν, τον Σαντάμ Χουσεΐν, να εισβάλει στο μικροσκοπικό και ανυπεράσπιστο εμιράτο του Κουβέιτ, ένα διεφθαρμένο βασίλειο-προτεκτοράτο κατασκευασμένο κυριολεκτικά από τους Εγγλέζους αποικιοκράτες, προκειμένου να διατηρήσουν ένα υποτελές προγεφύρωμα στον Περσικό Κόλπο, το βενζινάδικο του πλανήτη. Η τότε πρέσβειρα των ΗΠΑ στη Βαγδάτη, Εϊπριλ Γκλάσμπι, συναντήθηκε με τον Σαντάμ στις 25 Ιουλίου του 1990 και τον διαβεβαίωσε πως η ξαφνικά μοναδική υπερδύναμη (το Σιδηρούν Παραπέτασμα είχε μόλις καταρρεύσει και η ΕΣΣΔ είχε λιγότερο από ενάμιση χρόνο ζωής) δεν επρόκειτο να παρέμβει σε περίπτωση εισβολής. «Οι ενδοαραβικές διαμάχες δεν είναι ζήτημα που απασχολεί τις ΗΠΑ», του είπε συγκεκριμένα.
Επρόκειτο, φυσικά, για μια καλοστημένη παγίδα: ο Σαντάμ, που 15 χρόνια αργότερα θα κατέληγε σε μια αμερικανική αγχόνη, πράγματι εισέβαλε και κατέκτησε αμαχητί το Κουβέιτ, αλλά πολύ γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπος με μια από τις μεγαλύτερες πολεμικές μηχανές που είδε ποτέ ο κόσμος, καθώς οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν το Ιράκ για να δείξουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα πως ο Ψυχρός Πόλεμος είχε τελειώσει και πως αυτοί ήταν οι νικητές.
Και το 2003 ο γιος Μπους ξαναμπουκάρισε, χωρίς καν να περιμένει για την έγκριση του ΟΗΕ, με άλλη -εξίσου κίβδηλη και κατασκευασμένη- αφορμή για να τελειώσει τη βρόμικη δουλειά του πατέρα του, αφήνοντας πίσω του μια κατεστραμμένη χώρα και πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς. Όσο για το Κατάρ, όπως και το Κουβέιτ, παραμένει αυτό που ήταν ανέκαθεν, ένα κράτος «ειδικού σκοπού», στημένο για να κάνουν τις βρομοδουλειές τους οι Μεγάλοι.
