Όλυμπος / Κορυφή Άγιος Αντώνιος στα 2817 μέτρα: Με το βλέμμα να χάνεται στον ορίζοντα
Η Κορυφή του Αγίου Αντωνίου στον Όλυμπο είναι μία από τις 5 ψηλότερες κορυφές της Ελλάδας. Η πιο σύντομη διαδρομή για να την προσεγγίσει κανείς είναι από την περιοχή Βρυσοπούλες, έχοντας ως αφετηρία το στρατόπεδο ΚΕΟΑΧ* που υπάρχει εκεί στα 1800 μέτρα. Εύκολα μπορεί κάποιος να βρει πώς θα φτάσει ως εκεί και ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος.
Περνώντας μέσα από το στρατόπεδο και ακολουθώντας την κατεύθυνση των πυλώνων του χιονοδρομικού κέντρου οδηγείται προς την Κορυφή Άγιος Αντώνιος. Στα 2400μ περίπου συναντά το καταφύγιο ανάγκης “Κώστα Μιγκοτζίδη”. Απ’ εκείνο το σημείο έχει οπτική επαφή με το εγκαταλελειμμένο, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, κτίριο του Μετεωρολογικού Σταθμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που βρίσκεται στην κορυφή.
Παρόλο που κατά τη διάρκεια της ανάβασης δεν συναντάς ούτε ένα δένδρο σ’ όλη την διαδρομή, γι αυτό χρειάζεται οπωσδήποτε καπέλο και αντηλιακό, παρόλο που δεν υπάρχει χαραγμένο μονοπάτι σ’ όλα τα σημεία της διαδρομής, αυτή είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
Χθες, 19 Οκτωβρίου ξεκινώντας από τις βρυσοπούλες, με μια μικρή στάση στο καταφύγιο ανάγκης, ύστερα από 3,5 ώρες περίπου φτάσαμε στην κορυφή. Από τα 2700μ και πάνω μπορούσαμε να πατήσουμε το πρώτο χιόνι της χρονιάς. Ο δυνατός αέρας που φυσούσε από εκεί και πάνω έκανε το κρύο τσουχτερό.
Το εντυπωσιακό όμως στοιχείο ήταν η καλή ορατότητα που υπήρχε, μ’ αποτέλεσμα το βλέμμα μας να μην σταματά πουθενά και να χάνεται στον ορίζοντα. Κοιτώντας προς την ανατολή είχαμε μπροστά μας το Λιτόχωρο με το Θερμαϊκό και λίγο πιο πίσω το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής. Δεξιά μας άλλες χαμηλότερες κορφές και στο βάθος ο Κίσαβος. Πίσω μας είχαμε την οροσειρά Χάσια και πίσω απ’ αυτήν και παράλληλα εκτείνονταν η εντυπωσιακή και πολύ μεγάλη σε μήκος οροσειρά της Πίνδου. Στα αριστερά μας και σε κοντινή σχετικά απόσταση αντικρίζαμε τις πολύ γνωστές κορυφές του Ολύμπου Μύτικα, Στεφάνη ή θρόνος του Δία, και Σκολιό. Στο βάθος η οροσειρά των Πιερίων και πίσω απ’ τα Πιέρια το όρος Βέρμιο με ευδιάκριτο το φαραωνικό πάρκο ανεμογεννητριών που έχει εγκατασταθεί εκεί.
Ούτε οι φωτογραφίες, αλλά ούτε και το κείμενο που προηγείται μπορούν να μεταφέρουν στον αναγνώστη την αίσθηση αυτού που τα παρατηρεί. Με τον συνορειβάτη και φίλο παπά Βασίλη είχαμε την αίσθηση, άσχετα με την κατεύθυνση που παρατηρούσαμε, ότι μπροστά μας είχαμε εικόνες μαγείας!
*χρειάζεται να έχει κανείς ταυτότητα για να περάσει μέσα από το στρατόπεδο
………………………..
Κείμενο – Φωτογραφίες: Δημήτρης Τσιμούρας
