Ούι! Ούι! Τι, συμφουρά
που βρήκιν του Μαξίμου
Κυρ-βουλιφτής τώρα ιβρήκιν
τν «έξουδου κινδύνου»
Άχού! Ρε, τι μας λιες;
Μετά απού τέτοιου σκάνδαλου
ι Μητσιοτακς του έβαλιν
εις του Μαξίμου μάνταλου!!
Μα, γίνκι ανεξάρτητους
απ’τη μια τ’ πόρτα βγήκιν
αλλά δεν ίδρουσιν ι κώλους τ’
κι απού τν άλλη μπήκιν!
Βάι! Βάι! Βάι! Η τιμουρία
ακραίους ήτανι σκληρή
ι κυρ-βουλιφτής σακατεύκι
απ’αυτή τ’ διαγραφή!
Κι φρρ!! Τα ικατουμμύρια
απ’ τα κόκκιανα τα δάνεια
φανιρά ιπλούτιζι ι βουλιφτίς
μα ι Κούλης είχιν άγνοια!
Κο, απού τουν καημό τ’ σο λέω
τα κανάλια πήριν σβάρνα
να μας πεις πως δεν του ήξιβριν
πως, σι τρανό έπισι σφάλμα!
Κο, τι τουν παρηξηγήσατι;
Τι ειν; Κανα γουμάρ;
Βρε, σι του ουρκίζιτι ι άνθρωπους
Δεν πήρι ντιπ χαμπάρ!
Δεν ήξιβριν, λιεμι, ι Χριστιανός
κο, πώς να σι του πω;
Τι σαν είνι δικηγόρους.
Δεν κατέστη αντιληπτό…
Δίκιου μιγάλου εχ’!
Κο, γιατί δεν ειπέτι τίπουτα;
Γιατι, κο, δεν τουν ινημερουσατι
ότι κινείτι ύπουπτα;
Αυτός, δε φταιγ’ π’ αγόραζιν
Τα κόκκιανα τα δάνεια όσου-όσου!
Ιγω δεν τουν ινημέρουσα!
Θιούλη μ, να μη σώσου!
Ααχ! Που να μ’εβρ’ ου «οξ απού δως»!
Στα τάρταρα να πέσου!
Του μαύρου σκότους να μι φάει!
Να μην μπουρώ να χέσου!
Τι έκαμα η κακούργα
σ’ αυτό τ’αθώου προυσουπάκ’;
Γιατί δεν του μαρτύρσα
ούτι στου Μητσιουτάκ;
Ιγώ φταίγου! Ιγώ!
Ως κι για τα ΙΛΤΑ!
Ιγώ δεν ινημέρουσα,
Κι τα καμα σκατα!
Του είπιν ου άνθρουπους.
Έπριπι να τουν πάρου στου κινητό.
Κυρ-βουλιφτά μ’ να τουν πω
Συμβαίνει το κι το…
Κυρ-βουλιφτά μ’ τα κόκκιανα τα δάνεια
τα πήρις ως επιτεία
πως δι σι τηλιφώντσα να σι πω
πως αυτό ειν’ αλητεία;
Που να μι κουπεί του χερ’
που δε σι τηλιφώντσα
που να ξιραθεί του σάλιου μ’
που να στα πω αστόισα!
Κι έφκιανις ισύ εισπρακτικές
Κι… τα πιρνις χουντρά.
Τώρα, μι δίνου μούντζα!
Πάρτα, μι λιέου! Να!
Σύμβουλους τάχα στα ΙΛΤΑ
Τσέπουσις κι του ικατουμμύριου
Αχ! Θιε μ! Πως του βάσταξις
κι τούτου του μαρτύριου!
Κι ήρθιν κι του κιρασάκ
του τιλειουτικό!
Έβγαζις κι του χρήμα
εις του ιξουτιρικό!
Άι, μωρή σουπιά!
Τάχα δεν ήξιβρις ντίπουτα ντιπ!
Σα του Μητσιουτάκ κι συ
με τς υπουκλουπές σν ΕΥΠ!
Αχ! Παναγίτσα μ’! Τι να πω;
Κο, δεν υπάρχουν λόγια
Αφ ιαφτού μ’ ξιφουναασκώ!
Φτου σας! Ρε σεις λαμόγια!
…………….
Μ’ αγαπ’ κι ικτίμησ’;
Ρε, από πού κι ως πού;
Κυρ βουλιφτά μ’, είσι πουνηρή αλπού!
Η γκουστιρίτσα
………………….
*αστόισα: ξέχασα
